Immunoglobuliny M

Ten artykuł od 2022-01 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Immunoglobuliny M (IgM) – globuliny produkowane przez plazmocyty. Stanowią klasę przeciwciał zawierających łańcuch ciężki o wzorze domen: VH + CH1 + CH2 + CH3 + CH4 + ogon (przeciwciała te nie zawierają regionu zawiasowego).

IgM praktycznie nie występują w formie monomerycznej, nie wykazują też zmienności izotopowej, więc nie można wydzielić podklas. Typowa cząsteczka IgM jest pentamerem mającym kształt „płatka śniegu”, który po połączeniu zmienia się w kształt „kraba”. Ze względu na pentameryczną formę, IgM bardzo dobrze aktywują dopełniacz, chociaż wykazują niskie powinowactwo do antygenu. Przeciwciała te występują praktycznie tylko w odpowiedzi pierwotnej lub w przypadku pobudzenia antygenami grasiczoniezależnymi, pełnią także funkcję przeciwciał wielospecyficznych.

Około 5% IgM występuje w postaci heksamerów, które aktywują układ dopełniacza około 20-krotnie efektywniej od pentamerów.

Były to prawdopodobnie pierwsze przeciwciała, które pojawiły się w filogenezie, jako pierwsze pojawiają się także w ontogenezie. Wzrost miana IgM u człowieka świadczy o ostrym procesie chorobowym, np. boreliozie, toksoplazmozie, marskości wątroby.

Do IgM należą izoaglutyniny antyA i antyB (przeciwciała układu AB0).