Indukcyjność wzajemna

Indukcyjność wzajemna, oznaczana jako M – miara sprzężenia magnetycznego pomiędzy dwoma obwodami elektrycznymi wytwarzającymi wzajemnie przenikające się pola magnetyczne.

Dwa oddziałujące na siebie obwody, w których płyną prądy I₁ i I₂, wytwarzają strumienie magnetyczne przenikające powierzchnie objęte

• własnym obwodem (wywołując zjawisko samoindukcji),
• drugim obwodem (indukcja wzajemna): Φ₁₂ i Φ₂₁.

Indukcyjność wzajemną definiuje się dla sprzężonych magnetycznie obwodów określając:

• stosunek strumienia wytworzonego w pierwszym obwodzie i przenikającego płaszczyznę obwodu drugiego do prądu I₁ płynącego w pierwszym obwodzie,
• stosunek strumienia wytworzonego w drugim obwodzie i przenikającego płaszczyznę obwodu pierwszego do prądu I₂ płynącego w drugim obwodzie,

czyli

${\displaystyle M_{12}={\frac {\Phi _{12}}{I_{1}}},\quad M_{21}={\frac {\Phi _{21}}{I_{2}}}.}$

W środowisku izotropowym i jednorodnym magnetycznie prawdziwa jest zależność

${\displaystyle M_{12}=M_{21}.}$

Zobacz też

• indukcyjność
• indukcyjność rozproszenia
• samoindukcja