Kościół Matki Bożej Szkaplerznej w Przemyślu

Kościół Matki Bożej Szkaplerznej w Przemyślu

A-467 z dnia 25.02.1986 r.[1]
kościół klasztorny
widok ogólny
Państwo	Polska
Województwo	podkarpackie
Miejscowość	Przemyśl
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	Najświętszego Serca Pana Jezusa w Przemyślu
Wezwanie	Matki Bożej Szkaplerznej
Historia Data rozpoczęcia budowy 1899 Data zakończenia budowy 1900 Data poświęcenia 11 listopada 1900
Dane świątyni Styl neogotyk Architekt Michał Zajączkowski Świątynia • materiał bud. • cegła Wieża kościelna • liczba wież 1 Liczba naw 1 Dzwonnica • typ dzwonnicy • nazwa dzwonu wolno stojąca "Eliasz", "Teresa".
Położenie na mapie Przemyśla Kościół Matki Bożej Szkaplerznej w Przemyślu
Położenie na mapie Polski Kościół Matki Bożej Szkaplerznej w Przemyślu
Położenie na mapie województwa podkarpackiego Kościół Matki Bożej Szkaplerznej w Przemyślu
49°46′44″N 22°46′12″E/49,778889 22,770000
Multimedia w Wikimedia Commons

Kościół Matki Bożej Szkaplerznej w Przemyślu – kościół i klasztor sióstr Karmelitanek bosych, znajdujący się w Przemyślu, w województwie podkarpackim. Zespół klasztorny położony jest na zboczu Wzgórza Tatarskiego i jest najwyżej położonym obiektem sakralnym w mieście.

Historia

W dniu 1 marca 1884 roku karmelitanki bose przybyły do Przemyśla. Zostały przywiezione do miasta przez świętego Rafała Kalinowskiego. Do dnia 11 listopada 1900 roku, czyli do momentu konsekracji kościoła i klasztoru, mieszkały w małym i ciasnym klasztorze. Przez ten czas zbierały fundusze na budowę swojej nowej siedziby. Budowa była kierowana przez przyjaciela karmelitanek, księdza kanonika Józefa Wiejowskiego, kanclerza kurii diecezjalnej przemyskiej. Dzięki jego determinacji, w ciągu roku został wybudowany kościół i klasztor. Autorem projektu był architekt miejski Michał Zajączkowski^[2]. Konsekracji zespołu klasztornego dokonał ówczesny biskup przemyski święty Józef Sebastian Pelczar. Na uroczystość konsekracji przybyło wielu gości. Uroczystość wywołała wielkie poruszenie na ziemi przemyskiej, mimo że Polska była wtedy pod zaborami. Siostry zakonne budując kościół i klasztor zaciągnęły wiele kredytów, dlatego kuria diecezjalna przemyska zdecydowała o wydaniu książki o karmelitankach. Dzięki zyskom z ich sprzedaży, należności te, chociaż częściowo zostały uregulowane. Nabożeństwa ówcześnie były odprawiane przez księży diecezjalnych, ponieważ kościół Karmelitów Bosych był użytkowany przez unitów. W dniu 11 listopada 2000 klasztor Karmelitanek Bosych obchodził swoje stulecie^[3].

Przypisy