Koprzywianka

Koprzywianka
Ilustracja
Koprzywianka w Złotej
Kontynent

Europa

Państwo

 Polska

Lokalizacja

Wyżyna Kielecka, Niecka Nidziańska, Nizina Nadwiślańska

Rzeka
Długość 71,83 km
Powierzchnia zlewni

707,4 km²

Źródło
Miejsce Szczytniak, Pasmo Jeleniowskie
Wysokość

380 m n.p.m.

Ujście
Recypient Wisła
Miejsce

Sandomierz

Wysokość

141,9 m n.p.m.[1]

Współrzędne

50°40′08″N 21°44′02″E/50,668889 21,733889

Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego
Mapa konturowa województwa świętokrzyskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „ujście”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „ujście”
Multimedia w Wikimedia Commons

Koprzywianka – rzeka, lewostronny dopływ Wisły[2] o długości 71,83 km[3].

Źródło rzeki znajduje się na południowym stoku Szczytniaka (Pasmo Jeleniowskie Gór Świętokrzyskich), na wysokości 380 m n.p.m. Przepływa m.in. przez Baćkowice, Iwaniska, Klimontów, Koprzywnica, Samborzec, Złota i Andruszkowice. Od Koprzywnicy rzeka płynie sztucznym korytem, wykorzystując dolny bieg Gorzyczanki i Wisełki. Od Sośniczan do ujścia jest obwałowana. Uchodzi do Wisły w Sandomierzu na wys. 141 m n.p.m. Jej prawostronnymi dopływami są Kacanka, Gorzyczanka, Kozinka i Modliborka.

Ujście do Wisły w Sandomierzu

Dorzecze Koprzywianki leży na obszarze południowo-wschodniego fragmentu Wyżyny Kieleckiej (Góry Świętokrzyskie, Pogórze Szydłowskie, Wyżyna Sandomierska), wschodniej części Niecki Nidziańskiej (Niecka Połaniecka), oraz Niziny Nadwiślańskiej. Koprzywianka jest najdłuższą z rzek płynących przez Wyżynę Sandomierską i jednocześnie mająca największe dorzecze.[potrzebny przypis] Środkowy i górny odcinek rzeki mają charakter wyżynny, natomiast ujściowy długości około 14 km - nizinny.

Od wielu lat rzeka zarybiana jest pstrągiem potokowym oraz lipieniem, oprócz tych dwóch gatunków ryb można spotkać w jej nurcie klenie, płocie, okonie, jelce, kiełbie, strzeble potokowe, a nawet karasie srebrzyste i słonecznice.[potrzebny przypis]

Dolina Koprzywianki wraz z dolinami dopływów (m.in. Kacanka) w środkowym odcinku objęta jest obszarem Natura 2000 pod nazwą Ostoja Żyznów[4].


Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Koprzywianka na mapie Geoportalu Polskiej Infrastruktury Informacji Przestrzennej. Główny Geodeta Kraju. [dostęp 2017-06-21].
  2. ↑ Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 1. Wody płynące, źródła, wodospady, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 119, ISBN 83-239-9607-5 .
  3. ↑ Koprzywianka na mapie Geoportalu Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej >> Moduł: Obszary Dorzeczy (wynik wyszukiwania). Krajowy Zarząd Gospodarki Wodnej. [dostęp 2017-06-21].
  4. ↑ Ostoja Żyznów. natura2000.tbop.org.pl. [dostęp 2010-12-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-01-01)].

Linki zewnętrzne

  • Koprzywianka, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 384 .
  • Koło PZW nr 27 Klimontów - Rzeka Koprzywianka
  • Ostoja Żyznów