Historia Wigier Suwałki

Ten artykuł należy dopracować: Konieczna aktualizacja danych od sezonu 2010/2011 włącznie. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

 Osobny artykuł: Wigry Suwałki.

Wiek XX

Lata 40. i 50.

Sezony 1946-1949

W 1946 roku przy 57. Pułku Piechoty powstał klub WKS Suwałki (Wojskowy Klub Sportowy Suwałki). Drużyna ta, zajęła trzecie miejsce w finale mistrzostw okręgu białostockiego (drugi stopień rozgrywek ligowych w Polsce)^[1]. Rok później, zespół przyjął nazwę WKS Wigry Suwałki^[1] – tę datę dzisiaj przyjmuje się za oficjalne utworzenie klubu. Drużyna pod nowym szyldem wywalczyła drugie miejsce w A Klasie mistrzostw okręgu białostockiego (drugi stopień rozgrywek ligowych). Rok później zajęła miejsce czwarte i nie wywalczyła awansu ani do I ligi ani do startującej od przyszłego sezonu II ligi. Tym samym w kolejnym sezonie (1949) zespół grał dalej w A Klasie mistrzostw okręgu białostockiego ale która stanowiła już trzeci stopień rozgrywek ligowych. Zespół zajął w tamtym sezonie czwarte miejsce^[1].

Sezon 1949/1950

W następnym sezonie, aby mistrz okręgu mógł się odpowiednio przygotować do letnich eliminacji o awans do II ligi, podjęto decyzję o rozgrywaniu ligi na tym stopniu systemem jesień-wiosna. Stąd rozgrywki toczyły się na przełomie roku 1949 i 1950. WKS Wigry Suwałki zajęły w nich trzecie miejsce i podczas rozgrywek zanotowały jedno z najwyższych zwycięstw w lidze – 7:0 z Kolejarzem Starosielce w meczu rozgrywanym w Suwałkach^[2].

Sezon 1951

W kolejnym sezonie powrócono do rozgrywania ligi systemem wiosna-jesień i całe rozgrywki odbyły się w roku kalendarzowym 1951. Był to również rok zmian organizacyjnych w piłce nożnej w całym kraju. W lutym 1951 roku rozwiązano Polski Związek Piłki Nożnej i zastąpiono go przez Sekcję Piłki Nożnej przy Głównym Komitecie Kultury Fizycznej. Analogicznie postąpiono z okręgowymi związkami i tak 4 marca 1951 został rozwiązany Białostocki Okręgowy Związek Piłki Nożnej (jak się później okazało – na sześć lat) i został zastąpiony przez Sekcję Piłki Nożnej przy Wojewódzkim Komitecie Kultury Fizycznej. Wiązała się z tym również zmiana obowiązującego na dotychczasowych szczeblach okręgowych nazewnictwa ligowego w całej Polsce. I tak zlikwidowano obowiązujące klasy A, B i C. Najwyższy szczebel zmagań w owym sezonie na tym poziomie nosił miano klasy wojewódzkiej (odpowiadający dawnej klasie A). Występujące w niej dziewięć zespołów podzielono na dwie terytorialne grupy. Zdobywcy pierwszych miejsc w obu grupach spotkali się następnie w dwumeczu o tytuł mistrza okręgu i możliwość w eliminacjach o awans do II ligi. Stąd WKS Wigry Suwałki występujące w drugiej czterozespołowej grupie klasy wojewódzkiej zajęły ostatnie miejsce – w ostatecznej klasyfikacji klasy wojewódzkiej było to miejsce siódme bądź ósme ex-aequo z Unią Hajnówka (dokładne skorygowanie wyniku nie jest możliwe z powodu, iż w ostatecznej klasyfikacji drużyny, które w swych grupach zajęły równorzędne miejsca, zostały sklasyfikowane ex-aequo). Podczas rozgrywek Wigry doznały m.in. wysokiej porażki 2:8 na własnym terenie w derbach miasta ze zwycięzcą swojej grupy – Budowlanymi Suwałki. Z kolei Budowlani Suwałki w finałowym dwumeczu o tytuł mistrza okręgu doznali dwóch porażek z Budowlanymi Białystok 1:3 (dom) i 1:4 (wyjazd)^[3].

Sezon 1952

W 1952 roku nazwę klubu WKS Wigry Suwałki przemianowano na WKS Suwałki^[1]. W tym sezonie decyzją działaczy z Sekcji Piłki Nożnej przy Wojewódzkim Komitecie Kultury Fizycznej doszło do znacznego powiększenia liczby klubów w klasie wojewódzkiej – z 9 do 24. Zostały one podzielone na cztery grupy terytorialne, których zwycięzcy spotkali się w półfinałach, a następnie w finale o tytuł mistrza klasy wojewódzkiej i awans do startującej od przyszłego sezonu III ligi. Stąd WKS Wigry znalazły się w jednej grupie z dwoma innymi lokalnymi rywalami: Budowlanymi Suwałki i Spójnią Suwałki. Podczas rozgrywek klub WKS Suwałki prezentował słabą formę i zajął ostatnie miejsce w swojej grupie, której zwycięzcą okazał się zespół Budowlanych Suwałki. Budowlani w dwumeczu półfinałowym ulegli ostatecznemu mistrzowi klasy wojewódzkiej – GWKS Ełk. W ostatecznej klasyfikacji klasy wojewódzkiej zespół WKS Suwałki zajął 20/22. miejsce (dokładne skorygowanie wyniku nie jest możliwe z powodu, iż w ostatecznej klasyfikacji drużyny, które w swych grupach zajęły równorzędne miejsca, zostały sklasyfikowane ex-aequo) plasując się za Budowlanymi Suwałki (miejsce 3/4) i Spójnią Suwałki (miejsce 9/12)^[4]. Niska pozycja w ligowej tabeli spowodowała rozwiązanie zespołu WKS Suwałki^[1]. Po zakończeniu rozgrywek klasy wojewódzkiej, zarządzono od następnego sezonu powrót w całym kraju do poprzedniej, tradycyjnej formy rywalizacji – z podziałem na klasy A, B i C. W związku z tym działacze Sekcji Piłki Nożnej przy Wojewódzkim Komitecie Kultury Fizycznej w Białymstoku podjęli decyzję, iż w nowej reaktywowanej klasie A będzie uczestniczyło osiem zespołów przy czym kryterium wyboru zespołów nie były wyłącznie wyniki sportowe. Końcowo w klasie A na sezon 1953 znalazły się dwa suwalskie kluby: Budowlani Suwałki i Spójnia Suwałki^[4].

Sezon 1953

Reorganizacja rozgrywek w sezonie 1953: utworzenie III ligi i powrót do klas A,B,C, spowodowały, że Klasa A stała się de facto czwartym stopniem rozgrywek w Polsce. Dwa pierwsze zespoły w Klasie A na koniec sezonu uzyskiwały prawo do gry w eliminacjach o awans do III ligi. Na półmetku ligi stało się jasne, że równorzędną walkę o eliminacje do wyższej klasy rozgrywkowej stoczą cztery zespoły: Kolejarz Ełk, Gwardia II Białystok, Budowlani Sokółka i Spójnia Suwałki. Ostatecznie Spójnia zajęła czwarte miejsce, mimo tego, że miała identyczny dobytek punktowy jak Budowlani Sokółka i Gwardia Białystok – posiadała gorszy bilans bramkowy od obu tych drużyn. Zwycięzcą rozgrywek okazał się Kolejarz Ełk. Za Spójnią, na piątym miejscu w ligowej tabeli uplasowała się drużyna Budowlanych Suwałki – ale posiadała zdecydowanie gorszą zdobycz punktową (osiem punktów straty). Mimo tego, osiągnęli oni jedno z najwyższych zwycięstw w lidze – wyjazdowe 8:0 z KS II Ełk (dawniej GWKS II Ełk)^[5].

Sezon 1954

W sezonie 1954 niekwestionowanym liderem była drużyna Kolejarza Ełk, która po raz drugi z rzędu wygrała mistrzostwo okręgu białostockiego. Jedyną drużyną z którą ełczanie przegrali był zespół Budowlanych Suwałki. W Suwałkach padł remis 3:3, z kolei w rundzie rewanżowej Budowlani zdołali zwyciężyć 1:0. Ostatecznie Budowlani Suwałki zajęli czwartą pozycję w ligowej tabeli z takim samym dorobkiem punktowym jak trzecia Gwardia II Białystok i piąty zespół Budowlanych Białystok. Druga z suwalskich drużyn – Spójnia Suwałki, wyprzedziła trzy wymienione jednym punktem i uplasowała się na drugiej pozycji. Uczyniła to w ostatniej nadarzającej się sytuacji, bowiem wygrali oni dwa zaległe mecze rozegrane już po ostatniej serii gier. Zwyciężyli w jednostronnych derbach Suwałk 4:0 z Budowlanymi i 2:0 z Budowlanymi Sokółka. Grę Spójni charakteryzowała ścisła gra defensywna, zajęli oni drugie miejsce pomimo posiadania jednej z najgorszych ofensyw w lidze (zaledwie 21 zdobytych bramek), natomiast stracili tylko 13 bramek (zaledwie o 1 więcej od prowadzącego Kolejarza)^[6].

Sezon 1955

Na początku roku 1955 Spójnia przeszła fuzję z Budowlanymi i w drugiej rundzie sezonu występowała pod nazwą Sparta Suwałki^[7]. W dwunastozespołowej rywalizacji o mistrzostwo okręgu na przestrzeni całego sezonu prym wiodły dwie drużyny: Sparta Suwałki i Pogoń Łapy (dawniej Kolejarz Łapy). Na początku sezonu w walkę o awans włączyła się drużyna Victorii Białystok, dokonała tego za sprawą pięciu zwycięstw i dwóch remisów w pierwszych siedmiu ligowych pojedynkach. Na tym etapie rozgrywek była liderem z przewagą dwóch punktów nad Spartą Suwałki i Pogonią Łapy ale z kolejnymi meczami białostocczanie usuwali się w dół ligowej tabeli ostatecznie zajmując siódme miejsce na koniec sezonu. Walka między dwoma konkurentami do mistrzostwa okręgu była zacięta. Pierwsze spotkanie pomiędzy Spartą a Pogonią Łapy odbyło się w ramach 4. kolejki na stadionie w Suwałkach i miało ono dramatyczny przebieg. W prasie znalazły się żywiołowe opisy przebiegu tego spotkania. Do przerwy suwalczanie prowadzili 1:0 dzięki bramce autorstwa Wierżajtysa. W 50. minucie padło wyrównanie po bramce Bargielskiego. W ostatnich minutach spotkania suwalczanie znowu objęli prowadzenie po samobójczej bramce łapian. Tuż przed zakończeniem spotkania zespół Pogoni miał szansę do wyrównania, ale w sytuacji sam na sam z suwalskim bramkarzem napastnik Pogoni strzelił ponad bramką. Mecz zakończył się wynikiem 2:1. Ostatecznie na półmetku rozgrywek liderem byli suwalczanie z przewagą jednego punktu nad Pogonią Łapy. Suwalczanie w pierwszej serii meczów stracili punkty tylko w dwóch spotkaniach: przegranym 1:2 w Suwałkach w ramach 5. kolejki z Victorią Białystok oraz w 8. kolejce zremisowanym 3:3 na wyjeździe z Budowlanymi Grajewo. Po czterech pierwszych meczach rundy rewanżowej (w czasie których łapczanie odnieśli trzy nietypowe zwycięstwa – walkowery z Budowlanymi Grajewo i Spartą Hajnówka oraz najwyższe w lidze zwycięstwo 15:2 z Jagiellonią Białystok) Sparta Suwałki i Pogoń Łapy zrównały się punktowo i przystępowały do kolejnego meczu, którego stawką było objęcie pozycji lidera. Ten mecz na szczycie ligi również był opisywany w lokalnej prasie. Gospodarzem spotkania była Pogoń, ale przez pierwszy kwadrans wydawało się mecz toczy się na boisku suwałczan – to oni dominowali w tym okresie gry przeprowadzając jeden szybki atak za drugim. Efektem tego były dwie bramki zdobyte przez Wierżajtysa i Dziedziecha w przeciągu pierwszych piętnastu minut. To prowadzenie suwalczanie utrzymywali do 77 minuty, kiedy to bramkę kontaktową dla Pogoni zdobył Wiesław Łapiński (ojciec reprezentanta Polski Tomasza Łapińskiego). W końcówce spotkania łapinianie mieli dogodną sytuację do wyrównania wyniku ale jej nie wykorzystali. Mecz zakończył się wyjazdowym zwycięstwem Sparty Suwałki 2:1. To zwycięstwo dało suwalczanom dwupunktową przewagę nad Pogonią, której do końca sezonu nie strwonili. Zespół z Suwałk do końca rywalizacji nie przegrał już ani jednego meczu, choć zdarzyło im się podzielić punktami z Gwardią II Białystok (wyjazdowe 0:0 w 19. kolejce) i Warmią Grajewo (domowe 1:1 w 20. kolejce). W ostatniej kolejce na stadionie w Suwałkach suwalczanie przypieczętowali swój awans do wyższej klasy rozgrywkowej efektownym zwycięstwem 11:0 z Wissą Szczuczyn. Sparta zakończyła sezon z przewagą trzech punktów nad drugą Pogonią Łapy. Jej grę cechowała stalowa obrona – miała najmniej straconych goli wśród całej ligowej stawki (20) oraz bardzo silną formację ofensywną – 83 zdobyte gole (pięć mniej od liderującej pod tym względem Pogoni Łapy). Podstawową jedenastkę w sezonie stanowili Wacław Rosowski – Romuald Wierzbicki, Wacław Dacz (jednocześnie grający szkoleniowiec), Zygmunt Rucińskim – Aleksander Barancewicz, Jerzy Koncewicz – Zdzisław Wierżajtys, Stanisław Anuszkiewicz, Marian Szczęsnowicz, Stanisław Białowiec, Roman Dziedziech^[8].

Drużyna ta, jako pierwszy suwalski klub, wywalczyła awans do III ligi^[1][7].

