Konwencja Antydopingowa Rady Europy

Konwencja Antydopingowa Rady Europy jest instrumentem harmonizującym międzynarodową kooperację w zakresie zwalczania dopingu i zobowiązaniem dla organów rządowych jej sygnatariuszy.

Jej celem nie jest rozwiązanie skomplikowanych problemów technicznych towarzyszących walce z dopingiem, a jedynie redukowanie i eliminacja zjawiska dopingu ze sportu poprzez jak najdalej zintegrowane działania prawne i uporządkowaną na tym gruncie współpracę międzynarodową. Odnosi się to zarówno do ustanawiania przepisów i regulaminów walki z dopingiem, jak i procesu finansowania i kontrolowania realizacji programów antydopingowych, zawierania porozumień międzynarodowych o współpracy w zakresie kontroli zawodników i zespołów przebywających na terenie danego kraju, organizowania i subsydiowania laboratoriów dopingowych.

3 lipca 2002 Komitet Ministrów Rady Europy przyjął Protokół Dodatkowy do Konwencji Antydopingowej. Zawiera on dwa bardzo istotne postanowienia.

• Po pierwsze zakłada wzajemne uznawanie, przez strony protokołu, kontroli antydopingowych (w celu zgodności z normami uznawanymi w skali międzynarodowej, organizacje antydopingowe będą musiały posiadać certyfikat ISO).
• Po drugie zaś, na mocy przepisów Protokołu Dodatkowego, uznane zostaną kompetencje organizacji WADA i innych organizacji kontrolujących stosowanie dopingu, działających w jej imieniu i prowadzących kontrole sportowców poza zawodami.

Wszedł w życie 1 kwietnia 2004, stronami jest 29 państw (CETS nr 188).

Obie umowy sporządzono w języku angielskim i francuskim, depozytariuszem jest Sekretarz Generalny Rady Europy.

Linki zewnętrzne

• Konwencja Antydopingowa sporządzona w Strasburgu 16 listopada 1989 (Dz.U. 2001 nr 15 poz. 149), Oświadczenie Rządowe z 3 listopada 2000 (Dz.U. 2001 nr 15 poz. 150)
• Dodatkowy Protokół do Konwencji Antydopingowej sporządzony w Warszawie 12 września 2002 (Dz.U. 2006 nr 13 poz. 82), Oświadczenie Rządowe z 30 listopada 2005 (Dz.U. 2006 nr 13 poz. 83)