Kamienica Loitzów w Szczecinie

Kamienica Loitzów
w Szczecinie
Symbol zabytku nr rej. A-796 z 11.06.1954
Ilustracja
Kamienica Loitzów w Szczecinie
Państwo

 Polska

Województwo

 zachodniopomorskie

Miejscowość

Szczecin

Adres

ul. Kurkowa 1,
70-543 Szczecin

Typ budynku

kamienica

Styl architektoniczny

gotyk

Rozpoczęcie budowy

1539

Ukończenie budowy

1547

Zniszczono

1944

Odbudowano

1955

Pierwszy właściciel

Hans Loitz

Kolejni właściciele

Książęta pomorscy, Rosenhandt, Bracia Dubendorf

Plan budynku
Plan budynku
Położenie na mapie Starego Miasta w Szczecinie
Mapa konturowa Starego Miasta w Szczecinie, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Kamienica Loitzów”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko lewej krawiędzi u góry znajduje się punkt z opisem „Kamienica Loitzów”
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego
Mapa konturowa województwa zachodniopomorskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Kamienica Loitzów”
Położenie na mapie Szczecina
Mapa konturowa Szczecina, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Kamienica Loitzów”
Ziemia53°25′31,0″N 14°33′33,3″E/53,425278 14,559250
Multimedia w Wikimedia Commons

Kamienica Loitzów (niem. Loitzenhaus[1]) – jeden z najbardziej znanych i najcenniejszych zabytków Szczecina z epoki późnego gotyku, jeden z niewielu przykładów dawnego budownictwa mieszczańskiego w mieście.

Historia

Kamienicę budowano stopniowo w latach 1539–1547 na polecenie bankierskiego rodu Loitzów (m.in. Hans II i Anna Loitz), prawdopodobnie na murach kamienicy z XV w[2]. Po bankructwie rodziny Loitzów i ich ucieczce do Polski w 1572 kamienicę przejęli Książęta pomorscy. Po upadku księstwa pomorskiego dom w połowie XVII w. stał się siedzibą szwedzkiego radcy Rosenhandta[3].

W XVIII wieku dom przejęli bracia Dubendorf. Założyli w niej cukiernię zwaną odtąd Dworem Szwajcarskim[3]. Podczas II wojny światowej w roku 1944 w wyniku nalotu wnętrze kamienicy zostało doszczętnie wypalone.

Odbudowano ją w 1955 r., od tego czasu mieści się tu Liceum Plastyczne[3].

Architektura

Cechy charakterystyczne budynku:

  • pomarańczowa elewacja z wyraźnym podziałem, bogata dekoracja ozdobiona falistymi i kolistymi maswerkami nawiązująca do zdobień pobliskiego Zamku Książąt Pomorskich
  • charakterystyczne, skośne okna kotarowe na klatce schodowej – wieży
  • wbudowana w elewację wschodnią płaskorzeźba „Nawrócenie św. Pawła”. Płaskorzeźba pochodzi z połowy XVI w. i wykonana została w warsztacie Hansa Schencka – nadwornego rzeźbiarza elektora brandenburskiego Joachima II. Na ścianie budynku znajduje się kopia rzeźby – oryginał przechowywany jest w szczecińskim muzeum.

Galeria

  • Liceum Plastyczne w Szczecinie w roku 2013.
    Liceum Plastyczne w Szczecinie w roku 2013.
  • Kopia płyty „Nawrócenie św. Pawła”
    Kopia płyty „Nawrócenie św. Pawła”

Zobacz też

  • Stare Miasto w Szczecinie

Przypisy

  1. ↑ Kamienica Loitzów. Encyklopedia Pomorza Zachodniego. [dostęp 2019-09-05].
  2. ↑ PiotrP. Skurzyński PiotrP., Pomorze, Warszawa: Wyd. Muza S.A., 2007, s. 146, ISBN 978-83-7495-133-3 .
  3. ↑ a b c Encyklopedia Szczecina. T. I A-O. Szczecin: Uniwersytet Szczeciński, 1999, s. 404–405. ISBN 83-87341-45-2.

Linki zewnętrzne

  • Strona PLSP mieszczącego się w Kamienicy
  • p
  • d
  • e
Zabytki w Szczecinie
Elementy fortyfikacji
Kamienice
Kościoły
Pałace
Pomniki, posągi, fontanny
Tereny zielone
Wieże widokowe
Wille
Budynki administracji
Inne