Sezon 1956

Przed pierwszym sezonem w III lidze w 1956 r., działacze postanowili że koniecznie potrzebne są wzmocnienia i uznali że najlepszym wyjściem z tej sytuacji będzie kolejna fuzja suwalskich klubów. I tak na przełomie roku 1955 i 1956 z połączenia wszystkich miastowych zespołów powstał jeden SKS Wigry (Suwalski Klub Sportowy Wigry). Ustalono też, iż nowo powstały klub będzie kontynuatorem tradycji WKS Suwałki, Spójni, Budowlanych, Związkowca, Zrywu i innych pomniejszych klubów rozwiązanych po powstaniu SKS Wigry. Jako stowarzyszenie SKS Wigry Suwałki został zarejestrowany w roku 1957^[1]. Trzecioligowy debiut suwalskich piłkarzy miał miejsce 8 kwietnia 1956 roku w Warszawie. W pojedynku z tamtejszą Stalą Okęcie Wigry odniosły zwycięstwo 2:1 po golach Jacynowicza i Szczęsnowicza. Wigry wybiegły na boisko w składzie: Wacław Rosowski – Wacław Dacz, Zygmunt Ruciński, Czesław Wierzbicki – Mieczysław Kowalewski – Zenon Kucharczyk, Stanisław Białowiec, Stanisław Anuszkiewicz, Zdzisław Wierżajtys, Józef Jacynowicz, Marian Szczęsnowicz. Trenerem suwalczan był sprowadzony z Gorzowa Wielkopolskiego Tadeusz Skóra^[1]. Jak się później okazało, było to pierwsze i ostatnie zwycięstwo Wigier podczas tych rozgrywek. Podopieczni Tadeusza Skóry okazali się za słabi na trzecioligowe rozgrywki. Sytuację Wigier skomplikował również fakt, iż kilku kluczowych zawodników w trakcie sezonu musiało odejść ze względu na służbę wojskową^[9]. W prasie z tamtego czasu odnotowano nietypowe zdarzenie – podczas rozgrywek na wszystkie mecze wyjazdowe Wigier jeździła wierna grupa suwalskich kibiców, którzy zawsze zabierali ze sobą gołębie w dwóch kolorach: czarne i białe. Po zakończeniu spotkania wypuszczali oni swoje ptaki: czarne – jeśli Wigry przegrały, białe – gdy Wigry wygrały bądź zremisowały. Gołębie leciały w gromadzie prosto do domu i to one, jako pierwsze przynosiły do Suwałk nowinę o wyniku spotkania. W przeważającej części były to informacje smutne, gdyż poza debiutanckim zwycięstwem Wigry zdołały zremisować tylko dwa mecze. Reszta spotkań kończyła się porażką suwalczan. I tak z dobytkiem 5 pkt. Wigry zajęły ostatnie dwunaste miejsce w III lidze i spadły do klasy A mistrzostw okręgu białostockiego^[9].

Sezon 1957

W sezonie 1957 Wigry miały być jedną z drużyn rywalizujących o awans do III ligi. I faktycznie tak było: całą rundę wiosenną spędzili w grupie drużyn bijących się o pozycję lidera w ligowej tabeli. Na półmetku sezonu suwalczanie znajdowali się za drużyną Ogniska Białystok i ŁKS-u Łomża. Już w pierwszym meczu rundy rewanżowej Wigry spotkały się z łomżyńskim rywalem do awansu. Wyjazdowy mecz okazał się wysoką porażką Wigier – 2:9. Ten pogrom podłamał suwalski zespół i już po kilku następnych kolejkach odpadł z rywalizacji o mistrzostwo okręgu. Ostatecznie Wigry zajęły siódmą lokatę. Niewątpliwą przeszkodą w skutecznej walce o pierwszą lokatę była słaba formacja defensywna – suwalczanie stracili w całym sezonie 54 gole (był to trzeci wynik pod tym względem w całej lidze)^[10].

Sezon 1958

W sezonie 1958 Wigry nie znajdowały się już w grupie walczącej o mistrzostwo okręgu. Na koniec sezonu zajęły piąte miejsce w lidze ze zdobyczą 25 pkt. (tyle samo co czwarta Pogoń Łapy). To miejsce dało suwalczanom awans do ligi okręgowej, będącej od kolejnego sezonu trzecim stopniem rozgrywek w kraju. Tym samym dotychczasowa Klasa A stała się drugim stopniem rozgrywek o mistrzostwo okręgu białostockiego. Było to związane z reorganizacją rozgrywek i likwidacją III ligi^[11].

Sezon 1959

W sezonie 1959 Wigry znowu były w grupie drużyn walczących o mistrzostwo okręgu, które po reorganizacji systemu rozgrywek dawało prawo występu w eliminacjach o awans do II ligi. Na półmetku Wigry zajmowały trzecią lokatę ze stratą trzech punktów do drugiej Gwardii Białystok i czterech do liderującego Mazura Ełk. Pomimo niewielkiego dystansu pomiędzy suwalczanami a tymi dwoma zespołami, Wigry w bezpośrednich starciach odniosły z nimi wysokie porażki. Z gwardią wyjazd zakończył się przegraną 0:4, z kolei w Suwałkach potyczka z Mazurem – klęską 0:5. W rundzie rewanżowej z walki o mistrzostwo Wigry odpadły po kilku rozegranych spotkaniach. Mimo tego miały wpływ na wyłonienie zwycięzcy rozgrywek – po zwycięstwie 3:0 suwalczan na własnym terenie z Gwardią Białystok w ramach meczów 11. kolejki, Mazur Ełk uzyskał nad białostocczanami przewagę trzech punktów w ligowej tabeli. Ełczanie nie oddali przewagi do końca sezonu i to oni zostali mistrzem okręgu. Ze względu na liczbę strzelonych goli warto odnotować jesienny mecz pomiędzy liderującym Mazurem a trzecimi Wigrami. Zwycięstwo 5:4 odnieśli grający na własnym terenie ełczanie. Dwa gole z rzutów karnych dla Mazura strzelił Załęski, zaś po jednym Białowiec, Stefański i Karpowicz, natomiast dla gości: dwa Jacynowicz i po jednym Anuszkiewicz i Kucharczak. Wigry ostatecznie uplasowały się na trzeciej pozycji w ligowej tabeli ze stratą czterech punktów do drugiej Gwardii i ośmiu do liderującego Mazura^[12].

Po zakończeniu rywalizacji sezonu 1959, władze Białostockiego OZPN podjęły decyzję o zdegradowaniu do A klasy trzecich w tabeli ligi okręgowej Wigier Suwałki do A klasy przy utrzymaniu ich pozycji w klasyfikacji. Powodem tej decyzji był fakt, iż suwalscy juniorzy oddali w 1959 roku w rozgrywkach wojewódzkich zbyt wiele meczów walkowerem^[12].

Lata 60.

Wigry po rozegraniu jednej rundy w A Klasie w 1960 r., powróciły do „okręgówki”. Było to spowodowane tym, iż w połowie 1960 roku zmieniono w Polsce system rozgrywek z wiosna-jesień na obowiązujący do dziś jesień-wiosna. Do końca dekady suwalczanie nie zdołali awansować do wyższej klasy rozgrywkowej. Miejsca w lidze, które Wigry zajmowały w kolejnych sezonach to: trzecie, piąte, dziewiąte, trzecie, ósme, czwarte, trzecie, czwarte, trzecie i w sezonie 1969-1970 drugie^[13].

Lata sześćdziesiąte XX w. to dla Wigier, także okres pojawienia się w klubie pierwszego talentu. Niepodważalnie największym był Zbigniew Kwaśniewski – jeden z symboli Wigier. Wychowanek Suwalskiego klubu słynął głównie z nienagannej techniki. Kwaśniewski po czterech sezonach spędzonych w Wigrach, przeniósł się do Włókniarza Białystok, Gwardii Warszawa, a następnie Odry Opole, gdzie był podopiecznym Antoniego Piechniczka. Selekcjoner wypowiadał się o nim w samych superlatywach, mówiąc że gdyby urodził się w większym mieście niż Suwałki – Kwaśniewski zrobiłby bardziej owocną karierę. Piłkarz również występował w reprezentacji Polski.

W roku 1965, swój epizod w barwach Wigier zaliczył Henryk Apostel. Znany piłkarz, który zdobył m.in. mistrzostwo polski z Polonią Bytom w 1962 i Puchar Polski z Legią Warszawa w 1964, zagrał w barwach Wigier kilka meczów^[13].

W 1969 r. i 1970 r. Wigry wygrały Puchar Polski na szczeblu okręgowym.

Sezon 1960

W 1960 roku Wigry występowały w klasie A mistrzostw okręgu białostockiego, która stanowiła czwarty stopień rozgrywek w kraju. Suwalczanie spędzili tam pół roku, co było spowodowane kolejną reformą rozgrywek piłkarskich w okręgu białostockim – zmianą systemu rozgrywania sezonu na jesień-wiosna z dotychczas obowiązującego wiosna-jesień. Zespół z Suwałk awansował do ligi okręgowej z pierwszego miejsca wyprzedzając drugą Pogoń Łapy o 3 pkt. i trzecią Warmię Grajewo o 6 pkt. Dzięki powiększeniu ligi okręgowej z ośmiu do dziesięciu ekip obowiązującemu od kolejnego sezonu wszystkie trzy drużyny uzyskały awans^[14].

Sezon 1960/1961

Powróciwszy do klasy okręgowej (wówczas trzeci stopień rozgrywek w kraju) suwalczanie prezentowali wysoką formę. Pierwsze pięć meczów zwyciężyli i od drugiej serii gier przewodzili w ligowej klasyfikacji. Beniaminka z Suwałk w szóstej kolejce zatrzymał ZKS Zambrów – remis 1:1 (bramkę dla gospodarzy zdobył Żelaźnicki, dla Wigier Wierżajtys). Pierwsza porażka w sezonie w ósmej kolejce z ówczesnym mistrzem okręgu Gwardią Białystok (3:2 dla białostocczan, bramki dla gospodarzy zdobyli bracia Bayer i Gilewski, dla Wigier Anuszkiewicz i Kondracki) skutkowała spadkiem suwalczan na drugie miejsce w tabeli. Natomiast już tydzień później suwalski zespół zwyciężył w bezpośrednim meczu z liderującym Mazurem Ełk (2:0 dla Wigier, po bramkach Wierżajtysa i Kondrackiego) i na koniec rundy jesiennej to klub z Suwałk znajdował się na szczycie ligowej tabeli^[15].

W pierwszym meczu rundy rewanżowej Wigry niespodziewanie poniosły porażkę 1:2 na własnym stadionie z przedostatnią wtedy Puszczą Hajnówka tym samym tracąc pozycję lidera na rzecz Mazura Ełk. Z kolei przegrana Mazura z Gwardią Białystok i remis 1:1 Wigier z Warmią Grajewo w następnej serii gier spowodowała, że po 11 kolejce na czele tabeli z taką samą liczbą punktów znalazły się Wigry, Gwardia i Mazur. Taka sytuacja utrzymywała się do czasu gdy w 15. kolejce swój mecz zremisowała Gwardia. Wówczas po zwycięstwach w swoich meczach Mazur i Wigry (4:2 z ZKS-em Zambrów po golach Kondrackiego, Myszkowskiego, Kułaka i Koncewicza) przewodziły w tabeli ligowej z przewagą jednego punktu nad białostocczanami, ale spotkania następnej kolejki znów zrównały w tabeli trójkę faworytów. Stało się tak za sprawą porażek ełczan z ostatnią w tabeli Jagiellonią Białystok i suwalczan z Turem Bielsk Podlaski (0:1 po golu Romaniuka) oraz remisu gwardzistów z Ogniskiem Białystok. W następnej – przedostatniej kolejce, doszło do bezpośredniego starcia Wigier z Gwardią, które wyeliminowało suwalczan z walki o mistrzostwo okręgu. To spotkanie było obszernie opisywane w lokalnej prasie ze względu na swój dramatyczny przebieg. Wigry wyszły na prowadzenie w 43. minucie po golu Myszkowskiego, ale tuż przed przerwą w 45. minucie goście doprowadzili do wyrównania dzięki bramce Kurowskiego. Remis nie dawał szans na skuteczną walkę o mistrzostwo żadnej z ekip, co skutkowało wieloma akcjami ofensywnymi w drugiej połowie. Bramka rozstrzygająca zawody padła na minutę przed zakończeniem spotkania. Zwycięskiego gola dla Gwardii zdobył Stefański. Mecz zakończył się wynikiem 2:1 dla gości^[13][15].

Kolejny, ostatni już mecz Wigier w sezonie mógł również zadecydować o losach mistrzostwa okręgu, bowiem rywalem suwalczan był Mazur Ełk współliderujący w tabeli z Gwardią Białystok. Potyczka zakończyła się wysoką porażką suwalczan 0:4 (dla gospodarzy po dwa gole zdobyli Skorupa i Romańczuk). Swój mecz wygrała również Gwardia i zgodnie z regulaminem o mistrzostwie decydował mecz dodatkowy, który padł łupem białostocczan i to oni ostatecznie zdobyli mistrzostwo okręgu białostockiego. Wigry zajęły trzecią lokatę ze stratą czterech punktów do liderów. Efektownie prezentowała się również formacja ofensywna suwalczan – 47 bramek zdobytych (drugi zespół pod tym względem w lidze)^[15].

Sezon 1961/1962

Po sezonie w którym Wigry walczyły o awans, sezon 1961/62 okazał się pod tym względem rozczarowaniem. Suwalczanie na przestrzeni całego sezonu nie byli ani przez kolejkę zespołem, który mógłby włączyć się w bój o premiującą lokatę. W tym sezonie w Suwałkach nie rozegrano również żadnego spektakularnego meczu, który zapisał się w annałach suwalskiego klubu. Wigry zajęły piąte miejsce w lidze ze stratą osiemnastu punktów do niepokonanego lidera Mazura Ełk, który przełamał dwuletnią hegemonię Gwardii Białystok^[16].

Sezon 1962/1963

Ten sezon był przykładem na stagnację Wigier w środku ligowej stawki w latach sześćdziesiątych. Suwalczanie na przestrzeni całego sezonu prezentowali niestabilną formę – przeplatali porażki zwycięstwami, przy czym tych pierwszych suwalczanie odnieśli więcej (11. porażek, 2. remisy, 9. zwycięstw). Biało-Niebiescy odnosili wysokie klęski np. 1:8 z Mazurem Ełk jak i okazałe wygrane np. 9:0 z Pogonią Łapy. Ostatecznie Wigry uplasowały się na dziewiątej, w powiększonej od tego sezonu, dwunastozespołowej lidze. Triumfatorem rozgrywek drugi raz z rzędu okazał się Mazur Ełk^[17].

Sezon 1963/1964

Pierwsza część sezonu była kontynuacją destabilizacji formy suwalskich piłkarzy, którzy regularnie zmierzali w dolne rejony tabeli. Na półmetku sezonu Wigry zajmowały spadkowe – dziewiąte miejsce w lidze (było ono objęte degradacją, ze względu na decyzję o zmniejszeniu liczby drużyn w lidze od kolejnego sezonu – z dwunastu do dziesięciu). Jednak w rundzie rewanżowej Biało-Niebiescy systematycznie pięli się w górę tabeli. W przedostatniej kolejce wygrali 4:2 z ŁKS-em Łomża (po golach Hansa, Karalusa, Jacynowicza i Burby) i wykorzystując porażkę Gwardii Białystok z Turem Bielsk Podlaski wspięli się na trzecią lokatę – mieli oni tyle samo punktów co gwardziści ale lepszy bilans bramkowy. W ostatniej kolejce wygrywając w Zambrowie z tamtejszym ZKS-em 2:1 (po golach Jacynowicza i Burby) suwalczanie utrzymali trzecią pozycję w lidze i zakończyli sezon z ośmioma zwycięstwami, ośmioma remisami i sześcioma porażkami^[18].

