Kod językowy

Kod językowy – zbiór jednostek językowych i reguł rządzących ich łączeniem, z założenia wspólny dla nadawcy i odbiorcy[1]. Jest warunkiem porozumiewania się; pełni rolę systemu znaków, dzięki którym przekazuje się informacje. Najważniejszym kodem jest język, czyli system znaków językowych.

Termin „kod językowy” bywa traktowany jako neutralne określenie różnych form egzystencji języka (zbiorów środków językowych), zastępujące takie terminy jak język literacki, dialekt czy slang (por. odmiana językowa)[2][3].

Zobacz też

  • komunikat

Przypisy

  1. ↑ JozefJ. Mistrík JozefJ., Encyklopédia jazykovedy, wyd. 1, Bratislava: Obzor, 1993, s. 221, ISBN 80-215-0250-9, OCLC 29200758  (słow.).
  2. ↑ RonaldR. Wardhaugh RonaldR., An introduction to sociolinguistics, wyd. 5, Malden, Mass., USA: Blackwell Pub, 2006, s. 88, ISBN 978-1-4051-3559-7, OCLC 60835457  (ang.).
  3. ↑ JiříJ. Nekvapil JiříJ., Varieta jazyka, [w:] PetrP. Karlík, MarekM. Nekula, JanaJ. Pleskalová (red.), Nový encyklopedický slovník češtiny, 2017 [zarchiwizowane z adresu 2021-08-23]  (cz.).