Jacek Kleyff

Jacek Kleyff

Jacek Kleyff podczas koncertu „Benefis Alka Koreckiego” w Forcie Sokolnickiego Cytadeli Warszawskiej (2014)
Data i miejsce urodzenia	1 sierpnia 1947 Warszawa
Instrumenty	gitara
Gatunki	poezja śpiewana
Aktywność	od lat 70. XX w.
Powiązania	Orkiestra Na Zdrowie Salon Niezależnych
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Jacek Kleyff (ur. 1 sierpnia 1947 w Warszawie^[1]) – polski bard, poeta, kompozytor, aktor i malarz. Współtwórca kabaretu Salon Niezależnych oraz zespołu Orkiestry Na Zdrowie. Syn Zygmunta i ojciec Tomasza vel CNE.

Życiorys

Absolwent VI LO im. T. Reytana w Warszawie (1965)^[2][3]. W 1979 uzyskał dyplom magistra inżyniera architekta na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej^[1]. Był jednym z twórców (razem z Januszem Weissem i Michałem Tarkowskim) słynnego kabaretu Salon Niezależnych^[4]. W latach 1981–1985 mieszkał na wsi pod Lublinem, gdzie powstał zalążek Orkiestry Na Zdrowie (ONZ). Większość tekstów i kompozycji tego zespołu jest jego autorstwa.

Cenzura komunistyczna

W grudniu 1975 roku był sygnatariuszem protestu przeciwko zmianom w Konstytucji Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (List 59)^[5]. Nazwisko Jacka Kleyffa znalazło się na specjalnej liście, na której umieszczono autorów pod szczególnym nadzorem peerelowskiej cenzury. Tomasz Strzyżewski w swojej książce o cenzurze w PRL publikuje poufną instrukcję cenzorską z 21 lutego 1976 Głównego Urzędu Kontroli Prasy, Publikacji i Widowisk, na której umieszczono jego nazwisko oraz następujące wytyczne: „Wszystkie własne publikacje autorów z poniższej listy zgłaszane przez prasę i wydawnictwa książkowe oraz wszystkie przypadki wymieniania ich nazwisk należy sygnalizować kierownictwu Urzędu, w porozumieniu z którym może jedynie nastąpić zwolnienie tych materiałów. Zapis nie dotyczy radia i TV, których kierownictwo we własnym zakresie zapewnia przestrzeganie tych zasad. Treść niniejszego zapisu przeznaczona jest wyłącznie do wiadomości cenzorów”^[6].

Okres po upadku PRL

W 1995 Orkiestra Na Zdrowie zdobyła „Złoty Bączek”, główną nagrodę publiczności, na festiwalu Przystanek Woodstock w Czymanowie nad Jeziorem Żarnowieckim. Najbardziej znane piosenki w wykonaniu Jacka Kleyffa to: „Telewizja” (1972), „Huśtawki” (1973) oraz „Nie męcz mnie” (1974), wykonywane później przez Kubę Sienkiewicza i Elektryczne Gitary. Na wydanej w 2002 płycie Pan Yapa i magiczna załoga aktor Krzysztof Janczak zadedykował Jackowi Kleyffowi utwór „Żółte eliksiry”.

W 2006 podczas wyborów samorządowych bezskutecznie starał się o mandat radnego m.st. Warszawy z list Komitetu Wyborczego Wyborców Gamonie i Krasnoludki.

Okazjonalnie prowadzi audycje w Programie III Polskiego Radia. Nauczyciel w Zespole Szkół Bednarska^[7].

Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2003)^[8].

17 lipca 2013 w Biurze Rady m.st. Warszawy przewodnicząca Rady Ewa Malinowska-Grupińska wręczyła artyście wyróżnienie „Zasłużony dla Warszawy”^[9].

13 listopada 2017 opublikował w serwisie Youtube napisaną przez siebie piosenkę pt. „Piotr S.” (na melodię rumuńskiej pieśni ludowej) nawiązującą do samopodpalenia Piotra Szczęsnego na placu Defilad w Warszawie^[10][11].

Życie prywatne

Syn architekta i wykładowcy akademickiego Zygmunta Kleyffa^[1]. Żonaty, ma dwóch synów. Jeden z nich Tomasz ps. „CNE” jest raperem i prezenterem telewizyjnym.

Publikacje

• Jacek Kleyff, Rozmowa, Wydawnictwo Czarne, 2012, ISBN 978-83-7536-448-4.

Filmografia

Aktor

• 1975 – Obrazki z życia (serial), odc. 3 (Dziewczyna i „Akwarius”) – jako kierownik zespołu beatowego
• 1976 – Zdjęcia próbne – jako przewodnik na tarasie Pałacu Kultury i Nauki
• 1976 – Zaklęty dwór (serial), odc. 2 (Marzyciel i awanturnik) – jako żołnierz w szpitalu wojskowym
• 1977 – Rekord świata – obsada aktorska
• 1978 – Zielona ziemia – jako profesor Piotr Dunin, przyjaciel Jordana
• 1980 – Coś wesołego – jako Wojtek
• 1981 – Wielka majówka jako komendant straży pożarnej
• 1981 – Przyjaciele (serial), odc.4 (Nauka) – jako grajek na dworcu
• 1997 – Jam Osjan

Muzyka

• 1976 – Powrót – piosenka Ballada (wykonanie)
• 1980 – Coś wesołego – piosenka Jak zapałka płonąca... (muzyka)
• 1989 – Bal na dworcu w Koluszkach – piosenka: Telewizja (słowa, muzyka i wykonanie)
• 2001 – Miś Kolabo (teatr TV)
  • piosenka Jeśli mi się kiedyś zdarzy... (słowa i muzyka)
  • piosenka: Czy...? (słowa i muzyka)
• 2020 – Tarapaty 2 – Huśtawka (słowa, muzyka i wykonanie)

Dyskografia

 Zobacz więcej w artykule Orkiestra Na Zdrowie, w sekcji Dyskografia.

Albumy

• Dokąd to obywatelu? (1983, CDN)^[12]
• Jacek Kleyff – live (1985, Alma-Art)
• Piosenki (1999, Altmaster)
• Znalezienie (2013, Agencja Artystyczna MTJ)

Notowane utwory

Przypisy

Bibliografia

• Jacek Kleyff, Jacek Kleyff, Warszawa, Wydawnictwo Książkowe Twój Styl, 2000, ISBN 83-7163-197-9.
• Tomasz Strzyżewski: Wielka księga cenzury PRL w dokumentach. Warszawa: Prohibita, 2015, s. 95. ISBN 978-83-61344-70-4.

Linki zewnętrzne

• Jacek Kleyff w bazie filmpolski.pl
• Jacek Kleyff w bazie IMDb (ang.)
• Jacek Kleyff w bazie Filmweb