Sezon 1964/1965

Wigry w rundzie jesiennej prezentowały ustabilizowaną formę. W ósmej kolejce, suwalczanie zremisowali na własnym stadionie 1:1 (po golach Karalusa dla Wigier i Wądołowskiego dla gości) z faworyzowanym zespołem Włókniarza Białystok, który do czasu tego spotkania przewodził w ligowej tabeli. Po tym remisie białostocczan, liderem rozgrywek stał się ZKS Zambrów, który prowadzenia nie oddał do końca rundy jesiennej. Jesienią Wigry były jedyną drużyną, która zdołała wygrać z przewodzącymi zambrowianami. Spotkanie rozegrane w Suwałkach zakończyło się zwycięstwem Biało-Niebieskich 4:1 – po dwa gole dla gospodarzy strzelili Jacynowicz i Karalus. Wigry zakończyły rundę jesienną na czwartym miejscu w ligowej tabeli^[19].

W pierwszej kolejce rundy rewanżowej suwalczanie ustanowili najwyższe zwycięstwo ligi w danym sezonie – 4 kwietnia w Suwałkach pokonali 12:0 Tura Bielsk Podlaski. W tym meczu swoją pierwszą bramkę w barwach suwalskiego klubu strzelił jeden z najwybitniejszych zawodników w historii Wigier – Zbigniew Kwaśniewski^[13]. W lokalnej prasie wysokie zwycięstwo suwalczan odebrano jako zwiastun dobrej formy w drugiej części sezonu. Oczekiwania nie zostały jednak spełnione, piłkarze z Suwałk przegrali wiosną sześć z dziewięciu rozegranych meczów i do ostatniej kolejki rywalizowali z Gwardią Białystok o pozostanie w lidze. Ostatecznie Wigry zajęły ósme miejsce w lidze z dorobkiem piętnastu punktów, co dało im utrzymanie się w najwyższej klasie okręgowej. Mistrzostwo okręgu zdobył Mazur Ełk^[19].

Sezon 1965/1966

Sezon okazał się okresem przejściowym, gdyż po zakończeniu ligi zaplanowano kolejną reorganizację rozgrywek piłkarskich w kraju. Podjęto decyzję o reaktywowaniu III ligi która została zniesiona w 1958 roku. Nowa liga miała mieć kształt czterech grup terytorialnych liczących po 16 zespołów. Okręgowi białostockiemu przypadły więc dwa miejsca w III lidze, co oznaczało, że awans do III ligi wywalczyły dwa pierwsze zespoły z Klasy A mistrzostw okręgu białostockiego (mogły trzy w przypadku pomyślnego przejścia przez eliminacje do II ligi mistrza okręgu). Sezon 1965/66 podzielono również na dwie nierówne rundy – w ramach pierwszej rozegrano jedenaście spotkań, a w drugiej – siedem^[20].

Wigry pomimo pomyślnych rezultatów odniesionych w bezpośrednich starciach z faworytami ligi, ostatecznie uplasowały się zaledwie na czwartym miejscu w ligowej tabeli. Jednym z takich meczów było zwycięstwo w 15. kolejce na swoim stadionie z liderującym Włókniarzem Białystok 2:1 – bramkę dla gości zdobył w 11 min. Zabielski, wyrównanie w meczu dała bramka strzelona przez Kwaśniewskiego w 43 min. Zwycięską bramkę dla suwalczan również zdobył Kwaśniewski, gol zdobyty nożycami w 65 min. uzyskał w lokalnej prasie miano „efektownego”. Innym istotnym zwycięstwem Wigier było to odniesione w przedostatniej serii gier. Wówczas suwalczanie podejmowali na własnym stadionie lidera tabeli i ostatecznie mistrza okręgu ŁKS Łomża. Prowadzenie w meczu szybko objęli suwalczanie dzięki bramkom Kwaśniewskiego strzelonym w 3 min. i 5 min. meczu. Wynik podwyższył w 31 min. doświadczony napastnik Wigier Jacynowicz, zaś tuż po przerwie Perzanowski zdobył honorową bramkę dla gości i tym samym ustalił wynik spotkania na 3:1^[20].

Słaba formacja ofensywna – 25 strzelonych bramek czyli trzeci najgorszy wynik pod tym względem w lidze, była jednym z powodów niemożności nawiązania przez suwalczan skutecznej walki o awans. Równocześnie Wigry dysponowały jedną z najlepszych formacji defensywnych w lidze – 25 bramek straconych czyli trzeci najlepszy wynik pod tym względem w lidze. Z dorobkiem 20 pkt. Wigry zajęły czwarte miejsce w lidze^[20].

Sezon 1966/1967

W tym sezonie zostały wznowione po ośmiu latach przerwy rozgrywki III ligi. Tym samym najwyższa klasa rozgrywek o mistrzostwo okręgu białostockiego w której rywalizowały Wigry Suwałki, stała się czwartym stopniem rozgrywek piłkarskich w kraju. Po pierwszej części sezonu wykrystalizowała się grupa czterech zespołów walczących o awans do III ligi. Na półmetku pierwsze cztery miejsca zajmowały zespoły Husara Nurzec, Mazura Ełk, Sokoła Sokółka i Wigier Suwałki z równym dorobkiem punktowym (16 pkt.)^[21].

Po pierwszych trzech kolejkach rundy wiosennej z walki o mistrzowski tytuł wypadł Sokół Sokółka. Po 14. kolejce sokulczanie zajmowali 4. miejsce w tabeli z 18. pkt. Wigry zaś zajmowały 3. miejsce z dorobkiem 20 pkt. i stratą jednego do liderujących zespołów Husara i Mazura. Stratę punktową spowodowały dwa remisy, pierwszy w 13. kolejce odniesiony w Bielsku Podlaskim z tamtejszym Społem (1:1 po golu Niewińskiego dla gospodarzy i Kułaka dla Wigier) i drugi w 14. kolejce z zespołem Skra Czarna Białostocka – 0:0. W kolejnym meczu suwalczanie przegrali w meczu wyjazdowym 1:2 z Gwardią Białystok (po golach Krupińskiego i Danowskiego dla gospodarzy i Smykowskiego dla Wigier). W 16. kolejce Biało-Niebiescy bezbramkowo zremisowali w Suwałkach z Sokołem Sokółka. Ta seria czterech spotkań bez wygranej wykluczyła suwalczan z walki o mistrzostwo okręgu. Rywalizacja o zwycięstwo w lidze toczyła się wówczas jedynie pomiędzy zespołami Husara i Mazura, jednak suwalczanie mieli bezpośredni wpływ na ostatecznego triumfatora rozgrywek^[21].

Przed rozpoczęciem ostatniej ligowej kolejki, zespoły Husara i Mazura miały po 30 pkt. I to ta seria gier zadecydowała o tym, iż mistrzem okręgu z 32 pkt. został Mazur Ełk, bowiem zespół Husara przegrał w Suwałkach z Wigrami 2:3. Tą wygraną suwalczanie przypieczętowali zajęcie trzeciego miejsca w ligowej rywalizacji z dorobkiem 29 pkt. W tym sezonie Wigry również traciły mało bramek (21 – trzeci najlepszy pod tym względem wynik w lidze) i przegrywały mało spotkań (4 – drugi najlepszy wynik pod tym względem w lidze)^[21].

Sezon 1967/1968

W tym sezonie, mimo że Wigry były zespołem z czołówki ligowej tabeli, to nie zdołały stoczyć wyrównanej walki o triumf w lidze. Od rozpoczęcia rozgrywek dominowała jedna drużyna – Skra Czarna Białostocka. W 6. kolejce w bezpośrednim starciu Skry i Wigier rozegranym na stadionie Biało-Niebieskich przyjezdni wygrali 4:0 (po dwa gole zdobyli Żukowski i Konf). Na półmetku drużyna Skry (19 pkt.) zdołała wypracować przewagę trzech punktów nad drugim Sokołem Sokółka (16 pkt.) i sześciu nad trzecimi w lidze Wigrami (13 pkt.)^[22].

Zatem przed rozpoczęciem rundy rewanżowej awans Wigier stał się już mało realny – sześć punktów przewagi w systemie, w którym zwycięstwo nagradzane było dwoma punktami oznaczało, że zespoły Skry i Sokoła musiały przegrać po trzy spotkania przy równoczesnych zwycięstwach Wigier. Tymczasem w rundzie wiosennej lider z Czarnej Białostockiej doznał tylko jednej porażki i został bezapelacyjnym triumfatorem rozgrywek (38 pkt.). W 17. kolejce w meczu ze Skrą suwalczanie nie zdołali zrewanżować się za wysoką porażkę w Suwałkach i również wysoko przegrali to spotkanie (2:5)^[22].

Finalnie suwalczanie zajęli czwarte miejsce w lidze okręgowej z dorobkiem 23 pkt. i stratą piętnastu do Skry (38 pkt.), siedmiu do drugiego Sokoła (30 pkt.) i sześciu do trzeciego Husara (29 pkt.). W ekipie z Suwałk zdecydowanie szwankowała formacja ofensywna – suwalczanie zdobyli zaledwie 27 bramek, aż osiem ze wszystkich dwunastu drużyn grających w lidze strzeliła ich więcej od Wigier^[22].

Sezon 1968/1969

Ten sezon również toczył się pod znakiem dominacji jednej drużyny – tym razem spadkowicza z III ligi Mazura Ełk. W pierwszej części sezonu Wigry były drużyną środka tabeli, która nie zdołała włączyć się nawet w walkę o czołowe lokaty w lidze. Świadectwem słabej formy suwalczan jest wysoka porażka 0:4 na własnym stadionie z beniaminkem Czarnymi Olecko (po dwóch golach J. Wojciechowskiego oraz po jednym Juchniewicza i Cz. Wojciechowskiego)^[23].

Wiosną suwalczanie stabilniej punktowali. 8 czerwca 1969 roku w meczu 20. kolejki Biało-Niebiescy odnieśli swoje najwyższe zwycięstwo w tym sezonie. Wówczas na własnym stadionie pokonali 7:1 ŁKS Łomża. Lepsze wyniki w drugiej połowie sezonu zaowocowały tym, że Wigry końcowo uplasowały się na trzeciej pozycji w lidze. Mimo że suwalczanie posiadali taki sam dorobek punktowy (24 pkt.) jak Warmia Grajewo, Biało-Niebiescy wyprzedzili grajewian lepszym bilansem bramkowym (37-37 do 35-48). Z przewagą ośmiu punktów nad suwalczanami drugą lokatę zajął Husar (32 pkt.), a z dwunastoma punktami przewagi po raz dziewiąty w swojej historii mistrzem okręgu został Mazur Ełk (36 pkt.). Suwalczanie w tamtym sezonie zremisowali tylko dwa mecze (najmniej remisów w lidze), ale bolączką suwalskiej drużyny w tamtym okresie była liczba odniesionych porażek – suwalczanie przegrali 40% rozegranych spotkań^[23].

Mało udany sezon ligowy piłkarze z Suwałk powetowali sobie w rozgrywkach Pucharu Polski. Zwyciężyli oni okręgowy finał Pucharu Polski w czerwcu 1969 roku, który wyłaniał przedstawiciela okręgu do centralnych zmagań Pucharu Polski na sezon 1969/70. Wojewódzki finał, w którym przeciwnikiem Wigier była drużyna Jagiellonii Białystok miał zacięty przebieg. Mimo dogrywki po 120 min. stan meczu był nierozstrzygnięty, był bowiem remis 1:1 (prowadzenie dla Wigier dał Eleksin ale strzałem niemal z połowy boiska wyrównał Pejko). Suwalczanie zwyciężyli dopiero po serii rzutów karnych, w których pokonali Jagiellonię stosunkiem 11:9^[23].

Sezon 1969/1970

Na początku sezonu różnice punktowe między czołowymi drużynami w lidze były niewielkie. Przez pierwsze trzy kolejki sezonu w tabeli przewodziła Pogoń Łapy, następnie przez trzy kolejne serie gier liderem był Włókniarz II Białystok. 7 września 1969 roku w 5. kolejce Wigry odniosły najwyższe zwycięstwo w lidze, wówczas to rozgromili na własnym stadionie 11:1 Warmię Grajewo. W 7. kolejce pierwsze miejsce objęła Puszcza Hajnówka. Jednak w 8. kolejce hojnowianie ponieśli porażkę 2:1 w spotkaniu z Wigrami Suwałki (po golach Zdaniuka i Siejewicza dla Wigier oraz Raszkiewicza dla gości), która skutkowała spadkiem Puszczy (11 pkt.) na trzecie miejsce w tabeli i awansem Wigier (12 pkt.) na drugie. Wówczas liderem został Sokół Sokółka (13 pkt.) i już do końca jesieni odnosił same zwycięstwa. Natomiast Wigry straciły punkty w dwóch zremisowanych spotkaniach: 0:0 z Pogonią Łapy oraz 1:1 z ŁKS-em Łomża (po golach Wawrzyniaka dla gospodarzy i Dąbrowskiego dla Wigier). Ostatecznie Wigry na półmetku sezonu utrzymywały się na drugiej lokacie w tabeli ze stratą trzech punktów do pierwszego Sokoła i przewagą jednego nad trzech nad Pogonią^[24].

W wyniku zmian w terminarzu do spotkania dwóch czołowych drużyn doszło już w drugim rozgrywanym wiosną meczu. Było to spotkanie o dramatycznym przebiegu gry, bowiem sokólczanie nie wykorzystali dwóch podyktowanych przez sędziego rzutów karnych. Sokół objął prowadzenie w 28 min. meczu po strzale Mudrewicza. Na pięć minut przed zakończeniem spotkania doszło do wyrównania, za sprawą bramki strzelonej przez napastnika Wigier Siejewicza. W ostatniej minucie meczu sędzia podyktował trzeciego karnego dla sokólczan. Tym razem został on skutecznie wykonany przez strzelca pierwszej bramki dla Sokoła – Mudrewicza, tym samym ustalając wynik spotkania na 2:1 dla Sokoła. Po tym zwycięstwie sokólczan, strata Wigier w ligowej tabeli do lidera zwiększyła się do pięciu punktów a przewaga nad trzecią Pogonią zmniejszyła się do jednego punktu. Ostatecznie, na finiszu rozgrywek utrzymał się taki sam stan. Mistrzem okręgu został Sokół (37 pkt.), drugie miejsce zajęły Wigry (32 pkt.) a trzecie Pogoń (31 pkt.)^[24].

Zwycięstwo w okręgowym finale Pucharu Polski w poprzednim sezonie uprawniało suwalczan do walki w rozgrywkach centralnych Pucharu Polski. Suwalczanie jednak polegli już w pierwszej potyczce na szczeblu centralnym – ponieśli porażkę w meczu rozgrywanym u siebie 0:2 z Zawiszą Bydgoszcz^[24]. Z kolei na szczeblu okręgowym suwalczanie znów okazali się najlepsi. W okręgowym finale Pucharu Polski rozgrywanym w końcu czerwca 1970 roku pokonali oni występujący w wyższej lidze zespół Włókniarza Białystok (w którym występowali wówczas dwaj byli zawodnicy Wigier: Karalus i Kwaśniewski^[25]. Z relacji prasowych wynika, że przebieg meczu był zacięty. Po pierwszej połowie panował wynik 1:1 (gola dla białostocczan strzelił Krysiński, zaś drugi raz z rzędu w okręgowym finale PP bramkę dla Wigier zdobył Eleksin). W 51. min. dzięki bramce zdobytej przez Szwejkowskiego na prowadzenie w meczu wyszli włókniarze. W 70. min. wyrównanie dla Wigier dał wprowadzony w drugiej połowie meczu Waraksa. Ten sam napastnik osiem minut później strzelił drugiego gola dając suwalczanom zwycięstwo 3:2 i to Biało-Niebiescy uzyskali prawo reprezentowania województwa w kolejnym sezonie na szczeblu centralnym Pucharu Polski^[24].

