Kościół Nawrócenia św. Pawła Apostoła w Warszawie : Historia, Rys architektoniczny, Linki zewnętrzne Wikipedia, wolna encyklopedia

Kościół Nawrócenia św. Pawła Apostoła w Warszawie

Ten artykuł od 2018-08 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Kościół pw. Nawrócenia św. Pawła Apostoła w Warszawie

kościół parafialny

Państwo

Polska

Miejscowość

Warszawa

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

Nawrócenia św. Pawła Apostoła w Warszawie

Wezwanie

Nawrócenie św. Pawła Apostoła

Historia

Data powołania	1948
Data zakończenia budowy	1978–1985
Data poświęcenia	25 stycznia 1985

Dane świątyni

Architekt	Konrad Kucza-Kuczyński Andrzej Miklaszewski
Świątynia • materiał bud.	• cegła
Organy • liczba głosów • liczba manuałów	26 2

Położenie na mapie Warszawy

Położenie na mapie Polski

Położenie na mapie województwa mazowieckiego

52°14′50,75″N 21°05′23,05″E/52,247431 21,089736

Multimedia w Wikimedia Commons

Kościół Nawrócenia św. Pawła Apostoła – kościół rzymskokatolicki w Warszawie.

Historia

Zgodę na budowę świątyni władze wydały 5 kwietnia 1976 r., w 28 lat po erygowaniu parafii Nawrócenia św. Pawła Apostoła w Warszawie, gdy proboszczem był zmarły w 2001 roku ks. Jan Flaziński. Kamień węgielny pod budowę wmurował 27 maja 1978 r. kard. Stefan Wyszyński.

Ks. prałat Jan Flaziński doprowadził budowę świątyni do końca. Kościół poświęcił 25 stycznia 1985 r. kard. Józef Glemp. Autorami projektu kościoła są Konrad Kucza-Kuczyński i Andrzej Miklaszewski.

Rys architektoniczny

Koncepcja wnętrza opiera się na podporządkowaniu nawy centralnej kompozycji krzyża zawieszonego między filarami prezbiterium, gdzie bazą krzyża jest tabernakulum wykonane z białego marmuru. Stalowy krzyż nad wejściem, podtrzymywany jest przez 10 wsporników symbolizujących dłonie wiernych. Na chórze są 26-głosowe organy zbudowane przez A. Nagalskiego z lat 1994-1995.