Jerzy Łukosz
| Data i miejsce urodzenia | 17 stycznia 1958 | ||
|---|---|---|---|
| Dziedzina sztuki | literatura | ||
| |||
Jerzy Łukosz, pseud. Johann Keevus (ur. 17 stycznia 1958 we Wrocławiu) – polski prozaik, dramatopisarz, eseista, krytyk literacki oraz tłumacz literatury niemieckiej.
Ukończył germanistykę na Uniwersytecie Wrocławskim. Studiował także slawistykę na uniwersytecie w Ratyzbonie. W 1987 roku uzyskał stopień doktora za rozprawę o dziennikach Tomasza Manna. Debiutował jako prozaik w 1980 roku na łamach czasopisma „Odra”.
Nagrody
- 1986 – nagroda im. Włodzimierza Pietrzaka za Dziedzictwo
- 1987 – nagroda im. Wyspiańskiego
- 1990 – nagroda im. Stanisława Piętaka
- 1992 – nagroda im. Stachury za niewydane wtedy jeszcze powieści Afgański romans i Jedno życie, czyli wędrówka dusz
- 1999 – Dolnośląski Brylant Roku za powieść Szczurołap z Ratyzbony
- 2005 – nominowany do Nagrody Literackiej Nike za książkę Lenora[1]
Twórczość wybrana
- Afgański romans
- Byt bytujący. Esej o prozie
- Czarna kolia (Szczurołap z Ratyzbony)
- Dziedzictwo
- Imperia i prowincje. O literaturze niemieckojęzycznej i polskiej w dwudziestym wieku
- Języki prozy
- Klauzura w kuszetce. Dziennik
- Lenora
- Oko cyklonu. Dialog dzieł literackich: Austria - Niemcy - Szwajcaria
- Pasje i kantyleny. Szkice o literaturze niemieckojęzycznej
- Szeroka woda
- Śmierć puszczyka i inne utwory
- Terapia jako duchowa forma życia. Ja diaryczne Tomasza Manna
Przypisy
- ↑ Nagroda Nike 2005. nike.org.pl. [dostęp 2015-08-05].
Bibliografia
- Lesław M. Bartelski: Polscy pisarze współcześni, 1939–1991: Leksykon. Wydawnictwo Naukowe PWN. ISBN 83-01-11593-9.