Lata 70.

Leonowicz

Syryca

Sosnowski

Rykaczewski

Szczęsny

Liminowicz

Bolądź

Śliwinski

Ołowniuk

Chrzanowski

Serafin

Skład Wigier przeciwko Legii Warszawa – 30 września 1979 r.

Lata siedemdziesiąte XX w., uchodzą za najbardziej sprzyjające Wigrom. Klub wtedy prężnie się rozwijał, a na polskich boiskach został zapamiętany z ambitnych meczów w Pucharze Polski. Do Suwałk przyjeżdżały wtedy pierwszoligowe kluby Legia Warszawa i Gwardia Warszawa, czy drugoligowe: Zawisza Bydgoszcz, Motor Lublin, Ursus Warszawa i Górnik Wałbrzych. Dzięki tym meczom Wigry nie raz, gościły na łamach Przeglądu Sportowego.

W latach siedemdziesiątych, w Wigrach został zatrudniony pierwszy profesjonalny trener – Tadeusz Sieja sprowadzony z Gorzowa Wielkopolskiego.

Jednym z pierwszych szlagierów rozegranych przez Biało-Niebieskich był mecz w Pucharze Polski przeciw Gwardii Warszawa, rozegrany 1 listopada 1970 r. Mecz obejrzało na żywo ponad 7 tys. widzów. Mimo ambitnej walki przez cały mecz, Wigry przegrały go 0:1, ale pomimo tego, przeszedł do pamięci sympatyków suwalskiego klubu. W tamtym sezonie Wigry awansowały również do III ligi.

Wigry po sezonie występów w III lidze nie zdołały się utrzymać i spadły do niższej klasy rozgrywkowej. Grały tam przez cztery kolejne lata.

Po zakończeniu sezonu 1975/1976, cztery zespoły automatycznie awansowały do III ligi, Wigry jako mistrz otrzymały szansę na grę w II lidze, lecz w decydujących meczach z Olimpią Elbląg prowadzoną przez Wojciecha Łazarka, doznały porażek. Warto odnotować, że na suwalskim stadionie było 6 tys. widzów.

30 września 1979 r. Wigry Suwałki znów spotkały się w Pucharze Polski z kolejną wielką marką – Legią Warszawa. W barwach stołecznego klubu grał między innymi, późniejszy selekcjoner reprezentacji Polski – Paweł Janas. Widowisko stojące na wysokim poziomie, oglądało na suwalskim stadionie 5,5 tys. widzów. Wigry przegrały ten mecz po bramce straconej w 120min. Mimo tej porażki, wielu fachowców uważa iż był to najlepszy mecz Wigier w całej ich historii.

W latach 1979 i 1980 Wigry ponownie sięgnęły po Puchar Polski na szczeblu okręgowym.

Sezon 1970/1971

Pierwsze dwa mecze sezonu suwalczanie zwyciężyli. W trzecim spotkaniu ich przeciwnikiem był utytułowany w regionie Mazur Ełk, który podejmowali na własnym stadionie. Gola dla przyjezdnych już w 1. min. strzelił Szymański. Wyrównanie dla Wigier dał w 67. min. Eleksin. Mecz zakończył się remisem 1:1 i samodzielnym liderem rozgrywek został wówczas ŁKS Łomża, który wygrał swoje spotkanie. W 7. kolejce ŁKS i Wigry spotkały się w bezpośrednim starciu. Zwycięsko z niego wyszli piłkarze suwalskiego klubu, wygrywając 2:0 z gospodarzami (po golach Hanca i Eleksina) i zmieniając łomżan na miejscu lidera. Pierwsze miejsce w tabeli Biało-Niebiescy okupowali do końca rundy jesiennej z wyjątkiem 9. kolejki, kiedy to Mazur wyprzedził Wigry lepszym bilansem bramkowym. Tak więc w połowie sezonu suwalczanie przewodzili w tabeli z dorobkiem 17. pkt., mimo że rozegrali o jedno spotkanie mniej od reszty ligowej stawki – zaległy mecz z Jagiellonią przełożono na wiosnę. Drugi w tabeli był Mazur (16 pkt.), trzeci Husar Nurzec (15 pkt.) a czwarty ŁKS (13 pkt.)^[26].

Suwalczanie jesienią byli jedyną niepokonaną drużyną, punkty stracili tylko w trzech zremisowanych potyczkach: z Mazurem, Czarnymi Olecko i Włókniarzem II Białystok. Wspomniany mecz z Włókniarzem II Białystok ma również wymiar historyczny, gdyż był pierwszym oficjalnym meczem w północno-wschodniej Polsce rozgrywanym przy sztucznym oświetleniu. Mecz ostatniej kolejki rundy jesiennej rozgrywany 4 listopada 1790 roku na Stadionie Zwierzyneckim w Białymstoku rozpoczął się przy świetle dziennym. W 7. min. gola dla gospodarzy strzelił J. Pietuchowski. Ostatnie 20 minut spotkania eksperymentalnie zdecydowano się rozgrywać przy świetle elektrycznym, co wówczas było nowością w regionie. Remisowy wynik spotkania ustalił w 76. min. napastnik Wigier Tadeusz Siejewicz. Tą bramkę Tadeusza Siejewicza zapisano w kronikach jako pierwszy gol w historii regionu strzelony przy sztucznym świetle^[26].

Kilka dni przed oficjalnym rozpoczęciem rundy wiosennej, Wigry rozegrały zaległe spotkanie z Jagiellonią Białystok. Wyjazdowa potyczka zakończyła się bezbramkowym remisem. Zaś w pierwszym meczu rundy rewanżowej suwalczanie wysoko pokonali Wissę Szczuczyn. Mecz rozegrany w Suwałkach zakończył się wynikiem 4:0 po golach Wierżajtysa, Eleksina i dwóch Siejewicza. Tydzień później (13. kolejka) Wigry doznały jedynej porażki w sezonie. W meczu na szczycie lepsi okazali się piłkarze Mazura Ełk, którzy zwyciężyli 2:0 po dwóch golach Królczaka (w 36. i 85. min.). Wyjazdowa porażka zepchnęła suwalczan na drugą lokatę w tabeli, a liderem został Mazur, który posiadał lepszy bilans bramkowy od Wigier. Prowadzenie ełczan trwało tylko tydzień, gdyż już w następnej 14. kolejce suwalscy piłkarze remisując 1:1 z Jagiellonią (po golach Siejewicza w 71. min. dla Wigier i Szurmieja w 86. min. dla przyjezdnych) wykorzystali przegraną potyczkę ełczan z Gwardią Białystok i wysunęli się na prowadzenie z jednym punktem przewagi nad Mazurem. Tydzień później (15. kolejka) Gwardia zatrzymała z kolei piłkarzy suwalskich Wigier – wyjazdowy remis 1:1 (po golach Zdaniuka dla Wigier i Żmiejki dla białostocczan) pozwolił Mazurowi, który wygrał swój mecz ze Społem Bielsk Podlaski, znów objąć prowadzenie w ligowej tabeli. Wówczas dorobek punktowy obu czołowych ekip był równy (po 22 pkt.), ale ełczanie wyprzedzali suwalczan lepszym bilansem bramkowym. W następnej serii gier (16. kolejka) to Wigry spotkały się z bielskim Społem. Wyjazdowa potyczka finalnie zakończyła się wygraną Biało-Niebieskich, ale zwycięskiego gola zdobyli dopiero w 90. min. meczu po strzale Wierżajtysa. Suwalczanie przez większość meczu przeważali ale dobrą formą w tamtym spotkaniu popisał się szesnastoletni bramkarz gospodarzy Wojciech Borecki, który wielokrotnie uchronił bielszczan przed stratą większej liczby bramek. Tymczasem Mazur Ełk przegrał w Łapach 0:1 z Pogonią i to znów Wigry objęły prowadzenie w ligowej tabeli^[26].

Leonowicz

Zackiewicz

Dąbrowski

Jewdokimow

Z. Krok

Bliniewski

Eleksin

E. Krok

Zdaniuk (Hanc)

Wierżajtys (Waraksa)

Siejewicz

Wawrowski

Masztaler (Szpakowski)

Szymczak

Marczak (Nowacki)

Wiśniewski

Dawidczyński

Sroka

Kielak

Lipiński

Więcaszek

Pocialik

Ustawienie zespołów w meczu 1/16 Pucharu Polski Wigry Suwałki – Gwardia Warszawa. Niebieską czcionką zostały napisane nazwiska zawodników Wigier; w nawiasach zawodnicy, którzy zostali wprowadzeni w trakcie meczu.

Suwalski klub od tamtej 16. kolejki wygrywał swoje spotkania aż do końcowej 22. kolejki z wyjątkiem 18. kolejki kiedy padł bezbramkowy remis w Łapach z tamtejszą Pogonią. Mecz ostatniej kolejki ligowej również był emocjonujący dla kibiców suwalskiego klubu. Mazur Ełk wygrał swój mecz z ŁKS-em Łomża i stało się jasne, iż suwalczanie muszą zwyciężyć aby zostać mistrzem okręgu. W tamtym meczu rywalem suwalczan był trzeci w tabeli Husar. Wynik spotkania otworzył w 65. min. napastnik Wigier Zdaniuk ale już cztery minuty później do wyrównania doprowadził zawodnik Husara Jantos. Pięć minut przed zakończeniem spotkania zwycięstwo Wigrom dał Siejewicz i ustalił jego wynik na 2:1. Wyjazdowa wygrana dała suwalczanom tytuł mistrza okręgu. Z dorobkiem 35 pkt. wyprzedzili oni o jeden punkt Mazura Ełk (34 pkt.) i trzeciego Husara (29 pkt.). W tamtym sezonie Biało-Niebiescy jak nie przystało na triumfatora rozgrywek strzelali mało bramek – więcej od nich zdobyły aż trzy drużyny ale podstawą ich sukcesu było punktowanie w każdym meczu. Suwalczanie przegrali tylko jeden mecz, Mazur – trzy a Huszar – sześć. Wigry imponowały również silną formacją defensywną – straciły najmniej bramek ze wszystkich drużyn (11)^[26].

Dobrą formę suwalscy piłkarze zaprezentowali również w rozgrywkach centralnych Pucharu Polski, w których występowali dzięki triumfowi w rozgrywkach na szczeblu wojewódzkim PP w poprzednim sezonie. W I rundzie, w październiku 1970 roku Wigry na własnym boisku pokonały drugoligowy Motor Lublin (po golach Siejewicza w 44. min. i Wierżajtysa w 85 min.)^[26]. W 1/16 Pucharu Polski przeciwnikiem Wigier okazał się przedstawiciel I ligi – Gwardia Warszawa. Spotkanie rozegrane 1 listopada 1970 roku w Suwałkach obejrzało na żywo ponad 7 tys. widzów. Mimo ambitnej walki przez cały mecz, Wigry przegrały go 0:1, ale pomimo tego, przeszedł on do pamięci sympatyków suwalskiego klubu. Bramkę dającą awans warszawianom strzelił w 75 min. rezerwowy Szpakowski po asyście Szymczaka. Przegrana skutkowała odpadnięciem suwalczan z rywalizacji o Puchar Polski. Po tym spotkaniu pozytywnie o suwalskich zawodnikach wypowiedział się szkoleniowiec gwardzistów Jurij Kuzniecow, który nie spodziewał się tak ciężkiego meczu oraz bramkarz gwardzistów Zbigniew Pocialik niekryjący zdziwienia, iż zespół z regionalnej okręgówki potrafił rozegrać tak dobre spotkanie^[25]

Szkoleniowiec Wigier Roman Racz decydował, że suwalski zespół w tamtym sezonie nie miał stałej podstawowej jedenastki zawodników. Do realizacji taktycznych planów stale wykorzystywał większą liczbę graczy. O sile tamtego, mistrzowskiego zespołu decydowali: bramkarz Henryk Leonowicz (zdobył gola z rzutu karnego w wygranym jesienią meczu z Wissą), obrońcy Zbigniew Krok, Witold Zackiewicz, Henryk Jewdokimow, Henryk Dąbrowski, Leon Sawicki, pomocnicy Józef Eleksin, Leszek Hanc, Edmund Krok, Eugeniusz Bliniewski, Stanisław Jacewicz oraz napastnicy Sławomir Wierżajtys, Wiesław Waraksa, Zdisław Zdaniuk i najlepszy strzelec suwalczan Tadeusz Siejewicz^[26].

Sezon 1971/1972

W związku z awansem w klubie postarano się o nowego szkoleniowca. I tak nowym (przyjezdnym) trenerem Wigier został Tadeusz Miksa. Celem stawianym przed suwalskim beniaminkiem było utrzymanie się w lidze. Zadanie to okazało się o tyle trudne, iż z uwagi na możliwą już po rundzie jesiennej degradację z II ligi aż 3 zespołów przynależących do tej grupy terytorialnej, z III ligi do okręgówki miało spaść nie 5, jak do tej pory było, ale 7 drużyn z miejsc: 10-16. Wprawdzie inauguracja sezonu przez Biało-Niebieskich była udana bo wygrali (1:0) mecz w Suwałkach z Concordią Piotrków po golu strzelonym przez Siejewicza, ale następnie przegrali pięć kolejnych meczów z rzędu, co od razu ulokowało suwalczan w strefie spadkowej.

W 8. kolejce suwalczanie wygrali mecz wyjazdowy z Widzewem Łódź. Zwycięstwo nisko notowanego rywala z 26 września 1971 roku z ówczesnym liderem (i późniejszym triumfatorem) rozgrywek, było szeroko komentowane w prasie. Albowiem spotkanie to było objęte zakładami Totalizatora Sportowego i niespodziewane zwycięstwo suwalczan pozbawiło wielu grających ostatecznej wygranej. Nikt z obstawiających nie trafił tzw. „13”. Wigry wygrały z Widzewem 2:0 po golach Anuszkiewicza (30 min.) i Kroka (61 min.)

Runda wiosenna była nie była o wiele bardziej udana od poprzedniej. Suwalczanie odnieśli w niej trzy zwycięstwa – wśród nich było to najwyższe w sezonie. W meczu rozgrywanym w ramach 25. kolejki Wigry pokonały 4:0 przed własną publicznością Orzeł Łódź (po dwa gole zdobyli Hanc i Siejewicz).

Wigry zajęły przedostatnie 15. miejsce w lidze z dorobkiem 20 pkt i spadły z ligi wraz z sześcioma innymi klubami. Najskuteczniejszym zawodnikiem Wigier w tamtym sezonie był strzelec ośmiu goli Tadeusz Siejewicz. W finale wojewódzkim Pucharu Polski Wigry przegrały z Włókniarzem Białystok 0:2 (po golach Grygorczuka i Bartosa) i to zespół z Białegostoku zyskał prawo reprezentowania Białostockiego OZPN w rozgrywkach Pucharu Polski na szczeblu centralnym.

Lata 80.

