Krystyna Chojnicka
| Państwo działania |
|
|---|---|
| Data urodzenia | 6 sierpnia 1951 |
| profesor nauk prawnych | |
| Habilitacja | 1990 |
| Profesura | 2002 |
| dziekan Wydziału Prawa i Administracji UJ (2008–2012, 2012–2016) | |
| Odznaczenia | |
 | |
Krystyna Anna Chojnicka (ur. 6 sierpnia 1951[1]) – polska prawniczka, profesor nauk prawnych, w kadencjach 2008–2012 i 2012–2016 dziekan Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Jagiellońskiego, członek korespondent Polskiej Akademii Nauk.
Życiorys
W 1968 ukończyła II Liceum Ogólnokształcące im. Jana Śniadeckiego w Kielcach, w 1974 studia prawnicze na Uniwersytecie Jagiellońskim[1]. Od 1974 pracuje na macierzystej uczelni, w Zakładzie Historii Doktryn Politycznych i Prawnych Instytutu Nauk Politycznych UJ. W 1983 obroniła pracę doktorską z nauk politycznych, w 1990 otrzymała stopień doktora habilitowanego nauk prawnych[1]. W latach 1991–2001 była wicedyrektorem Instytutu Nauk Politycznych UJ. W 2001 została pracownikiem nowo utworzonej Katedry Historii Doktryn Politycznych i Prawnych Wydziału Prawa i Administracji UJ[1]. W 2002 została prodziekanem Wydziału Prawa i Administracji UJ[1]. W kadencjach 2008–2012 i 2012–2016 była dziekanem tego wydziału.
Wykładała także w Wyższej Szkole Informatyki i Zarządzania w Rzeszowie.
W 2015 została wybrana członkiem Komitetu Nauk Prawnych PAN[2], gdzie w kadencji 2015 - 2019 pełniła funkcję wiceprzewodniczącej. Jest przewodniczącą Rady Naukowej „Czasopisma Prawno-Historycznego”[3] i od 2021 r. redaktorem naczelnym "Krakowskich Studiów z Historii Państwa i Prawa".
W 2016 została członkiem korespondentem Polskiej Akademii Nauk[4].
Została członkiem Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów w kadencji rozpoczętej w 2017[5].
W 2005 otrzymała Złoty Krzyż Zasługi[6].
Publikacje
- Osoba i dzieło Piotra Wielkiego w dziewiętnastowiecznych sporach doktrynalnych o miejsce i przyszłość Rosji w Europie (1988)
- Rodowód literacki inteligencji rosyjskiej (1992)
- Nauczanie społeczne Kościoła od Leona XIII do Piusa XII (1993)
- Narodziny rosyjskiej doktryny państwowej. Zoe Paleolog – między Bizancjum, Rzymem a Moskwą (2001), wyd. II 2004.
- Nauka społeczna Kościoła Katolickiego (zarys historii) (2001)
- Historia doktryn politycznych i prawnych (wspólnie z Henrykiem Olszewskim, 2004)
- Cerkiew i car. Prawosławie rosyjskie w reformach Piotra Wielkiego, Kraków 2011
- Rosjanin. Łomonosow jako zjawisko polityczne, Warszawa 2020
Przypisy
- ↑ a b c d e Who is who w Polsce. Encyklopedia biograficzna z życiorysami znanych Polek i Polaków, Hübners blaues Who is Who, Zug 2007 (dodatek CD).
- ↑ Skład. pan.pl. [dostęp 2016-01-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-22)].
- ↑ Czasopismo Prawno-Historyczne. amu.edu.pl. [dostęp 2017-04-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-01-30)].
- ↑ Uchwała Nr 5 /2016 Zgromadzenia Ogólnego Polskiej Akademii Nauk z dnia 1 grudnia 2016 r. w sprawie prawomocności wyboru członków korespondentów Polskiej Akademii Nauk. sip.lex.pl. [dostęp 2019-08-24].
- ↑ Sekcja I Nauk Humanistycznych i Społecznych. ck.gov.pl, 3 kwietnia 2017. [dostęp 2017-04-16].
- ↑ M.P. z 2005 r. nr 78, poz. 1108
Linki zewnętrzne
- Biogram na stronie Wyższej Szkoły Informatyki i Zarządzania w Rzeszowie. portal.wsiz.rzeszow.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-01-05)].
