Konotopy

Konotopy
Ilustracja
Państwo

 Ukraina

Obwód

 lwowski

Rejon

czerwonogrodzki

Wysokość

185 m n.p.m.

Populacja (2001)
• liczba ludności


230

Nr kierunkowy

3257

Kod pocztowy

80028

Położenie na mapie obwodu lwowskiego
Mapa konturowa obwodu lwowskiego, blisko górnej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Konotopy”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Konotopy”
Ziemia50°30′14″N 24°15′03″E/50,503889 24,250833
Zobacz w indeksie Słownika geograficznego Królestwa Polskiego hasło Konotopy

Konotopy (ukr. Конотопи) – wieś na Ukrainie, w rejonie czerwonogrodzkim obwodu lwowskiego. Wieś liczy około 230 mieszkańców.

W roku 1440 nadana przez Kazimierza Andrzejowi z Opolska, staroście ruskiemu. W roku 1831 znaleziono kilkanaście sierpów kamiennych, które włościanie na skałki połamali.[1]

W latach 30. XX w. do szkoły powszechnej w Konotopach z polskim językiem wykładowym chodziła młodzież z Wazowa. Szkoła była drewniana, kryta dachówką w kolorze czerwonym. We wsi była również szkoła, w której uczono w języku ruskim[2].

W II Rzeczypospolitej do 1934 samodzielna gmina jednostkowa. Następnie należała do zbiorowej wiejskiej gminy Chorobrów w powiecie sokalskim w woj. lwowskim[3].

W latach 1943 - 1944 nacjonaliści ukraińscy z OUN - UPA zamordowali tutaj 18 Polaków[4].

Po wojnie wieś weszła w skład powiatu hrubieszowskigo w woj. lubelskim. W 1951 roku wieś wraz z niemal całym obszarem gminy Chorobrów została przyłączona do Związku Radzieckiego w ramach umowy o zamianie granic z 1951 roku[5].

Przypisy

  1. ↑ Konotopy, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 351 .
  2. ↑ Stanisław Kotliński – Powstanie i zagłada Wazowa cz. II
  3. ↑ Dz.U. z 1934 r. nr 64, poz. 554
  4. ↑ SzczepanS. Siekierka SzczepanS., HenrykH. Komański HenrykH., KrzysztofK. Bulzacki KrzysztofK., Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w województwie lwowskim 1939–1947, Wrocław: Stowarzyszenie Upamiętnienia Ofiar Zbrodni Ukraińskich Nacjonalistów, 2006, s. 1004, ISBN 83-85865-17-9, OCLC 77512897 .
  5. ↑ Dz.U. z 1952 r. nr 11, poz. 63