Izoelektronowość

Izoelektronowość – cecha dwóch lub więcej indywiduów chemicznych polegająca na posiadaniu takiej samej liczby elektronów walencyjnych oraz takiej samej budowy cząsteczek. Związki izoelektronowe mogą być zbudowane z różnych atomów, ale ich liczba i układ wiązań są takie same. Przykładem izoelektronowości są cząsteczki N≡N, N≡O+ i C≡O – wszystkie trzy mają 10 elektronów walencyjnych i podobny charakter wiązań[1]. Są one również izolobalne.

Inne przykłady par izoelektronowych
  • Cząsteczki:
    • CH2=N+=N− i CH2=C=O[1]
    • HC≡CH i HB−≡N+H
  • Atomy i jony:
    • Na+ i Ne; konfiguracja elektronowa: [He]2s22p6
    • Cl− i Ar; konfiguracja elektronowa: [Ne]3s23p6

Do związków, które mimo identycznej liczbie elektronów walencyjnych nie są izoelektronowe ze względu na różną budowę należy para Me2C=O i Me–N=N–Me[1] (każda z cząsteczek ma łącznie 24 elektrony walencyjne).

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ a b c isoelectronic, [w:] A.D.A.D. McNaught A.D.A.D., A.A. Wilkinson A.A., Compendium of Chemical Terminology (Gold Book), S.J. Chalk (akt.), International Union of Pure and Applied Chemistry, wyd. 2, Oxford: Blackwell Scientific Publications, 1997, DOI: 10.1351/goldbook.I03276, ISBN 0-9678550-9-8  (ang.).
Encyklopedia internetowa (cecha):
  • Treccani: isoelettronico