Języki czukocko-kamczackie

Ten artykuł od 2012-10 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Języki czukocko-kamczackie – składająca się z 5 języków rodzina językowa północno-wschodniej Syberii, zaliczana do języków paleoazjatyckich.

Językami tymi posługuje się obecnie ok. 14 tys. osób i liczba ta ciągle spada. W związku z tym, a także ekspansją języka rosyjskiego całą rodzinę językową uznaje się za wymierającą.

W skład rodziny czukocko-kamczackiej wchodzi 5 języków, które dzieli się na 2 grupy:

• północne
  • język alutorski (około 25 użytkowników)
  • język czukocki (ponad 7000 użytkowników)
  • język koriacki (około 3500 użytkowników)
  • język kerecki (wymarły w 2005 r.)
• południowe
  • język itelmeński (poniżej 100 użytkowników)

Język itelmeński jest daleko spokrewniony z językami północnymi.