Janusz Podoski

Janusz Podoski

Data i miejsce urodzenia	4 września 1898 Łosice
Data i miejsce śmierci	5 marca 1971 Warszawa
Alma Mater	Szkoła Sztuk Pięknych w Warszawie
Dziedzina sztuki	malarstwo, fotografia
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Janusz Podoski (ur. 4 września 1898 w Łosicach, zm. 5 marca 1971 w Warszawie) – polski artysta malarz i fotografik.

Życiorys

Urodził się w rodzinie Kazimierza Podoskiego h. Junosza (zm. 1919) i Janiny z Lubowidzkich h. Topacz (zm. 1926). Brat Bohdana Podoskiego (1894–1986), sędziego, działacza politycznego i społecznego.

Ukończył gimnazjum w Kijowie. Studiował malarstwo w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych 1919–1926 pod kierunkiem Tadeusza Pruszkowskiego i Edwarda Trojanowskiego. W 1920 ochotniczo służył w Wojsku Polskim. W latach 1925–1939 członek-założyciel Bractwa św. Łukasza. W latach 30. XX wieku zaczął uprawiać fotografikę, która w latach powojennych stała się jego główną dziedziną twórczości.

Zajmował się głównie malarstwem portretowym. W roku 1938 wziął udział w tworzeniu cyklu obrazów historycznych przeznaczonych na Wystawę Światową w Nowym Jorku 1939. W latach 1938–1939 członek Fotoklubu Warszawskiego.

Po wojnie (od 1947) członek-założyciel Związku Polskich Artystów Fotografików – nr. legitymacji 7.

Zmarł w Warszawie, pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera B18-8-15)^[1].

Ordery i odznaczenia

• Złoty Krzyż Zasługi (11 lipca 1955)^[2]
• Medal 10-lecia Polski Ludowej (19 stycznia 1955)^[3]

Przypisy

Bibliografia

• Jan Zamoyski: Łukaszowcy: Malarze i malarstwo Bractwa św. Łukasza, Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, Warszawa 1989, ISBN 83-221-0436-7.
• Fotografowie 1946–2006. Słownik biograficzny fotografów polskich, ISBN 83-916405-8-2.