Konstanty Oświęcimski

Konstanty Oświęcimski
Ilustracja
Konstanty Oświęcimski (2023)
Data i miejsce urodzenia

19 września 1964
Trzebiatów

Zawód, zajęcie

polityk, samorządowiec

Alma Mater

Uniwersytet Szczeciński

Stanowisko

wójt gminy Rewal (1998–2006, od 2018), poseł na Sejm VI i VII kadencji (2007–2015)

Partia

Platforma Obywatelska

Odznaczenia
Srebrny Krzyż Zasługi
Multimedia w Wikimedia Commons

Konstanty Tomasz Oświęcimski (ur. 19 września 1964 w Trzebiatowie) – polski polityk i samorządowiec, z wykształcenia magister administracji, poseł na Sejm VI i VII kadencji.

Życiorys

W latach 1979–1983 uczęszczał do Liceum Ogólnokształcącego im. Bolesława Chrobrego w Gryficach. Ukończył studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Szczecińskiego. Od 1994 był radnym gminy Rewal i delegatem do sejmiku samorządowego województwa szczecińskiego. Od 1998 do 2006 zajmował stanowisko wójta gminy Rewal. Został prezesem ochotniczej straży pożarnej w tej gminie. W 2006 z listy Platformy Obywatelskiej został wybrany na radnego powiatu gryfickiego, objął następnie funkcję wicestarosty.

W wyborach parlamentarnych w 2007 uzyskał mandat poselski, otrzymując w okręgu szczecińskim 7975 głosów. W 2009 został członkiem zarządu klubu Morze Bałtyk Szczecin.

W 2011 kandydował w wyborach parlamentarnych z piątego miejsca na liście PO w tym samym okręgu, utrzymując mandat poselski. Oddano na niego 7459 głosów (1,96% głosów oddanych w okręgu)[1]. W 2015 nie został wybrany na kolejną kadencję. W wyniku wyborów w 2018 powrócił na stanowisko wójta gminy Rewal[2] (reelekcja w 2024[3]).

Odznaczenia

W 2002 otrzymał Srebrny Krzyż Zasługi[4].

Życie prywatne

Żonaty z Zofią, ma córkę Martę.

Przypisy

  1. Serwis PKW – Wybory 2011. [dostęp 2015-06-02].
  2. Serwis PKW – Wybory 2018. [dostęp 2018-11-05].
  3. Serwis PKW – Wybory 2024. [dostęp 2024-04-08].
  4. M.P. z 2003 r. nr 3, poz. 21.

Bibliografia

  • Strona sejmowa posła VI kadencji. [dostęp 2015-06-02].
  • Sejm Rzeczypospolitej Polskiej. VII kadencja. Przewodnik, Wydawnictwo Sejmowe, Warszawa 2012, s. 307.