Okres sprzyjający suwalskiemu klubowi. Wigry w tamtejszym czasie były silnym klubem w III lidze i ocierały się o awans do wyższej klasy rozgrywkowej.

Suwalczanie zwyciężali w latach osiemdziesiątych Puchar Polski na szczeblu okręgowym czterokrotnie – w latach: 1982, 1985, 1988 i 1989.

W roku 1980 Wigry znowu zagrały w centralnej edycji Pucharu Polski. W pierwszym meczu Biało-Niebiescy zwyciężyli z ówczesnym drugoligowcem Górnikiem Wałbrzych 4-2. W kolejnym meczu Suwalczanom przyszło zagrać, również z drugoligowym zespołem – Ursusem Warszawa. Mecz ten Wigry przegrały 3-1 i odpadły z pucharu.

Najbardziej znanymi piłkarzami tego okresu, którzy wystąpili w barwach Wigier zostali: Krzysztof Kropiwnicki, który w sezonie 87/88 grał w pierwszoligowym Bałtyku Gdynia; bramkarz Edward Ambrosiewicz który również biegał po boisku pierwszoligowych Szombierek Bytom i napastnik Romuald Wiszniewski, zawodnik między innymi Pogoni Szczecin czy Bałtyku Gdynia.

Lata 90.

Lata dziewięćdziesiąte to czas wysypu talentów i hegemonii Wigier w III lidze. W roku 1992 został zatrudniony pierwszy w historii, zagraniczny trener – Anatolij Kozłow. Wigry zanotowały wpadkę i spadły do IV ligi, ale już w kolejnym sezonie pod wodzą Grzegorza Szerszenowicza zdołały awansować ponownie do III ligi. Mimo tej wpadki, suwałczanie sześciokrotnie zdobywali Puchar Polski na szczeblu regionalnym – w latach 1991, 1992, 1993, 1995, 1996 i 1999.

26 maja 1998 roku rozegrano mecz z okazji 50-lecia klubu. Spotkanie z Legią Warszawa zakończyło się rezultatem 0-0.

Jednym z bardziej utalentowanych zawodników wychowanych w Wigrach w tamtym czasie był Andrzej Szyszko. Bramkarz, który większość kariery spędził w suwalskim klubie, a mimo to grał w reprezentacji Polski U-21 z takimi piłkarzami jak Ebi Smolarek czy Mariusz Lewandowski. Wychowankami Wigier byli również napastnik Tomasz Giedrojć i obrońca Marcin Warakomski którzy zaliczyli występy w pierwszoligowej Jagiellonii Białystok. Innymi wyróżniającymi się piłkarzami, powoływanymi m.in. do kadr młodzieżowych byli Karol Kościuch, Marek Krzywicki czy Paweł Galiński.

Natomiast największe sukcesy z wychowanków Wigier lat dziewięćdziesiątych odniósł Wojciech Kowalewski. Bramkarz, który odnosił sukcesy między innymi w Legii Warszawa, Szachtarze Donieck czy Spartaku Moskwa. Reprezentant Polski, powołany na Euro 2008 w miejsce kontuzjowanego Tomasza Kuszczaka.

Wiek XXI

Pierwsze dwudziestolecie XXI wieku

Sezon 2001/2002

Tabela ligowa

Nazwa M. Pkt. Z. R. P. Bramki M. Domowe M. Wyjazdowe Z. R. P. Bramki Z. R. P. Bramki 1. Piotrcovia Piotrków Trybunalski 34 69 20 9 5 50-19 2. Gwardia Warszawa 34 59 17 8 9 50-37 3. MKS Mława 34 56 17 5 12 41-36 4. MG MZKS Kozienice 34 55 15 10 9 43-31 5. Pelikan Łowicz 34 53 15 8 11 45-42 6. Legionovia Legionowo 34 51 14 9 11 43-35 7. Okęcie Warszawa 34 50 14 8 12 41-35 8. Wigry Suwałki 34 49 13 10 11 46-40 10 5 2 27-13 3 5 9 19-27 9. Hutnik Warszawa 34 49 12 13 9 48-38 10. Znicz Pruszków 34 48 13 9 12 36-42 11. Polonia II Warszawa 34 47 13 8 13 49-47 12. Unia Skierniewice 34 47 11 14 9 42-36 13. LKS Gomunice 34 46 13 7 14 42-36 14. Radomiak Radom 34 43 11 10 13 32-36 15. Dolcan Ząbki 34 42 11 9 14 34-31 16. Legia II Warszawa 34 35 10 5 19 33-58 17. Polonia Lidzbark Warmiński 34 25 7 4 23 32-64 18. Hetman Białystok 34 17 3 8 23 22-66 W wypadku takiej samej liczby punktów, o miejscu decydowała liczba punktów zdobytych w meczach bezpośrednich.

Wyniki meczów ligowych

Wigry Suwałki 1:0 Polonia II Warszawa Wigry Suwałki 1:1 Polonia Lidzbark Warmiński LKS Gomunice 1:2 Wigry Suwałki Wigry Suwałki 1:0 Hetman Białystok MG MZKS Kozienice 2:1 Wigry Suwałki Wigry Suwałki 3:2 Znicz Pruszków Dolcan Ząbki 2:0 Wigry Suwałki Wigry Suwałki 3:1 Gwardia Warszawa Legionovia Legionowo 1:1 Wigry Suwałki Wigry Suwałki 1:0 Okęcie Warszawa Radomiak Radom 0:3 Wigry Suwałki Wigry Suwałki 0:1 Unia Skierniewice Pelikan Łowicz 3:1 Wigry Suwałki Wigry Suwałki 1:1 Piotrcovia Piotrków Trybunalski Legia II Warszawa 3:2 Wigry Suwałki Wigry Suwałki 0:0 MKS Mława Hutnik Warszawa 1:1 Wigry Suwałki Polonia II Warszawa 3:1 Wigry Suwałki Polonia Lidzbark Warmiński 0:1 Wigry Suwałki Wigry Suwałki 0:0 LKS Gomunice Hetman Białystok 1:1 Wigry Suwałki Wigry Suwałki 1:0 MG MZKS Kozienice Znicz Pruszków 1:0 Wigry Suwałki Wigry Suwałki 2:1 Dolcan Ząbki Gwardia Warszawa 3:2 Wigry Suwałki Wigry Suwałki 3:1 Legionovia Legionowo Okęcie Warszawa 1:1 Wigry Suwałki Wigry Suwałki 2:2 Radomiak Radom Unia Skierniewice 1:1 Wigry Suwałki Wigry Suwałki 4:1 Pelikan Łowicz Piotrcovia Piotrków Trybunalski 1:0 Wigry Suwałki Wigry Suwałki 1:2 Legia II Warszawa MKS Mława 3:1 Wigry Suwałki Wigry Suwałki 3:0 Hutnik Warszawa

Najlepsi ligowi strzelcy
Liczba goli Narodowość Imię i Nazwisko 9 Piotr Andrzejewski 8 Rafał Trocki 7 Zbigniew Szugzda 6 Sławomir Świstek źródło:

Puchar Polski
Puchar Polski – Grupa Podlaski ZPN 1/8 finału 20 marca 2002 Kolejarz Czeremcha 1:3 Wigry Suwałki Stadion w Czeremszy Ćwierćfinał 10 kwietnia 2002 ŁKS Łomża 2:2 (k. 4:3) Wigry Suwałki Stadion w Łomży

W sezonie 2001/2002 występujące w starej III lidze Wigry Suwałki były typowane do zajęcia miejsca w środkowej strefie tabeli. Bolączką suwalczan w tamtym sezonie były mecze wyjazdowe, w których doznali to dziewięciu porażek. Łącznie Biało-Niebiescy, poza swoim stadionem w siedemnastu meczach zdobyli zaledwie czternaście punktów. Zgodnie z przedsezonowymi przewidywaniami, Wigry uzbierały 49 pkt i ostatecznie zajęły ósme miejsce w tabeli, wyprzedzając Hutnik Warszawa rezultatem w meczach bezpośrednich^[27].

Wigry swoje występy w Pucharze Polski w sezonie 2001/2002 zakończyły na ćwierćfinale szczebla wojewódzkiego. Pierwszy mecz Suwalczanie zwyciężyli 3-1 z Kolejarzem Czeremcha. W ćwierćfinale zagrali z ŁKS'em Łomża i przegrali po rywalizacji w rzutach karnych 4-3. Tym samym, odpadli z krajowego pucharu^[28].

Sezon 2002/2003

Tabela ligowa

Nazwa M. Pkt. Z. R. P. Bramki M. Domowe M. Wyjazdowe Z. R. P. Bramki Z. R. P. Bramki 1. Jagiellonia Białystok 30 67 20 7 3 55-18 2. Gwardia Warszawa 30 58 17 7 6 49-24 3. Okęcie Warszawa 30 53 15 8 7 42-22 4. MG MZKS Kozienice 30 51 15 6 9 48-27 5. Pelikan Łowicz 30 47 12 11 7 43-30 6. Stal Głowno 30 47 13 8 9 35-28 7. Mazowsze Grójec 30 44 12 8 10 35-33 8. Warmia Grajewo 30 44 12 8 10 46-31 9. MKS Mława 30 42 11 9 10 31-33 10. Unia Skierniewice 30 41 12 5 13 39-41 11. Legionovia Legionowo 30 37 9 10 11 35-37 12. Znicz Pruszków 30 36 10 6 14 41-51 13. Polonia Olimpia Elbląg 30 34 9 7 14 28-49 14. Wigry Suwałki 30 30 8 6 16 31-43 6 4 5 19-15 2 2 11 12-28 15. Polonia II Warszawa 30 28 8 4 18 40-60 16. Hutnik Warszawa 30 5 1 2 27 19-90 W wypadku takiej samej liczby punktów, o miejscu decydowała liczba punktów zdobytych w meczach bezpośrednich.

Wyniki meczów ligowych

Wigry Suwałki Ołowniuk  53' 1:1 MKS Mława Szmyt  50' Unia Skierniewice Świstek  54' 1:0 Wigry Suwałki Wigry Suwałki 0:1 Warmia Grajewo Żukowski  10' Hutnik Warszawa Pulkowski  28' M.Szymaniak  37' Patejuk  75' 3:3 Wigry Suwałki Grabowski  17' Wojtulewicz  80' Sudy  83' Wigry Suwałki 0:2 Jagiellonia Białystok Kobeszko  52' Kobeszko  70' Wigry Suwałki Sudy  5' Sudy  34' Ołowniuk  79' 3:2 Polonia II Warszawa Aleksandrowicz  61' Herman  67' Mazowsze Grójec Pałaszewski  23' Komar  70' 2:1 Wigry Suwałki Ołowniuk  42' Wigry Suwałki 0:1 Polonia Olimpia Elbląg P.Wiśniewski  25' Stal Głowno W.Wiśniewski  5' Gondzia  54' 2:0 Wigry Suwałki Wigry Suwałki Wojtulewicz  4' Wojtulewicz  90' 2:1 Legionovia Legionowo Sieczkowski  53' Znicz Pruszków Krzemiński  38' Misiura  47' Kalinowski  60' Kowalczyk  65' Staniszewski  80' 5:2 Wigry Suwałki Trzaskalski  30' Sudy  87' Wigry Suwałki Zwierciadłowski  80' Zwierciadłowski  88' 2:0 Okęcie Warszawa Gwardia Warszawa Miąszkiewicz  54' Gallardo  78' Bystros  82' 3:0 Wigry Suwałki Wigry Suwałki Ołowniuk  83' 1:1 Pelikan Łowicz Lewicki  40' MG MZKS Kozienice Sokół  51' Skórnicki  80' Rzeszotek  86' 3:0 Wigry Suwałki Wigry Suwałki Świstek  22' 1:0 Unia Skierniewice Warmia Grajewo 0:0 Wigry Suwałki Wigry Suwałki Szarnecki  10' Trocki 20' Szarnecki  32' Świstek  87' 4:0 Hutnik Warszawa Jagiellonia Białystok Kobeszko  10' Łatka  19' Kobeszko  59' 3:2 Wigry Suwałki Szymczyk  49' Bajko  90' Polonia II Warszawa Aleksandrowicz  83' 1:2 Wigry Suwałki Świstek  6' Bajko  90' MKS Mława Zega  89' 1:0 Wigry Suwałki Wigry Suwałki 0:1 Mazowsze Grójec Stretowicz  58' Polonia Olimpia Elbląg Sznaza  58' 1:0 Wigry Suwałki Wigry Suwałki Zejer  82' Siłkowski  89' 2:1 Stal Głowno Michalczuk  18' Legionovia Legionowo Korkuć  7' 1:0 Wigry Suwałki Wigry Suwałki Świstek  80' 1:1 Znicz Pruszków Jaczewski  65' Okęcie Warszawa Rembisz  16' Langier  25' 2:1 Wigry Suwałki Pietkiewicz  32' Wigry Suwałki Trocki  33' 1:1 Gwardia Warszawa M.Lewandowski  87' Pelikan Łowicz 0:1 Wigry Suwałki Trocki  90' Wigry Suwałki Stachurski  89' 1:2 MG MZKS Kozienice Bilke  87' Seremak  90'

Najlepsi ligowi strzelcy
Liczba goli Narodowość Imię i Nazwisko 4 Ikemefuna „Sudy” Ozuah Sławomir Świstek 3 Daniel Ołowniuk Rafał Trocki Damian Wojtulewicz 2 Tomasz Bajko Kamil Szarnecki Andrzej Zwierciadłowski 1 Marcin Grabowski Krzysztof Pietkiewicz Tomasz Siłkowski Michał Stachurski Jarosław Szmyt Wojciech Szymczyk Marcin Trzaskalski Adam Zejer źródło[29]

Puchar Polski
Puchar Polski – Grupa Podlaski ZPN Ćwierćfinał 9 kwietnia 2003 MKS Mielnik Pawieł Baciuta  60(k)' Marcin Korneluk  82' 2:1 (0:1) Wigry Suwałki Damian Wojtulewicz  42' Stadion w Mielniku

Sezon 2002/2003 Wigry rozpoczęły słabą serią – w pierwszych pięciu meczach zdobyły zaledwie dwa punkty. Po pierwszych dziesięciu kolejkach, Biało-Niebiescy stali się głównym faworytem do spadku^[30]. W kolejnych meczach, nie odwrócili swojego losu i po pełnym sezonie, suwalczanie uzyskali 14. miejsce ze zdobyczą zaledwie trzydziestu punktów. Wigry nie popisały się również bilansem bramek. Zdobywając ich trzydzieści jeden w trzydziestu meczach i tracąc czterdzieści trzy, wyniósł on -12 bramek^[31].

W Pucharze Polski Wigry Suwałki odpadły już w po pierwszym meczu w 1/4 szczebla okręgu Podlaskiego ZPN'u z MKS Mielnik wynikiem 2-1^[32].

