Kościół św. Józefa i klasztor Bernardynów w Wołożynie

Kościół św. Józefa
Касцёл Святога Іосіфа
612Г000073
kościół parafialny
Ilustracja
Widok ogólny
Państwo

 Białoruś

Miejscowość

Wołożyn

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Wezwanie

św. Józef

Historia
Data rozpoczęcia budowy

1806

Data zakończenia budowy

1816

Data poświęcenia

1816

Data zamknięcia

po 1945

Data reaktywacji

koniec XX wieku

Poprzednie wyznanie

prawosławie

Fundator

Józef Słuszka (klasztor), Józef Ignacy Tyszkiewicz (obecny kościół)

Dane świątyni
Styl

klasycyzm

Ołtarz
• liczba ołtarzy


1

Liczba naw

1

Położenie na mapie obwodu mińskiego
Mapa konturowa obwodu mińskiego, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Józefa”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Józefa”
Ziemia54°05′22″N 26°31′41″E/54,089444 26,528056
Multimedia w Wikimedia Commons

Kościół św. Józefa – rzymskokatolicki kościół w Wołożynie. Między końcem XVII w. a 1860 funkcjonował przy nim klasztor bernardyński.

Historia

Pierwszy kościół w Wołożynie powstał przed 1500 i był świątynią drewnianą. W 1681 Józef Bogusław Słuszka ufundował przy nim klasztor bernardyński. Dziewięć lat później na potrzeby zakonników zbudowany został nowy murowany kościół[1]. W 1760 wokół niego wzniesiono nowe zabudowania klasztorne, które podobnie jak pierwotne budynki były drewniane. W takiej postaci kompleks przetrwał do początku XIX w.[1]. W latach 1806-1816 z fundacji Józefa Ignacego Tyszkiewicza wzniesiono nową świątynię murowaną w stylu klasycystycznym[2].

Klasztor bernardynów został skasowany w 1860 i wkrótce potem rozebrany. Cztery lata później władze rosyjskie poleciły przebudować zachowany kościół na cerkiew prawosławną[1]. Budynek został zwrócony Kościołowi rzymskokatolickiemu w 1929 i był czynny do II wojny światowej. Po jej zakończeniu władze radzieckie zaadaptowały kościół na zakład przemysłowy[2]. Zajmował on budynek świątyni do końca XX w.; u jego schyłku miejscowa parafia, licząca ok. 400 wiernych, odzyskała obiekt[3]. Oryginalne wyposażenie kościoła uległo całkowitemu zniszczeniu[2].

Architektura

Kościół został wzniesiony w stylu klasycystycznym na planie prostokąta. Elewację świątyni zdobi sześciokolumnowy portyk zwieńczony trójkątnym naczółkiem. Obok świątyni wzniesiona jest brama-dzwonnica, dwukondygnacyjna, z łukowym otworem, wzniesiona z kamienia polnego. W drugiej kondygnacji bramy znajduje się portyk z czterema półkolumnami, pomiędzy którymi zawieszane są dzwony[2].

Galeria

  • Kościół i klasztor Bernardynów na mapie z XVIII wieku
    Kościół i klasztor Bernardynów na mapie z XVIII wieku
  • Kościół w 2 poł. XIX wieku
    Kościół w 2 poł. XIX wieku
  • Kościół na pocz. XX wieku
    Kościół na pocz. XX wieku
  • Wnętrze kościoła
    Wnętrze kościoła
  • Brama-dzwonnica
    Brama-dzwonnica

Przypisy

  1. ↑ a b c I. Sluńkowa, Chramy i monastyri..., s. 583.
  2. ↑ a b c d GrzegorzG. Rąkowski GrzegorzG., Ilustrowany przewodnik po zabytkach kultury na Białorusi, Warszawa: Burchard Edition, 1997, s. 267, ISBN 83-904446-9-0, OCLC 835719268 .
  3. ↑ A. Małecka, Patrzymy w stronę Polski

Bibliografia

  • I. Sluńkowa, Chramy i monastyri Biełarusi XIX wieka w sostawie Rossijskoj Impierii. Pieriesozdanije nasledija, "Progress-Tradicija", Moskwa 2010, ISBN 978-5-89826-326-3