Kościół Niepokalanego Poczęcia Marii Panny w Ołomuńcu

Kostel Neposkvrněného početí Panny Marie

kościół klasztorny

Państwo

Czechy

Miejscowość

Ołomuniec

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Wezwanie

Niepokalanego Poczęcia Marii Panny

Historia

Data rozpoczęcia budowy	1454
Data poświęcenia	1468

Dane świątyni

Styl	późnogotycki

Liczba naw	3

Położenie na mapie Czech

49°35′47,43″N 17°15′01,28″E/49,596508 17,250356

Multimedia w Wikimedia Commons

Kościół Niepokalanego Poczęcia Marii Panny (czes. Kostel Neposkvrněného početí Panny Marie) – kościół klasztorny, obecnie zgromadzenia dominikanów, w Ołomuńcu na Morawach w Czechach.

Położenie

Kościół wznosi się w narożniku dzisiejszych ulic Sokolskiej (Sokolská ul.) i Słowackiej (Slovenská ul.). Zbudowano go wraz z w przylegającym od północy klasztorem poza obwodem średniowiecznych murów obronnych Ołomuńca, w miejscu zwanym Na Bělidlech (na łąkach wykorzystywanych wcześniej do bielenia płótna). Dopiero w II połowie XVIII w. został objęty nowymi fortyfikacjami miejskimi.

Historia

Powstał jako świątynia zgromadzenia franciszkanów (bernardynów). Kościół wraz z klasztorem rozpoczęto wznosić z inicjatywy charyzmatycznego kaznodziei i minoryckiego wikariusza generalnego Jana Kapistrana w roku 1454. Kościół był konsekrowany w roku 1468 w obecności króla Węgier Macieja Korwina (który zresztą już w następnym roku w ołomunieckiej katedrze został koronowany na króla Czech). Po likwidacji zgromadzenia franciszkańskiego w 1782 r. w ramach tzw. reform józefińskich w 1785 r. objęli go dominikanie.

Architektura

Późnogotycki kościół murowany na rzucie prostokąta, orientowany. Jest budowlą prostą, typową dla zakonu franciszkanów. Bardzo prawdopodobne, że wznosiła go ta sama miejska strzecha budowlana, która w tym czasie pracowała przy kościele farnym św. Maurycego. Trójnawowy, z nawami sklepionymi prostymi sklepieniami krzyżowymi i nakrytymi oryginalnym, wysokim dachem w formie ośmiobocznego ostrosłupa. Wydłużone prezbiterium, zamknięte na ośmioboku, nakryte jest dachem dwuspadowym z wieżyczką sygnaturki na kalenicy. Przy południowej ścianie nawy, w której znajdowało się pierwotne wejście do kościoła, w 1653 r. dobudowano wczesnobarokową kaplicę pod wezwaniem św. Antoniego Padewskiego. Po północnej stronie nawy znajduje się przejście do Drogi Krzyżowej i klasztoru, barokowy ołtarz św. Dominika (założyciela zakonu dominikanów), trzy kamienne reliefy oraz małe okienko pierwotnego konfesjonału. We wnętrzu obszerne fragmenty gotyckich malowideł z połowy XV w. i początku XVI w.

W latach 80. XIX w. kościół poddano regotyzacji według planów Gustava Meretty. Usunięto barokowe ołtarze i zastąpiono je neogotyckimi (ołtarz główny zakupiony został w Niemczech), podobnie postąpiono z amboną. W latach 20 XX w. kościół remontowano. Większość neogotyckich elementów Meretty zlikwidowano w czasie rozległej rekonstrukcji kościoła w latach 80. XX w. Neogotycki główny ołtarz usunięto podczas prac konserwacyjnych po wielkiej powodzi w 1997 r. Pozostało z niego jedynie tabernakulum, jednak osadzone na nowej podstawie.

W ołtarzu bocznym (lewa nawa) znajduje się trumna z relikwiami św. Zdzisławy Czeskiej^[1].