Katedra Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Győr

Győri bazilika

katedra, Bazylika mniejsza

katedra w Győr

Państwo

Węgry

Miejscowość

Győr

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Wezwanie

Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny

Historia

Data rozpoczęcia budowy	1257
Data zakończenia budowy	1267

Data odbudowy	XVIII wiek

Dane świątyni

Styl	gotyk, barok

Położenie na mapie Győru

Położenie na mapie Węgier

47°41′20,41″N 17°37′52,86″E/47,689003 17,631350

Multimedia w Wikimedia Commons

Katedra Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Győr (węg. Győri bazilika) – główna świątynia rzymskokatolickiej diecezji Győr na Węgrzech. Poświęcona Wniebowzięciu Najświętszej Maryi Panny (węg. Mennyekbe Fölvett Boldogságos Szűz Mária) pochodzi z XII wieku. Romański kościół został odbudowany po raz pierwszy w gotyku, następnie w baroku. Mieści się w Győr, przy ulicy Kaptalandomb.

Kaplica jest miejscem przechowywania XV-wiecznego hełmu króla Władysława I świętego. Dekoracje ścian świątyni wykonał austriacki mistrz, Franz Anton Maulbertsch.

Historia

Pierwsza romańska budowla miała kryptę i obszerne prezbiterium. Została wybudowana w czasach króla Stefana I Świętego. Półkolista apsyda północnej nawy głównej bocznej należy do tego okresu podczas gdy inne dwie apsydy zostały odbudowane na początku XX wieku. W 1240 świątynia uległa zniszczeniu przez Mongołów. Po 1270 kościół przeszedł gotycką odbudowę a następnie między 1481 i 1486 świątynia została poszerzona. Olbrzymie wsporniki wykonane z obrobionych kamieni wzdłuż południkowej ściany pochodzące z XIII wieku, otoczone murem futryn okiennych i rzędem gotyckich arkad zostały odkryte w przestrzeni dachowej.

Jednonawowa kaplica zbudowana około 1400 i poświęcona Władysławowi I świętemu jest połączona z południową nawą boczną katedry. Ozdobne sklepienie i dwudziestowieczne witraże podkreślają gotycki charakter kaplicy. Tutaj znajduje się jedna z najcenniejszych prac węgierskiego złotnika, hełm króla Władysława I Świętego. Sarkofag biskupa męczennika błogosławionego Vilmosa Apora (1892–1945) jest relikwiarzem typu herma.

Barokowa odbudowa trwała w latach 1634–1645. Wchodząc przez wykuty portal z brązu, barokowe wnętrze może być docenione przez dzieła dwóch zauważonych mistrzów okresu, architekta Menyhérta Hefele i malarza Franza Antona Maulbertscha.