Sezon 2003/2004

Tabela ligowa

Nazwa M. Pkt. Z. R. P. Bramki M. Domowe M. Wyjazdowe Z. R. P. Bramki Z. R. P. Bramki 1. ŁKS Łomża 24 67 22 1 1 87-13 2. Wigry Suwałki 24 50 14 8 2 48-19 10 2 0 33-5 5 2 5 22-17 3. Hetman Białystok 24 49 15 4 5 55-22 4. Tur Bielsk Podlaski 24 46 13 7 4 38-26 5. Sparta Augustów 24 31 8 7 9 34-34 6. Jagiellonia II Białystok 24 30 8 6 10 34-31 7. Olimpia Zambrów 24 28 8 4 12 26-31 8. MKS Mielnik 24 28 8 4 12 36-65 9. Supraślanka Supraśl 24 25 6 7 11 31-44 10. Sokół Sokółka 24 23 5 8 11 22-34 11. Pogoń Łapy 24 21 5 6 13 27-43 12. Pomorzanka Sejny 24 21 5 6 13 22-45 13. Kolejarz Czeremcha 24 10 0 10 14 21-74 W wypadku takiej samej liczby punktów, o miejscu decydowała liczba punktów zdobytych w meczach bezpośrednich.

Wyniki meczów ligowych

9 sierpnia 2003 Pomorzanka Sejny 0:3 (0:2) Wigry Suwałki Bajko  15' Pietkiewicz  25' Pietkiewicz  87' Stadion Miejski w Sejnach Widzów: 700 16 sierpnia 2003 Wigry Suwałki Czereszewski  15' 1:1 (1:0) Sparta Augustów Milanowski  87' (k.) Stadion Miejski w Suwałkach Widzów: 400 23 sierpnia 2003 Jagiellonia II Białystok Młynarczuk  27' Tyczkowski  89' (k.) 2:2 (1:1) Wigry Suwałki Dębkowski  34' Wojtulewicz  73' (k.) Stadion Miejski w Białymstoku Widzów: 100 30 sierpnia 2003 Wigry Suwałki Czereszewski  49' Pietkiewicz  51' Lauryn  62' 3:0 (0:0) Kolejarz Czeremcha Stadion Miejski w Suwałkach Widzów: 200 6 września 2003 MKS Mielnik 0:0 (0:0) Wigry Suwałki Stadion Miejski w Mielniku Widzów: 200 13 września 2003 Wigry Suwałki – : – mecz anulowany KS Stawiski Stadion Miejski w Suwałkach 20 września 2003 Tur Bielsk Podlaski 0:3 (0:1) Wigry Suwałki Czereszewski  22' Trocki  57' Trzaskalski  72' Stadion MOSiR Widzów: 360 27 września 2003 Wigry Suwałki Trocki  30' (k.) Bajko  82' 2:0 (1:0) Sokół Sokółka Stadion Miejski w Suwałkach Widzów: 200 11 października 2003 Hetman Białystok Wojtkowski  66' (k.) 1:1 (0:0) Wigry Suwałki Sieczkowski  73' Stadion Miejski w Białymstoku Widzów: 100 18 października 2003 Wigry Suwałki Pietkiewicz  14' Trocki  58' (k.) Trzaskalski  90' 3:1 (1:1) Supraślanka Supraśl Kędzior  32' Stadion Miejski w Suwałkach Widzów: nieznane 25 października 2003 Olimpia Zambrów Kowalczyk  62' 1:4 (0:1) Wigry Suwałki Trocki  41' Bajko  48' Bajko  60' Wojtulewicz  75' Stadion Miejski w Zambrowie Widzów: nieznane 2 listopada 2003 Wigry Suwałki Trocki  9' Pietkiewicz  17' Pietkiewicz  41' Dębkowski  26' Trzaskalski  70' 5:1 (3:1) Pogoń Łapy Gumieniak  32' Stadion Miejski w Suwałkach Widzów: 150 27 marca 2004 15:00 CEST Wigry Suwałki Trzaskalski  54' 1:0 (0:0) Pomorzanka Sejny Stadion Miejski w Suwałkach Widzów: 300 3 kwietnia 2004 16:30 CEST Sparta Augustów 0:2 (0:0) Wigry Suwałki Czereszewski  52' Bajko  71' Stadion MOSiR Widzów: nieznane 9 kwietnia 2004 16:00 CEST Wigry Suwalki Trzaskalski  45' 1:0 (1:0) Jagiellonia II Białystok Stadion Miejski w Suwałkach Widzów: nieznane 18 kwietnia 2004 15:00 CEST Kolejarz Czeremcha Kaliszewicz  85' 1:1 (0:0) Wigry Suwałki Harasim  52' (k.) Stadion w Czeremszy Widzów: 150 24 kwietnia 2004 16:00 CEST Wigry Suwałki Ołowniuk  41' Ołowniuk  42' Dębkowski  44' Dębkowski  55' Sulżycki  63' Ołowniuk  70' Ołowniuk  89' 7:2 (3:1) MKS Mielnik Antyszczuk  10' Antyszczuk  61' Stadion Miejski w Suwałkach Widzów: nieznane 1 maja 2004 Wigry pauzują 8 maja 2004 17:00 CEST Wigry Suwałki 0:0 (0:0) Tur Bielsk Podlaski Stadion Miejski w Suwałkach Widzów: 250 16 maja 2004 16:00 CEST Sokół Sokółka 0:2 (0:1) Wigry Suwałki Ołowniuk  45' Trzaskalski  85' Stadion Miejski w Sokólce Widzów: 200 22 maja 2004 17:00 CEST Wigry Suwałki Lewczuk  57'(s) 1:1 (0:0) Hetman Białystok Hawryluk  68' Stadion Miejski w Suwałkach Widzów: 250 29 maja 2004 15:00 CEST Supraślanka Supraśl Adamski 20' 1:1 (1:1) Wigry Suwałki Borkowsk  24' Stadion w Śupraślu Widzów: 150 5 czerwca 2004 16:00 CEST Wigry Suwałki Czereszewski 49' Ołowniuk 73' Trzaskalski 90' 3:1 (1:0) Olimpia Zambrów Grądkowski  82' Stadion Miejski w Suwałkach Widzów: 236 10 czerwca 2004 17:00 CEST Pogoń Łapy Giedrojć  10' 3:1 (1:0) Wigry Suwałki Walicki 52' Ołowniuk 62' Stadion w Łapach Widzów: 250 13 czerwca 2004 Wigry Suwałki – : – mecz anulowany ŁKS Łomża Stadion Miejski w Suwałkach W przypadku kolejek, które były rozgrywane w więcej niż jednym dniu, a nie ma dokładnych terminów poszczególnych meczów za datę meczu przyjęto pierwszy dzień rozegrania kolejki.

Najlepsi ligowi strzelcy
Liczba goli Narodowość Imię i Nazwisko 8 Marcin Trzaskalski 7 Daniel Ołowniuk 6 Krzysztof Pietkiewicz 5 Tomasz Bajko Wojciech Czereszewski Rafał Trocki źródło:

Puchar Polski
Puchar Polski – Grupa Podlaski ZPN IV Runda 5 marca 2004 Hetman Tykocin 0:3 Wigry Suwałki Stadion w Tykocinie Ćwierćfinał 14 kwietnia 2004 Wigry Suwałki 0:0 (k. 3:4) Ruch Wysokie Mazowieckie Stadion Miejski w Suwałkach

Przed rozpoczęciem przygotowań do nowego sezonu, w Wigrach doszło do zmiany trenera. Na miejsce dotychczasowego – Stefana Liszewskiego, przyszedł Grzegorz Szerszenowicz. W przedsezonowych wypowiedziach, trener zapowiadał budowę drużyny od początku. Skład Wigier miał zawierać kręgosłup zespołu złożony z doświadczonych piłkarzy uzupełniony o młodych zawodników^[33].

W sparingu poprzedzającym rozpoczęcie sezonu, Wigry spotkały się z drużyną Pogoń Łapy z którą będą rywalizować w lidze. Wigry wygrały to spotkanie 2:0^[34].

W meczu inaugurującym rozgrywki, Wigry przewagą trzech bramek pokonały Pomorzankę Sejny. Spotkanie drugiej kolejki przeciw Sparcie Augustów było pierwszym, zremisowanym meczem w sezonie. W kolejnych pojedynkach Wigrom udawało się obejść bez porażki. Mecz szóstej kolejki rozgrywany 13 września na Stadionie Miejskim w Suwałkach z drużyną KS Stawiski został anulowany.

W meczu kończącym jesienną rundę, z bezpośrednim rywalem do awansu (ŁKS Łomża), suwalczanie odnotowali pierwszą porażkę w sezonie. Przegrana ta, zakończyła serię trzynastu meczów bez porażki, zapoczątkowanej wraz z rozpoczęciem sezonu. Tabela na półmetku rozgrywek wskazywała, iż na miejscu premiującym awans jest właśnie drużyna z Łomży, na drugim Hetman Białystok, a na trzecim Wigry ze stratą jedenastu punktów do lidera. Było więc pewne, że prawie na pewno suwalczanie nie zdołają awansować w tym sezonie do III ligi, zważywszy na fakt iż łomżanie w rundzie jesiennej nie przegrali żadnego meczu i stracili tylko siedem bramek.

Rundę wiosenną, piłkarze Wigier rozpoczęli zwycięstwem z drużyną Pomorzanki Sejny i po tym meczu awansowali na drugie miejsce w tabeli, którego jak się później okazało, nie opuścili do zakończenia sezonu. Umożliwiła to seria jedenastu meczów bez porażki, aż do ostatniego spotkania sezonu z ŁKS'em Łomża, który został „oddany” walkowerem.

Ostatecznie, na koniec sezonu, Wigry zajęły drugie miejsce w tabeli z dorobkiem 50 punktów i stratą 17 do lidera – ŁKS'u Łomża. Czynnikiem, który uniemożliwił suwalskiej drużynie walkę o awans, była liczba zremisowanych spotkań – aż osiem. Więcej remisów miał tylko ostatni w tabeli Kolejarz Czeremcha. Trener zespołu – Grzegorz Szerszenowicz, po zakończeniu rozgrywek został zdymisjonowany, ponieważ doprowadził do konfliktu drużyny z zarządem klubu,czego wynikiem było odwołanie meczu ligowego z ŁKS'em Łomża^[35].

Sezon 2004/2005

Tabela ligowa

M. Pkt. Z. R. P. Bramki 1. Wigry Suwałki 30 74 24 2 4 74-19 2. Jagiellonia II Białystok 30 72 22 6 2 73-22 3. Hetman Białystok 30 57 18 3 9 62-28 4. Tur Bielsk Podlaski 30 57 16 9 5 56-23 5. Piast Białystok 30 54 16 6 8 59-40 6. Olimpia Zambrów 30 46 13 7 10 51-39 7. Sparta Augustów 30 45 14 3 13 55-37 8. Sokół Sokółka 30 44 13 5 12 36-35 9. Supraślanka Supraśl 30 40 12 4 14 52-48 10. Pomorzanka Sejny 30 39 11 6 13 48-48 11. Pogoń Łapy 30 31 8 7 15 26-51 12. Krypnianka Krypno 30 31 9 4 17 42-74 13. Cresovia Siemiatycze 30 26 6 8 16 40-70 14. MKS Mielnik 30 23 6 5 19 26-58 15. Victoria Łyski 30 23 6 5 19 33-67 16. Kolejarz Czeremcha 30 16 4 4 22 28-102

Wyniki meczów ligowych

8 sierpnia 2004 Wigry Suwałki Ołowniuk  38' Pietkiewicz  43' (k.) Ołowniuk  88' 3:0 (2:0) Piast Białystok Stadion Miejski w Suwałkach Widzów: 400 14 sierpnia 2004 Wigry Suwałki Szarnecki  6' Szarnecki  9' Trocki  78' Kubas  82' 4:0 (2:0) Victoria Łyski Stadion Miejski w Suwałkach Widzów: 300 22 sierpnia 2004 Pomorzanka Sejny Pieślak  65' Kunicki  80' 2:0 (0:0) Wigry Suwałki Stadion Miejski w Sejnach Widzów: 400 25 sierpnia 2004 Wigry Suwałki Trzaskalski  54' Pietkiewicz  77' 2:1 (0:0) Krypnianka Krypno S.Popławski  60' Stadion Miejski w Suwałkach Widzów: 200 28 sierpnia 2004 Tur Bielsk Podlaski Surynowicz  3' Niewiński  23' 2:2 (2:1) Wigry Suwałki Szarnecki  40' Borkowski  90' Stadion w Bielsku Podlaskim Widzów: 800 4 września 2004 Wigry Suwałki Trocki  17' Wojtulewicz  58' Olbryś  85' 3 : 2 (1:2) Supraślanka Supraśl Tomar  10' Tomar  33' Stadion Miejski w Suwałkach Widzów: 200 12 września 2004 Jagiellonia II Białystok Warakomski  6' Żuberek  21' Świerzbiński  74' 3:0 (2:0) Wigry Suwałki Stadion Miejski w Białymstoku Widzów: 200 19 września 2004 Cresovia Siemiatycze 0:6 (0:3) Wigry Suwałki Harasim  12' Olbryś  15' Harasim  19' Walicki  60' Ołowniuk 67' Ołowniuk  88' Stadion MOSiR w Siemiatycach Widzów: 300 25 września 2004 Wigry Suwałki Harasim  71' (k.) Ołowniuk  82' Harasim  88' 3:1 (0:1) Olimpia Zambrów Grądkowski  25' Stadion Miejski w Suwałkach Widzów: 250 3 października 2004 Hetman Białystok 0:1 (0:1) Wigry Suwałki Ołowniuk  10' Stadion Miejski w Białymstoku Widzów: 250 9 października 2004 Wigry Suwałki Kubas  20' Trocki  52' Czereszewski  58' Walicki  85' 1:4 (1:1) Sparta Augustów Klejps  31' Stadion Miejski w Suwałkach Widzów: 400 17 października 2004 Sokół Sokółka Raczkowski  59' 1:0 (0:0) Wigry Suwałki Stadion w Sokółce Widzów: 550 23 października 2004 Wigry Suwałki Szarnecki  21' Pietkiewicz  69' Walicki  84' 3:0 (1:0) MKS Mielnik Stadion Miejski w Suwałkach Widzów: 300 31 października 2004 Pogoń Łapy 0:3 (0:1) Wigry Suwałki Pietkiewicz  23' (k) Harasim  66' Harasim  88' Stadion w Łapach Widzów: 300 6 listopada 2004 Wigry Suwałki 3:0 (walkower) piłkarze Kolejarza odmówili przyjazdu do Suwałk Kolejarz Czeremcha Stadion Miejski w Suwałkach 11 listopada 2004 Piast Białystok 0:2 (0:2) Wigry Suwałki Szarnecki  30' Szarnecki  41' Stadion w Białymstoku Widzów: nieznane 25 maja 2005 Victoria Łyski Więsław  25' 1:3 (1:1) Wigry Suwałki Szarnecki  30' Szarnecki  80' Walicki  83' Stadion w Łyskach Widzów: nieznane 2 kwietnia 2005 Wigry Suwałki 3:0 (walkower) na boisku 0-0, wynik zweryfikowany, ponieważ w drużynie Pomorzanki wystąpił nieuprawniony do gry zawodnik Pomorzanka Sejny Stadion Miejski w Suwałkach 10 kwietnia 2005 Krypnianka Krypno Fuks  44' Rydzewski  62' (k) Piotr Gawędzki  90' 3:2 (1:0) Wigry Suwałki Bajko  65' Lauryn  75' Stadion w Krypnie Widzów: 100 16 kwietnia 2005 Wigry Suwałki 0:0 (0:0) Tur Bielsk Podlaski Stadion Miejski w Suwałkach Widzów: 300 23 kwietnia 2005 Supraślanka Supraśl 0:1 (0:1) Wigry Suwałki Harasim  30' (k) Stadion w Supraślu Widzów: 100 30 kwietnia 2005 Wigry Suwałki Lauryn  3' Szarnecki  39' Ł.Tupalski  86' (s) 3:1 (0:0) Jagiellonia II Białystok Świerzbiński  52' Stadion Miejski w Suwałkach Widzów: 500 3 maja 2005 Wigry Suwałki Czereszewski  26' Gwaj  60' Kubas  70' 3:0 (1:0) Cresovia Siemiatycze Stadion Miejski w Suwałkach Widzów: nieznane 7 maja 2005 Olimpia Zambrów 0:1 (0:1) Wigry Suwałki Szarnecki  26' Stadion w Zambrowie Widzów: 150 14 maja 2005 Wigry Suwałki Lauryn  27' Trzaskalski  42' Szarnecki  55' 3:0 (2:0) Hetman Białystok Stadion Miejski w Suwałkach Widzów: 300 22 maja 2005 Sparta Augustów 0:1 (0:1) Wigry Suwałki Czereszewski  35' Stadion w Augustowie Widzów: 350 28 maja 2005 Wigry Suwałki Lauryn  60' Lauryn  72' 2:0 (0:0) Sokół Sokółka Stadion Miejski w Suwałkach Widzów: 300 4 czerwca 2005 MKS Mielnik 0:1 (0:1) Wigry Suwałki Sieczkowski  10' Szarnecki  77' Stadion w Mielniku Widzów: 150 12 czerwca 2005 Wigry Suwałki Szarnecki  27' Lauryn  32' Lauryn  52' Lauryn  58' Szarnecki  73' Olbryś  84' 6:0 (2:0) Pogoń Łapy Stadion Miejski w Suwałkach Widzów: 400 19 czerwca 2005 Kolejarz Czeremcha Tomczyk  47' 1:5 (0:0) Wigry Suwałki Szarnecki  48' Ołowniuk  77' Olbryś  80' Sieczkowski  82' Czereszewski  90' Stadion w Czeremszy Widzów: nieznane

