IV symfonia Mendelssohna
IV Symfonia A-dur op. 90, nazywana powszechnie Włoską − symfonia napisana przez niemieckiego kompozytora Feliksa Mendelssohna.
Pracę nad dziełem, podobnie jak nad Szkocką Symfonią oraz uwerturą Hebrydy (Grota Fingala), rozpoczął kompozytor podczas swej podróży po Europie, którą odbył w latach 1829-1831. Inspiracją była barwna atmosfera Włoch. Symfonia Włoska skomponowana została ostatecznie w 1833, a po raz pierwszy wykonana 13 maja tegoż roku w Londynie w Królewskiej Filharmonii[1].
Instrumentacja
Utwór został napisany na 2 flety, 2 oboje, 2 klarnety, 2 fagoty, 2 rogi, 2 trąbki, kotły i instrumenty smyczkowe.
Części symfonii
Symfonia składa się z czterech części:
- Allegro vivace
- Andante con moto
- Con moto moderato
- Saltarello: Presto
Pierwsza część, mająca formę sonaty, ma charakter radosny. Po niej następuje pełne ekspresji Andante utrzymane w tonacji d-moll, powstałe pod wpływem religijnej procesji, w której uczestniczył kompozytor w Neapolu. Trzecia część to menuet i trio, natomiast finał symfonii (cały napisany w tonacji molowej) wprowadza elementy znane z muzyki tanecznej: rzymskiego saltarello i neapolitańskiej tarantelli.
Zwykle trwa około pół godziny.
Media
Wykonanie Skidmore College Orchestra Musopen.
- W przypadku problemów z odtwarzaniem zobacz instrukcję obsługi
| 1st movement: Allegro Vivace | |
| 2nd movement: Andante con Moto | |
| 3rd movement: Con Moto Moderato | |
| 4th movement: saltarello | |
Przypisy
- ↑ Susan Halpern, Program Notes. [dostęp 2013-02-26]. (ang.).
Linki zewnętrzne
- IV Symfonia Mendelssohna na: International Music Score Library Project
- p
- d
- e
|
