Krystyna Ruchniewicz-Misiak

Ten artykuł od 2023-07 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Krystyna Ruchniewicz-Misiak (ur. 12 maja 1942 w Bydgoszczy) – polska działaczka opozycji w PRL.

Kariera

Krystyna Ruchniewicz ukończyła Technikum Mechaniczno-Elektryczne w Gdańsku w 1976.

Pomiędzy 1958 a 1966 rokiem pracowała jako magazynier i zaopatrzeniowiec w Wydziale Oświaty w Sopocie, a w latach 1966–1968 w internacie Technikum Przemysłu Spożywczego w Gdańsku. Mieszkając nadal w Gdańsku, od 1970 do 1974 była pracowniczką administracyjną w Technikum Mechaniczno-Elektrycznym, a pomiędzy 1975 a 1979 rokiem księgową w Miejskim Zespole Ekonomiczno-Administracyjnym Szkół. W 1979–1980 pełniła funkcję zastępczyni kierownika działu administracyjnego w Wojewódzkiej Pralniczej Spółdzielni Pracy Śnieżka. Między lutym 1980 a 1 stycznia 1982 była główną księgową w gdańskim Pałacu Młodzieży.

Po wyjeździe z Polski w 1981 już pozostała na emigracji. Od lutego 1982 do marca 1983 pracowała jako działaczka Światowej Konfederacji Pracy w Brukseli, a od 1 lipca 1982 jako pracowniczka Biura Koordynacyjnego „Solidarności” w Brukseli, gdzie była odpowiedzialna za sprawy finansowe. 31 grudnia 1982 została zwolniona z pracy przez kierownika biura Jerzego Milewskiego. jednak miejscowe związki zawodowe zakwestionowały tryb podjęcia decyzji jako niezgodny z prawem pracy w Belgii. Po odejściu ze stanowiska wyjechała do Australii, gdzie do dzisiaj mieszka na dzielnicy Bellevue Heights w Adelaide.

Działania opozycyjne

Od września 1980 Ruchniewicz działała w „Solidarności”, najpierw jako członkini Komitetu Założycielskiego Nauczycieli i Pracowników Oświaty i Wychowania przy MKZ Gdańsk, a następnie w listopadzie jako członkini KS podczas strajku pracowników oświaty i wychowania w Urzędzie Wojewódzkim w Gdańsku. Od jesieni 1980 była wiceprzewodniczącą Regionalnej Sekcji Oświaty i Wychowania „Solidarności” oraz uczestniczyła w negocjacjach Krajowej Sekcji z przedstawicielami Ministerstwa Oświaty i Wychowania. W lipcu 1981 była delegatką na I Wojewódzkim Zjeździe Delegatów Regionu Gdańskiego, następnie przewodniczącą Regionalnej Komisji Rewizyjnej. We wrześniu i październiku była delegatką na I Krajowym Zjeździe Delegatów, po czym została członkiem Krajowej Komisji Rewizyjnej. Od 13 grudnia 1981 przebywała z delegacją „Solidarności” we Francji, skąd już nie powróciła do Polski.

Bibliografia

• Paweł Zyzak, "Efekt Domina: Czy Ameryka Obaliła Komunizm w Polsce?". Warszawa: Fronda, 2016. ISBN 978-83-807-9104-6.
• Norbert Wójtowicz. Współpraca „Grupy Logistycznego Wsparcia Podziemia” w Stuttgarcie z opozycją Niepodległościową w Polsce (1983–1989). „Przegląd Polsko-Polonijny”. 4 (1), s. 289, 2012. ISSN 20833121.
• Biogram w Encyklopedii Solidarności. encysol.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-05-02)].