Najlepsi ligowi strzelcy
Gracz Bramki Kamil Szarnecki 15 Kamil Lauryn 8 Rafał Harasim 7 Daniel Ołowniuk 7

Przed sezonem zarząd klub musiał zatrudnić nowego trenera. Szefostwo Wigier wybierało następcę Grzegorza Szerszenowicza spośród trzech kandydatów: Zbigniewa Kieżuna, Jana Złomańczuka i Mariana Geszke. Ostatecznie szkoleniowcem został Geszke. Władze suwalskiego klubu liczyły na to, iż nowy trener wprowadzi dyscyplinę w zespole, by nie doszło do takiej sytuacji jak w sezonie poprzednim (konflikt drużyny z zarządem i odwołanie meczu ligowego)^[36][37]. Celem Wigier w nowym sezonie był awans do III ligi, który nie udał się w sezonie poprzednim^[37].

Suwalczanie zainaugurowali sezon ligowy zwycięstwem z Piastem Białystok^[38]. Następny mecz także wygrali (4-0 z Victorią Łyski)^[38]. Pierwsza wpadka Wigier została odnotowana w trzeciej kolejce – porażka w meczu wyjazdowym z Pomorzanką Sejny^[38]. Suwalczanie kolejny mecz przegrali w siódmej kolejce i znaleźli się na szóstym miejscu w lidze z dorobkiem trzynastu punktów. Biało-Niebiescy stali się liderem rozgrywek po dwóch następnych meczach, w których odnotowali wysokie zwycięstwa. Na zakończenie rundy jesiennej Wigry były na drugim miejscu w lidze, z takim samym dorobkiem punktowym jak Jagiellonia II Białystok, lecz z gorszym bilansem bramek.

Wigry rozpoczęły rundę wiosenną w kwietniu, ponieważ mecze 17 kolejki zostały rozegrane w innym terminie. Czwartą i ostatnią porażkę w sezonie suwalczanie ponieśli w Krypnie w dziewiętnastej kolejce, po straconej bramce w ostatniej minucie meczu^[38]. Biało-Niebiescy znaleźli się wtedy na drugim miejscu w tabeli ze stratą jednego punktu do lidera – Jagiellonii II Białystok. Następne spotkanie Suwalczanie zremisowali^[38]. Od tej pory do końca sezonu Wigry wygrały wszystkie mecze i w sumie odniosły serię dziesięciu zwycięstw.

Ostatecznie, suwalski klub zakończył rozgrywki na pierwszym miejscu z dorobkiem 74 punktów i 74 strzelonych goli oraz 19 straconych. Najlepszym strzelcem Wigier został Kamil Szarnecki z 15 bramkami na koncie.

Wigry swoje występy w Pucharze Polski zakończyły na porażce w półfinale szczebla wojewódzkiego z ostatecznym zwycięzcą tych rozgrywek – Supraślanką Supraśl^[39].

Sezon 2005/2006

Tabela ligowa

Nazwa M. Pkt. Z. R. P. Bramki M. Domowe M. Wyjazdowe Z. R. P. Bramki Z. R. P. Bramki 1. ŁKS Łomża 28 71 22 5 1 59-14 2. Pelikan Łowicz 28 57 16 9 3 48-14 3. Mazowsze Grójec 28 46 13 7 8 49-33 4. Ruch Wysokie Mazowieckie 28 43 11 10 7 44-35 5. Znicz Pruszków 28 40 11 7 10 40-36 6. Stal Głowno 28 39 10 9 9 33-33 7. MG MZKS Kozienice 28 36 10 6 12 29-45 8. KS Paradyż 28 35 8 11 9 37-30 9. Wigry Suwałki 28 33 10 3 15 27-52 5 3 6 17-19 5 0 9 10-33 10. Unia Skierniewice 28 33 8 9 11 38-45 11. Legia II Warszawa 28 32 9 5 14 36-44 12. Jeziorak Iława 28 30 6 12 10 33-44 13. MKS Mława 28 27 7 6 15 23-40 14. Górnik Łęczyca 28 27 7 6 15 29-38 15. Dolcan Ząbki 28 25 6 7 15 28-50 W wypadku takiej samej liczby punktów, o miejscu decydowała liczba punktów zdobytych w meczach bezpośrednich.

Najlepsi ligowi strzelcy
Gracz Bramki Daniel Ołowniuk 7 Wojciech Czereszewski 3 Kamil Szarnecki 3 Jurij Tichomirow 3 Rafał Trocki 3 Marcin Trzaskalski 3

Puchar Polski
Puchar Polski 2005/2006, grupa: Podlaski ZPN 1/8 finału 4 kwietnia 2006, 16:00 Wissa Szczuczyn Ireneusz Piwko  3' Sławomir Włodkowski  6' Emil Świderski 43' 3:0 (3:0) Wigry Suwałki Stadion w Szczuczynie Widzów: 50

Przed rozpoczęciem sezonu, media spekulowały na temat szans utrzymania się Wigier w III lidze oraz ewentualnych transferach, które ograniczał niski budżet klubu^[40]. Zarząd klubu ustalił, że Suwalczan w nowym sezonie poprowadzi dotychczasowy szkoleniowiec – Marian Geszke, który w poprzednim poprowadził Wigry do awansu. W przedsezonowych sparingach suwalski klub nie prezentował wybitnej formy, w znacznej części je przegrywając i tracąc wiele bramek^[41][42].

Inauguracyjny mecz powrotu Wigier do III ligi po dwuletniej przerwie, przeciw Zniczowi Pruszków, który był rozgrywany w Suwałkach wygrali gospodarze (3:0)^[43]. Ten optymistyczny akcent został szybko przerwany, ponieważ Biało-Niebiescy przegrali trzy kolejne mecze, co skutkowało znalezieniem się w strefie spadkowej^[44]. W kolejnych spotkaniach suwalski klub nie prezentował stabilnej formy^[45]. W ósmej kolejce gier, Wigry poniosły jedną z najbardziej dotkliwych porażek w historii – 0:8 z odwiecznym rywalem ŁKS Łomża^[46]. Po tym spotkaniu zmieniono trenera, został nim Zbigniew Kieżun. Pierwsze mecze pod przewodnictwem nowego szkoleniowca były udane dla suwalskiego zespołu^[47]. Trzy z pięciu meczów w których poprowadził Wigry podczas rundy jesiennej, Suwalczanie wygrali. Ostatecznie, na koniec rundy jesiennej klub zajął ósme miejsce w ligowej tabeli. Bolączką Suwalczan okazały się mecze wyjazdowe, gdzie odnieśli pięć porażek i dwa zwycięstwa, tracąc w nich 23 gole (najwyższy wynik w lidze).

Wigry rozpoczęły okres przygotowawczy do rudny wiosennej w połowie stycznia. Klub tymczasem poszukiwał zawodnika który zastąpiłby czołowego napastnika drużyny Kamila Szarneckiego, który po rundzie jesiennej odszedł do rodzimego klubu Czarnych Olecko^[48]. Jednym z zimowych transferów był Juryj Cichamirau, zawodnik który grał m.in. w BATE Borysów i FK Chimki^[49]. Wyniki spotkań sparingowych były mierne, Wigry wygrały z niżej notowanymi przeciwnikami^[50] i przegrały z silniejszymi^[51]. Z powodu przełożenia części spotkań, które wynikły m.in. ze złego stanu murawy na stadionie w Suwałkach^[52], Suwalczanie rozpoczęli rundę wiosenną 2 kwietnia w meczu z Pelikanem Łowicz, który przegrali 0:4. W rundzie wiosennej najistotniejszymi wynikami Biało-Niebieskich były spotkania z innymi zespołami zagrożonymi spadkiem (1:0 z KS Paradyż, 1:0 z Górnikiem Łęczyca i 2:1 z Unią Skierniewice). Decydującym meczem o utrzymaniu Wigier w III lidze było wyjazdowe zwycięstwo w przedostatniej kolejce z MKS'em Mława w niezwykłych okolicznościach bo odniesione po zdobytej bramce w ostatniej minucie gry. Spotkanie to zadecydowało również o spadku Mławian do niższej klasy rozgrywkowej. Ostatecznie, Wigry zakończyły sezon na 9. miejscu w tabeli poprzez lepszy bilans bezpośrednich meczów z Unią Skierniewice.

Wigry odpadły w 1/8 finału wojewódzkiego Pucharu Polski po porażce z Wissą Szczuczyn^[53].

Sezon 2006/2007

                                               M.     Pkt.     Z.      R.      P.     Bramki
  1. 	 Znicz Pruszków 	                30 	69 	22 	3 	5 	67-14
  2. 	 Pelikan Łowicz 	                30 	56 	15 	11 	4 	45-27
  3. 	 Concordia Piotrków Trybunalski 	30 	53 	16 	5 	9 	46-33
  4. 	 Świt Nowy Dwór Mazowiecki 	        30 	51 	15 	11 	4 	46-21
  5.	 KS Paradyż	                        30	49	15	4	11	39-32
  6.	 Ruch Wysokie Mazowieckie	        30	48	12	12	6	37-25
  7.	 Radomiak Radom	                        30	48	14	8	8	41-28
  8.	 Stal Głowno	                        30	44	11	11	8	33-33
  9.	 Mazowsze Grójec	                30	40	11	7	12	40-42
  10.	 Olimpia Elbląg	                        30	37	9	10	11	39-38
  11.	 Drwęca Nowe Miasto Lubawskie	        30	36	10	6	14	35-42
  12.	 Wigry Suwałki	                        30	34	9	7	14	35-39
  13.	 Nadnarwianka Pułtusk	                30	28	6	10	14	26-36
  14.	 Warmia Grajewo	                        30	23	6	5	19	29-50
  15.	 Unia Skierniewice	                30	28	8	4	18	15-56
  16.   MG MZKS Kozienice	                30	4	1	4	25	8-71

           Gracz            Bramki
 Daniel Ołowniuk           9
 Łukasz Stasiak            7
 Jurij Tuchomirow          4

Sezon 2007/2008

Kadra zespołu

Pozycja Narodowość Imię i Nazwisko Uwagi Bramkarz Polska Błażej Barwicki Bramkarz Polska Damian Brodowski zimą dołączył do zespołu, wychowanek Bramkarz Polska Rafał Gikiewicz Bramkarz Polska Marcin Szyszko Obrońca Polska Tomasz Bajko Obrońca Polska Paweł Baranowski Obrońca Polska Janusz Bucholc Obrońca Polska Tomasz Chmielewski Obrońca Polska Marcin Krupiński zimą dołączył do zespołu, wychowanek Obrońca Polska Przemysław Makarewicz Obrońca Polska Andrzej Niewulis Obrońca Polska Wojciech Saczewski zimą odszedł z zespołu, Polonia Raczki Pomocnik Polska Michał Danilczyk zimą dołączył do zespołu, Warmia Grajewo Pomocnik Polska Tomasz Kotwica Pomocnik Polska Michał Kubas zimą odszedł z zespołu, Czarni Olecko Pomocnik Polska Kamil Lauryn Pomocnik Polska Paweł Nowacki zimą odszedł z zespołu, Olimpia Elbląg Pomocnik Polska Kamil Lauryn Pomocnik Polska Krzysztof Osiecki Pomocnik Polska Piotr Rybkiewicz zimą dołączył do zespołu, Drwęca Nowe Miasto Lubawskie Pomocnik Polska Piotr Stokowiec Pomocnik Polska Rafał Trocki Pomocnik Polska Marcin Zyskowski zimą odszedł z zespołu, juniorzy Napastnik Polska Paweł Cimochowski Napastnik Polska Łukasz Gikiewicz Napastnik Polska Bartosz Grzędziński zimą odszedł z zespołu, GKP Targówek (Warszawa) Napastnik Polska Wojciech Mickiewicz zimą dołączył do zespołu, wychowanek Napastnik Polska Daniel Ołowniuk Napastnik Białoruś Władisław Pietkiewicz zimą dołączył do zespołu, Zwiezda-BGU Mińsk Napastnik Polska Adam Pomian zimą dołączył do zespołu, wychowanek Napastnik Bułgaria Iwan Todorow Napastnik Polska Radosław Walicki zimą dołączył do zespołu, wychowanek źródło[54]:

Tabela ligowa

Nazwa M. Pkt. Z. R. P. Bramki M. Domowe M. Wyjazdowe Z. R. P. Bramki Z. R. P. Bramki 1. Dolcan Ząbki 30 62 18 8 4 52-22 2. Ruch Wysokie Mazowieckie 30 62 19 5 6 49-21 3. Wigry Suwałki 30 58 17 7 6 40-17 9 4 2 17-4 8 3 4 23-13 4. Sokół Aleksandrów Łódzki 30 58 17 7 6 48-18 5. OKS 1945 Olsztyn 30 57 15 12 3 51-22 6. Concordia Piotrków Trybunalski 30 55 16 7 7 49-30 7. Radomiak Radom 30 47 13 8 9 38-19 8. UKS SMS Łódź 30 45 14 3 13 48-43 9. Świt Nowy Dwór Mazowiecki 30 42 11 9 10 41-26 10. Warmia Grajewo 30 40 10 10 10 46-47 11. Olimpia Elbląg 30 38 11 5 14 38-48 12. Nadnarwianka Pułtusk 30 37 9 10 11 33-33 13. Mazowsze Grójec 30 37 10 7 13 39-48 14. Orzeł Kolno 30 9 2 3 25 25-77 15. Stal Głowno 30 7 2 1 27 16-76 16. Drwęca Nowe Miasto Lubawskie 30 12 4 2 24 17-83 W wypadku takiej samej liczby punktów, o miejscu decydowała liczba punktów zdobytych w meczach bezpośrednich.

