Judyta z Disibodenbergu
Judyta z Disibodenbergu (centralna postać). | |||
Data i miejsce urodzenia | ok. 1090 | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | 1136 | ||
Czczona przez | |||
Wspomnienie | 22 grudnia | ||
Atrybuty | dwa anioły, lampa | ||
|
Judyta z Disibodenbergu (ur. ok. 1090 w Spanheim, zm. 1136 w Disibodenbergu)[1] – niemiecka pustelnica, rekluza i przełożona klasztoru benedyktynek (OSB), błogosławiona Kościoła katolickiego.
Pochodziła z rodziny grafów von Sponheim. O jej życiu dowiadujemy się z pism pozostawionych przez Guiberta (Wiberta) z Gembloux. Od 1106 roku żyła w pustelni Disibodenberg, która później stała się klasztorem. Będąc przełożoną wspólnoty wykształciła swoją następczynię św. Hildegardę z Bingen. Po śmierci, Judyta wcześnie została otoczona kultem.
Kult
Wspominana jest w martyrologiach benedyktyńskich 22 grudnia.
W ikonografii przedstawiana jest w habicie benedyktyńskim. Jej atrybutami są dwa anioły i lampa[1].
Zobacz też
- Judyta (imię)
- wstawiennictwo świętych
Przypisy
Bibliografia
- Henryk Fros SJ, Franciszek Sowa: Księga imion i świętych. T. 3: H-Ł. Kraków: WAM, Księża Jezuici, 1997, s. 371. ISBN 83-7097-464-3.