Joseph Guillemot

Joseph Guillemot

Joseph Guillemot w 1920
Data i miejsce urodzenia	1 października 1899 Le Dorat
Data i miejsce śmierci	9 marca 1975 Oradour-Saint-Genest
Wzrost	160 cm
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Francja Igrzyska olimpijskie złoto Antwerpia 1920 lekkoatletyka (bieg na 5000 m) srebro Antwerpia 1920 lekkoatletyka (bieg na 10 000 m)
Multimedia w Wikimedia Commons

Joseph Guillemot (ur. 1 października 1899 w Le Dorat, zm. 9 marca 1975 w Oradour-Saint-Genest^[1]) – francuski lekkoatleta, biegacz długodystansowy, mistrz i wicemistrz olimpijski.

W czasie I wojny światowej został zatruty iperytem, co trwale uszkodziło jego płuca. Serce miał umieszczone po prawej stronie klatki piersiowej. Mimo to Guillemot wygrał w 1917 zawody swojego pułku w biegu przełajowym, a w 1918 został wojskowym mistrzem Francji. W 1920 po raz pierwszy został mistrzem Francji w biegu na 5000 metrów^[1].

Na igrzyskach olimpijskich w 1920 w Antwerpii jako jedyny wytrzymał tempo narzucone w biegu na 5000 metrów przez faworyta Paavo Nurmiego z Finlandii. Na ostatnim wirażu wyprzedził Nurmiego po stronie zewnętrznej i niezagrożony zwyciężył.

Finał biegu na 10 000 metrów został przesunięty w dniu zawodów o trzy godziny wcześniej na życzenie króla Alberta I. Guillemot dowiedział się o tym po zjedzeniu obfitego obiadu. Biegł w pożyczonych butach za dużych o 2 numery (jego własne zostały skradzione). Pomimo tego i kurczów żołądka zajął 2. miejsce za Nurmim. Startował na igrzyskach także w biegu przełajowym, ale go nie ukończył^[1].

W 1922 zwyciężył w międzynarodowych mistrzostwach w biegu przełajowym indywidualnie i drużynowo, a w 1926 drużynowo. Był rekordzistą świata w biegu na 2000 metrów (5:34,8) i w biegu na 3000 metrów (8:42,2).

Przypisy