Klasztor franciszkanów w Pakości
![]() | |||
Klasztor franciszkański w Pakości | |||
Państwo |
| ||
---|---|---|---|
Miejscowość | |||
Kościół | |||
Rodzaj klasztoru | gwardianat, parafia | ||
Właściciel | franciszkanie | ||
Prowincja | Św. Franciszka Zakonu Braci Mniejszych w Poznaniu | ||
Gwardian | o.dr Kamil Paczkowski OFM[1] | ||
Typ zakonu | męski | ||
Liczba zakonników (2011) | 5 | ||
Obiekty sakralne | |||
Kościół klasztorny | |||
Fundator | ks. Wojciech Kęsicki | ||
Styl | barok, rokoko | ||
Data budowy | 1637 | ||
Data zamknięcia | 1837 | ||
Data reaktywacji | 1971 | ||
Położenie na mapie Pakości ![]() | |||
Położenie na mapie Polski ![]() | |||
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego ![]() | |||
Położenie na mapie powiatu inowrocławskiego ![]() | |||
Położenie na mapie gminy Pakość ![]() | |||
![]() | |||
| |||
Strona internetowa |
Klasztor franciszkanów w Pakości – klasztor franciszkanów, wchodzący w skład prowincji wielkopolskiej, na terenie archidiecezji gnieźnieńskiej, w Pakości w województwie kujawsko-pomorskim[2].
Historia
W 1628 proboszcz z Pakości ks. Wojciech Kęsicki założył kalwarię na wzór podobnej istniejącej w Kalwarii Zebrzydowskiej[3]. Dla opieki nad pątnikami sprowadzono w 1631 franciszkanów reformatów[4], którzy zamieszkali w zaadaptowanym na klasztor zamku. Wówczas wzniesiono kościół, który konsekrował w 1637 sufragan gnieźnieński, bp Andrzej Gembicki[2].
Klasztor wspomagała datkami Ludmiła Niemojewska. Dzięki niej wzniesiono ołtarze i zakupiono obrazy. Autorem jednego z nich, Uczczenie Królowej Nieba, był nadworny malarz króla polskiego Władysława IV Wazy Bartłomiej Strobel. W 1671 sprowadzono do Pakości relikwie Krzyża Świętego. Ich kult publiczny potwierdził biskup Stanisław Dziannota[4]. W 1680 do kościoła klasztornego dobudowano Kaplicę Matki Boskiej. Kościół przebudowano w latach 1763–1769. Klasztor ukończono w 1680 dzięki wsparciu finansowemu rodziny Działyńskich[2].
Reformaci opiekowali się kalwarią od 1647 do 1658 oraz od 1660 aż do kasaty w 1837. W 1787 przy klasztorze powstała szkoła łacińska. Jej istnienie usankcjonował specjalny dekret Fryderyka Wilhelma II. W staraniach o jej założenie odznaczyli się franciszkanin o. Anicet Paszkiewicz oraz mieszczanie Kazimierz Łukaszewski i Bartłomiej Lisiecki. Szkoła została zreformowana w czasach Księstwa Warszawskiego dzięki wprowadzeniu w życie norm Komisji Edukacji Narodowej. Placówkę edukacyjną zlikwidowano w 1824[2].
Po kasacie w 1837 zakonnicy opuścili klasztor 10 maja 1840. Klasztor i teren kalwarii przeszły w posiadanie miejscowej parafii. Franciszkanie powrócili do klasztoru w 1971. Wówczas przejęli go bracia mniejsi z Prowincji Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Katowicach. Od 1980 franciszkanie opiekują się też miejscową parafią[5]. Po podziale prowincji w 1991 klasztor przeszedł do Prowincji św. Franciszka w Poznaniu[6].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Pakość par. pw. św. Bonawentury. www.archidiecezja.pl. [dostęp 2011-05-14].
- ↑ a b c d Pakość. www.franciszkanie.net, 2009-02-27. [dostęp 2011-05-14].
- ↑ Atlas of Holy Mountains, Calvaries and devotional Complexes in Europe. Novara: De Agostini, 2001, s. 172-174. (ang. • wł. • pol.).
- ↑ a b Kamil Paczkowski OFM: Modlitewnik Kalwaryjski. Pakość: Fundacja Kalwaria Pakoska, 2008, s. 19-23.
- ↑ Kamil Paczkowski OFM: Kalwaria Pakoska − Historia, motywy powstania, celebracja. Pakość: Fundacja Kalwaria Pakoska, 2008, s. 18. ISBN 978-83-927644-0-3.
- ↑ Bonawentura Krzemień OFM, Norbert Kubica OFM: Katalog Prowincji Wniebowzięcia NMP Zakonu Braci Mniejszych w Polsce. Katowice: Prowincja Wniebowzięcia NMP Zakonu Braci Mniejszych (Franciszkanów) w Katowicach Panewnikach, 2006, s. 28. ISBN 83-901128-9-2.
- p
- d
- e