Immanuel Munk
Immanuel Munk (ur. 30 maja 1852 w Poznaniu, zm. 1 sierpnia 1903 w Berlinie) – niemiecki fizjolog, brat Hermanna Munka.
Studiował na Uniwersytecie Fryderyka Wilhelma w Berlinie, Uniwersytecie we Wrocławiu i w Strasburgu. W 1873 roku otrzymał tytuł doktora medycyny, w 1883 roku habilitował się i został Privatdozentem, w 1895 roku profesorem tytularnym. W tym samym roku został następcą Johannesa Gada na stanowisku kierownika wydziału fizjologii specjalnej w berlińskim Instytucie Fizjologicznym. W 1899 roku profesorem zwyczajnym[1][2][3].
Wybrane prace
- Physiologie des Menschen und der Säugethiere (1888)
- Einzelernährung und Massenernährung. Fischer, 1893
- Nahrungsmittel, Ernährung, Fleischbeschau. G. Fischer, 1896
Przypisy
- ↑ Pagel JL: Biographisches Lexikon hervorragender Ärzte des neunzehnten Jahrhunderts. Berlin-Wien: Urban & Schwarzenberg, 1901, s. 1778-1779.
- ↑ Dr. Immanuel Munk. „Monatsschrift Kinderheilkunde”. 2 (1), s. v, 1903. DOI: 10.1007/BF01941565.
- ↑ H.H. Boruttau H.H., Immanuel Munk †, „Deutsche Medizinische Wochenschrift”, 29 (34), 1903, s. 616, DOI: 10.1055/s-0028-1138656, ISSN 0012-0472 (niem.).
