Jodek bizmutawo-chininowy

Jodek bizmutawo-chininowy
Nazewnictwo
Inne nazwy i oznaczenia
łac. Bismuthum chinino-iodatum
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

C20H25BiI4N2O2

Masa molowa

1042,02 g/mol

Wygląd

czerwony proszek

Identyfikacja
Numer CAS

8048-94-0

PubChem

111041

SMILES
COC1=CC2=C(C=CN=C2C=C1)C(C3CC4CCN3CC4C=C)O.I.I[Bi](I)I
InChI
InChI=1S/C20H24N2O2.Bi.4HI/c1-3-13-12-22-9-7-14(13)10-19(22)20(23)16-6-8-21-18-5-4-15(24-2)11-17(16)18;;;;;/h3-6,8,11,13-14,19-20,23H,1,7,9-10,12H2,2H3;;4*1H/q;+3;;;;/p-3
InChIKey
NMWSVYJLYUFTPR-UHFFFAOYSA-K
Właściwości
Rozpuszczalność w wodzie
nierozpuszczalny
Niebezpieczeństwa
Globalnie zharmonizowany system
klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
Wiarygodne źródła oznakowania tej substancji
według kryteriów GHS są niedostępne.
Dawka śmiertelna

LDLo 99,712 mg/kg (królik, domięśniowo)[1]

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)

Jodek bizmutawo-chininowyorganiczny związek chemiczny, kompleksowe połączenie jodu, bizmutu i chininy. Substancja barwy pomarańczowoczerwonej, nierozpuszczalna w wodzie. Dawniej stosowany w lecznictwie jako środek przeciwkiłowy (zawiesina olejowa do wstrzyknięć – ówczesny preparat radzieckiej produkcji Bijochinol). Obecnie jest nieużywany.

Preparaty

  • Bismuthum chinino-jodatum subst. 10 g / City Chemical LLC – West Haven (USA)

Bibliografia

  • Supniewski preparatyka, art. 137. (pol.).
  • Choroby weneryczne – str. 201, Stefania Jabłońska, PZWL 1955 r. – Warszawa

Przypisy

  1. Biioquinol, [w:] ChemIDplus, United States National Library of Medicine [dostęp 2010-08-23]  (ang.).

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.