Jagiellonida

Jagiellonida, czyli zjednoczenie Litwy z Polską – epos oświeceniowego poety Dyzmy Bończy-Tomaszewskiego^[1], opublikowany w 1817 w Berdyczowie. Utwór opowiada o początkach unii polsko-litewskiej, zawiązanej poprzez małżeństwo królowej Jadwigi i księcia Jagiełły. Epos został napisany oktawą, czyli strofą ośmiowersową pochodzenia włoskiego rymowaną abababcc. Strofy Jagiellonidy są o tyle nietypowe, że zostały napisane trzynastozgłoskowcem^[2], a nie typowym dla tej formy jedenastozgłoskowcem.

Nawiąże nowe stróny, ich dźwięki pieszczone
Przypomną nam Jadwigę Monarchinię młodą,
Jey westchnienia, miłością kraju przytłumione,
Wdzięk uroczy wabiący najswieższą urodą,
J twoie Władysławie zwycięzstwa wsławione
Pognębieniem Tatarów i Krzyżaków szkodą.
J te czasy szczęsliwe, w których Polak mężny
Był przychodnióm łaskawy, sąsiadóm potężny.

W dyskusji na temat Jagiellonidy brał udział młody Adam Mickiewicz^[3].

Przypisy

↑ Tomaszewski Dyzma, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2016-12-31] .
↑ Zdzisława Kopczyńska: Polska strofa oktawowa. bazhum.muzhp.pl, 1963. [dostęp 2016-12-31]. (pol.).
↑ Agnieszka Kwiatkowska: Oświeceniowe rozważania o eposie. Dyskusja wokół Pułtawy i Jagiellonidy. pressto.amu.edu.pl. [dostęp 2016-12-31]. (pol.).