Julius Alexander Elwanger

Julius Alexander Elwanger (ur. w 1807^[1], zm. 20 listopada 1878 w Berlinie) – pruski i niemiecki urzędnik, nadburmistrz Wrocławia od 1851 do 1863^[2][3] .

Ukończył gimnazjum we Wrocławiu, a następnie studia prawnicze, które odbywał na uczelniach w Berlinie i Heidelbergu w latach 1826–1829. W latach 1847–1850 zajmował różne stanowiska urzędnicze we Wrocławiu^[1]. Urząd nadburmistrza sprawował od 24 września 1851 do 10 września 1863 r. Wspierał rozwój handlu i przemysłu we Wrocławiu. Za jego kadencji wprowadzona została nowa ordynacja miejska dla 6 prowincji pruskich (1853 r.), zwiększająca w mieście uprawnienia władz wykonawczych^[3] . Doszło też do otwarcia linii kolejowej Wrocław – Poznań (1856 r.) i zbudowania dworca kolejowego Wrocław Główny. Przed rokiem 1855 przeprowadzono pierwszą nowoczesną triangulację miasta^[3] , a następnie doszło do wytyczenia i zabudowy obecnej ulicy Piłsudskiego jako jednej z głównych ulic miasta^[4]. Zreformował magistrat wrocławski, pod koniec jego kadencji zaczęto budowę nowej siedziby władz miejskich. Po ustąpieniu z funkcji nadburmistrza w wyniku przegranych wyborów wyjechał do Kilonii, gdzie pracował m.in. jako wiceprezydent Rejencji^[5][3] , a od 1872 r. był tajnym nadradcą ministerstwa finansów w Berlinie^[5][3] . Po wojnie francusko-pruskiej został przewodniczącym Zarządu Fundacji Inwalidów Rzeszy (Reichsinvalidenfondsverwaltung). W pruskim Landtagu był członkiem Izby Panów^[3] .

Przypisy

Bibliografia

• Encyklopedia Wrocławia. Jan Harasimowicz (red.). Wyd. I. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie, 2000, s. 174. ISBN 83-7023-749-5.
• Bärbel Holtz (red.): Acta Borussica - Neue Folge. T. Die Protokolle des Preußische Staatsministeriums 1817-1934/38, Band 4/2: 30 Märtz 1948 bis 27 Oktober 1858. Hildesheim - Zürich - New York: Georg Olms Verlag AG, 2003. ISBN 3-487-11825-4.
• Halina Okólska (red.): Nadburmistrzowie i inni urzędnicy Magistratu Wrocławia 1808 – 1933. Wrocław: Rada Miejska Wrocławia, 2007, s. 17-19. ISBN 978-83-60885-28-4.