Karol Dejna

Karol Dejna

Data i miejsce urodzenia	10 listopada 1911 Wielkie Borki
Data i miejsce śmierci	15 kwietnia 2004 Łódź
profesor nauk językoznawczych
Specjalność: slawistyka
Alma Mater	Uniwersytet Lwowski
Doktorat	1947
Habilitacja	1952
Profesura	1962[1]
Polska Akademia Nauk
Status	członek Komitetu Językoznawstwa
Doktor honoris causa Uniwersytet Łódzki – 1988
Uczelnia	Uniwersytet Łódzki
Odznaczenia

Karol Dejna (ur. 10 listopada 1911 w Wielkich Borkach, zm. 15 kwietnia 2004 w Łodzi) – polski językoznawca, slawista.

Życiorys

W 1930 ukończył II Państwowe Gimnazjum im. Juliusza Słowackiego w Tarnopolu. Studiował filologię polską na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie, który ukończył w 1935. Do 1941 pracował jako nauczyciel w lwowskich szkołach średnich. Od 1945 związany z Uniwersytetem Łódzkim, początkowo jako asystent, następnie adiunkt (1947 obronił doktorat, 1952 habilitował się), zastępca profesora (1951–1954) i profesor (od 1954). Od 1954 był profesorem nadzwyczajnym, od 1962 profesorem zwyczajnym. W 1983 został członkiem korespondentem PAN, 1989 – członkiem rzeczywistym Akademii^[2]. Od 1993 członek korespondent Polskiej Akademii Umiejętności. Na Uniwersytecie Łódzkim pełnił m.in. funkcję prorektora (1956–1959), zastępcy dyrektora Instytutu Filologii Polskiej (1970–1979), w roku 1988 został uhonorowany tytułem doktora honoris causa^[3].

Od 1956 członek Komitetu Językoznawstwa PAN, wieloletni (od 1976) przewodniczący Komisji Dialektologicznej. W latach 1985–1989 był zastępcą przewodniczącego Oddziału PAN w Łodzi. Członek Łódzkiego Towarzystwa Naukowego, przewodniczący Wydziału I tego stowarzyszenia, wiceprezes oraz redaktor „Rozpraw Komisji Językowej Łódzkiego Towarzystwa Naukowego”. Był laureatem nagród resortowych, Nagrody Miasta Łodzi (1982)^[4], nagrody naukowej Łódzkiego Towarzystwa Naukowego (1985); został także odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Komisji Edukacji Narodowej oraz tytułem honorowym Zasłużony Nauczyciel PRL^[5].

W pracy naukowej zajmował się dialektologią słowiańską. Był autorem ponad 100 prac naukowych^[6], m.in.:

• Polsko-laskie pogranicze językowe na terenie Polski (1951-1952)
• Gwary ukraińskie Tarnopolszczyzny (1957)
• Atlas gwarowy województwa kieleckiego (1962-1968)
• Dialekty polskie (1973)
• Atlas polskich innowacji dialektalnych (1981)
• Atlas gwar polskich. Kwestionariusz - notatnik (1987)
• Słownik gwary czeskiej mieszkańców Kucowa (1990)
• Z zagadnień ewolucji oraz interferencji językowej (1991)

Przypisy

Bibliografia

• Kto jest kim w Polsce. Informator biograficzny. Edycja trzecia, Warszawa 1993.