Najlepsi ligowi strzelcy
Liczba goli Narodowość Imię i Nazwisko 8 Daniel Ołowniuk 6 Iwan Todorow 3 Łukasz Gikiewicz Władisław Pietkiewicz 2 Tomasz Kotwica Krzysztof Osiecki Rafał Trocki 1 Tomasz Chmielewski Kamil Lauryn Andrzej Niewulis Piotr Rybkiewicz Piotr Stokowiec źródło[55]:

Puchar Polski
Puchar Polski – Grupa Podlaski ZPN IV runda 3 października 2008, 15:00 Perspektywa Łomża 0:1 (0:1) Wigry Suwałki Wojciech Mickiewicz  40' Stadion Miejski w Łomży Ćwierćfinał 23 kwietnia 2008, 16:00 Sokół Sokółka Norbert Toczydłowski  86' 1:0 (0:0) Wigry Suwałki Stadion OSiR

Po zwieńczeniu sezonu 2006/2007, pod koniec czerwca trwały pertraktacje z dotychczasowym trenerem Wigier – Piotrem Stokowcem^[56]. Ostatecznie, po zakończonym, hucznie obchodzonym jubileuszu 60 lecia klubu, ogłoszono niepowodzenie w negocjacjach ze Stokowcem i poszukiwania nowego szkoleniowca^[57]. Na to stanowisko przyjęto byłego reprezentanta Polski – Zbigniewa Kaczmarka. Pracę w suwalskim klubie rozpoczął 8 lipca^[58][59]. Po rozpoczęciu treningów z zespołem, trener pozytywnie wypowiadał się o warunkach zastanych w klubie. Pochwalił bazę treningową, jednakże zwrócił uwagę na potrzebę poszerzenia kadry^[60]. Ważnymi zawodnikami, którzy opuścili zespół byli m.in. grający trener Piotr Stokowiec, bramkarz Andrzej Szyszko, Juryj Cichamirau, Paweł Kaczmarek i Łukasz Stasiak^[60]. Do zespołu pozyskano natomiast braci Łukasza i Rafała Gikiewiczów, Janusza Bucholca, Andrzeja Niewulisa, Pawła Nowackiego, Iwana Todorowa. Skład który pozostał nowemu szkoleniowcowi był jednym z najmłodszych w lidze – najstarszym zawodnikiem w zespole był 26-letni Daniel Ołowniuk.

Wigry rozpoczęły sezon ligowy rozgrywając mecz drugiej kolejki z Sokołem Aleksandrów Łódzki, gdyż mecz kolejki pierwszej, który miał odbyć się w Suwałkach został przełożony na późniejszy termin z powodu odbywających się w mieście obchodów Dni Suwałk^[61]. Mecz z Sokołem podopieczni Zbigniewa Kaczmarka wygrali 1:0^[62][63]. Następny mecz rozgrywany w Olsztynie przeciw tamtejszemu OKS-owi 1945 został zremisowany. Pojedynek zakończył się wynikiem 1:1^[64]. Bramkę dla suwalczan zdobył Piotr Stokowiec, który przed sezonem skończył swoją przygodę z Wigrami i odszedł kontynuować swoją trenerską karierę w Widzewie Łódź. W obliczu strat w formacji defensywnej, nowy trener Wigier – Zbigniew Kaczmarek skorzystał z usług doświadczonego obrońcy, który uzyskał pozwolenie od działaczy Widzewa na rozegranie trzech meczów w barwach suwalskiego klubu^[65]. Kolejnym spotkaniem był zaległy mecz pierwszej kolejki przeciw Ruchowi Wysokie Mazowieckie. Wigry przegrały po bramce straconej już w pierwszej minucie spotkania^[66][67]. Media obwiniały obronę za zbyt leniwą postawę przy szybko zdobytym golu przez Ruch^[68]. Cztery dni później, w meczu wieńczącym czwartą kolejkę gier, suwalczanie doznali porażki 1:0^[69]. Dzięki temu zwycięstwu, piłkarze Dolcana Ząbki awansowali na pozycję lidera w ligowej tabeli^[70]. W następnym, trzecim z kolei spotkaniu rozgrywanym w Suwałkach, drużyna prowadzona przez Zbigniewa Kaczmarka podejmowała Olimpię Elbąg. Mecz zakończył się wynikiem 2:1 dla suwalczan^[71]. Zaległy mecz piątej kolejki z Radomiakiem Radom piłkarze Wigier wygrali 1:0^[72]. Trzy dni później suwalczanie rozgrywali spotkanie w Łodzi z UKS SMS Łódź, które zwyciężyli 3:0^[73]. Takim samym stosunkiem bramek Wigry wygrały w następnym spotkaniu przeciw Orłowi Kolno^[74]. Następny mecz z Warmią Grajewo gracze suwalskiego zespołu zremisowali 1:1^[75]. Spotkanie było dwa razy przerywane przez arbitra Marka Bilmina co było spowodowane zachowaniem grajewskiej publiczności^[76]. Wydarzenie to skutkowało ukaraniem tamtejszego klubu jednym meczem bez udziału kibiców^[76]. Kolejne spotkanie z KS Perspektywą Łomża, które odbyło się 3 października w ramach IV rundy w grupie podlaskiej Pucharu Polski, piłkarze z Suwałk wygrali 1:0 po bramce zdobytej przez Wojciecha Mickiewicza – zawodnika regularnie występującego w juniorskiej drużynie Wigier^[77][78]. Kolejny mecz, dziesiątej kolejki przeciw Concordii Piotrków Trybunalski zakończył się bezbramkowym remisem^[79]. Był to pierwszy mecz w sezonie z udziałem suwalskiego zespołu, w którym nie padł żaden gol. Następny mecz przeciw Drwęcy Nowe Miasto Lubawskie został wygrany przez suwalczan 1:0, aczkolwiek po czasie wynik meczu został zweryfikowany na zwycięstwo Wigier walkowerem, gdyż w drużynie gospodarzy wystąpił nieuprawniony zawodnik do gry^[80]. Spotkanie dwunastej kolejki z Mazowszem Grójec zakończyło się remisem 0:0^[81][82], zaś kolejne, z Nadnarwianką Pułtusk zwycięstwem suwalczan 2:1^[83]. W ostatnim meczu rundy jesiennej w Suwałkach, piłkarze Wigier stoczyli bój ze Świtem Nowy Dwór Mazowiecki, który pomyślnie zakończył się dla gospodarzy zwycięstwem 1:0^[84]. Spotkanie wieńczące rozgrywki na jesieni odbyło się 10 listopada w Głownie przeciw miejscowej Stali. Suwalczanie wygrali 1:0^[85], co zaowocowało tym iż suwalczanie nie przegrali meczu od spotkania z Dolcanem Ząbki rozgrywanego 26 sierpnia. Dzięki pomyślnym wynikom na jesieni, ku uciesze suwalskich kibiców, klub skończył rundę na trzecim miejscu w ligowej tabeli i nie zanotował żadnej porażki w meczach wyjazdowych. Media chwaliły także defensywę Wigier, która pozwoliła rywalom na zdobycie najmniejszej liczbyi bramek w całej lidze (sześciu), mimo tego iż była złożona z młodych zawodników: Pawła Baranowskiego (reprezentanta Polski U-18), Andrzeja Niewulisa (reprezentanta Polski U-19) oraz 22-letnich Janusza Bucholca i Tomasza Bajko^[86].

Dobre wyniki Wigier na jesieni spowodowały nader zwykłe zainteresowanie zawodnikami drużyny przez kluby z wyższych lig. Między innymi byli to: obrońca Tomasz Bajko, który przebywał na testach w Lechu Poznań^[87], Paweł Baranowski w West Bromwich Albion^[88], a Rafał Gikiewicz w Górniku Zabrze^[88]. Natomiast Andrzeja Niewulisa namawiano do przenosin do Widzewa Łódź^[88]. Pomimo tego suwalskim działaczom udało się utrzymać zawodników którzy odgrywali ważne role w rozgrywkach na jesieni, co uznali za swój sukces^[89]. Zawodnikiem który opuścił klub był wypożyczony z Polonii Warszawa Paweł Nowacki^[89]. Ponadto do zespołu dołączył Piotr Rybkiewicz, do Wigier po półrocznym pobycie w Warmii Grajewo powrócił Michał Danilczyk^[90]. Zawodnicy wznowili treningi 10 stycznia, a osiem dni później rozpoczęli obóz przygotowawczy w Kętrzynie. Podczas przygotowań do meczów wiosennych piłkarze znad Czarnej Hańczy rozegrali mecze sparingowe m.in. z Jagiellonią Białystok czy zaprzyjaźnioną Granicą Kętrzyn^[91].

Tuż przed rozpoczęciem rundy wiosennej trener Zbigniew Kaczmarek wypowiadał się, iż obrany cel czyli awans do nowej drugiej ligi nie zmienił się, a w awans do nowej pierwszej ligi – który można wywalczyć poprzez zajęcie pierwszego miejsca w lidze – jego drużyna może jedynie się włączyć^[92]. W pierwszym wiosennym spotkaniu Biało-Niebiescy przegrali mecz z ówczesnym liderem Ruchem. Porażka 0:2 w Wysokiem Mazowieckiem, była pierwszą przegraną Wigier w lidze od 26 sierpnia poprzedniego roku^[93]. Mecz kolejnej, siedemnastej kolejki który był rozgrywany cztery dni później w Aleksandrowie Łódzkim z tamtejszym Sokołem. Pomimo prowadzenia po golu zdobytym przez Daniela Ołowniuka, dwadzieścia minut przed końcem spotkania, suwalczanie przegrali go 1:2^[94][95]. Dwa przegrane mecze z kolei przez Wigry, skutkowały spadkiem w tabeli na piąte miejsce. Następnym rywalem suwalczan był ówczesny wicelider czyli Stomil Olsztyn (piłka nożna). Pomimo dwóch wcześniejszych porażek trener Zbigniew Kaczmarek wierzył w zwycięstwo^[96]. Mecz zakończył się bezbramkowym remisem^[97]. W kolejnej kolejce przeciwnikiem suwalskiej drużyny był Dolcan. W spotkaniu rozgrywanym w Ząbkach, gospodarze zwyciężyli 1:0, po bramce zdobytej przez Macieja Tataja^[98]. Była to jedyna drużyna w sezonie, przeciw której zawodnicy Wigier przegrali oba mecze ligowe. Po tej porażce Biało-Niebiescy spadli na szóstą pozycję w lidze^[99]. Następny mecz, z Radomiakiem Radom, zakończył się wygraną 2:1 suwalskich Wigier^[100]. Suwalczanie odnieśli pierwsze zwycięstwo w rundzie wiosennej^[101]. Następny mecz również zakończył się rezultatem 2:1, jednakże takim stosunkiem bramek wygrali go piłkarze Olimpii Elbląg^[102]. Cztery dni później rozegrany został mecz w ramach 1/4 finału Pucharu Polski na szczeblu wojewódzkim z Sokołem Sokółka. Suwalczanie przegrali go 0:1^[103]. Dwa dni później rywalem Wigier w meczu ligowym był UKS SMS Łódź. Był to drugi mecz w rundzie wiosennej, który suwalczanie potrafili wygrać^[104]. Po tym spotkaniu, suwalski zespół dalej utrzymywał się na szóstej pozycji w ligowej tabeli. Kolejny mecz z Orłem Kolno również został wygrany przez suwalczan^[105]. Pięć dni później Biało-Niebiescy zwyciężyli z Warmią Grajewo^[106]. Po tych trzech pomyślnych wynikach dla suwalczan, klub nadal zajmował szóstą pozycję w tabeli ze stratą siedmiu punktów do lidera. W spotkaniu XXV kolejki z Concordią Piotrków Trybunalski nie padła żadna bramka^[107]. Spotkanie które początkowo miało odbyć się 17 maja z Drwęcą Nowe Miasto Lubawskie zostało zweryfikowane zwycięskim walkowerem dla Wigier, po tym jak drużyna Drwęcy wycofała się z rozgrywek^[108]. W spotkaniu rozgrywanym 24 maja Wigry zwyciężyły 3:1 z Mazowszem Grójec^[109]. Kolejnym rywalem Biało-Niebieskich była Nadnarwianka Pułtusk, którą podejmowali na swoim stadionie. Mecz zakończył się bezbramkowym remisem^[110]. Ostatni mecz wyjazdowy w sezonie, piłkarze Wigier rozgrywali ze Świtem Nowy Dwór Mazowiecki. Spotkanie to okazało się zwycięskie dla suwalczan, gdyż uzyskali oni wynik 2:1^[111]. Po tym meczu, było już pewne że suwalczanie awansują do nowej, zreorganizowanej II ligi^[112], gdyż w ostatnim meczu który miał odbyć się w Suwałkach rywalem Biało-Niebieskich była Stal Głowno, którą wycofała się z rozgrywek i Wigrom zostały przypisane trzy punkty za walkower^[113]. Ostatecznie Wigry zajęły trzecie miejsce w lidze ze zdobyczą 58 pkt.

Sezon 2008/2009

Kadra zespołu

Pozycja Narodowość Imię i Nazwisko Uwagi Bramkarz Polska Błażej Barwicki Bramkarz Polska Przemysław Masłowski Bramkarz Polska Damian Brodowski zimą odszedł z zespołu Bramkarz Polska Karol Salik zimą dołączył do zespołu, ŁKS Łomża Obrońca Polska Tomasz Bajko Obrońca Polska Janusz Bucholc Obrońca Polska Tomasz Chmielewski Obrońca Polska Karol Drągowski Obrońca Polska Przemysław Makarewicz Obrońca Polska Andrzej Niewulis Obrońca Polska Marcin Rogoziński Pomocnik Polska Michał Danilczyk Pomocnik Polska Grzegorz Juzwa zimą odszedł z zespołu, Warmia Grajewo Pomocnik Polska Sławomir Kleczkowski Pomocnik Polska Tomasz Kotwica Pomocnik Polska Kamil Lauryn Pomocnik Polska Maciej Makuszewski Pomocnik Polska Bartłomiej Nowak zimą odszedł z zespołu, Pogoń Grodzisk Mazowiecki Pomocnik Polska Sebastian Radzio zimą dołączył do zespołu, Sparta Augustów Pomocnik Polska Piotr Rybkiewicz Pomocnik Polska Damian Sobolewski zimą dołączył do zespołu, wychowanek Pomocnik Polska Rafał Trocki podczas rundy jesiennej zginął w wypadku samochodowym Pomocnik Polska Radosław Walicki zimą odszedł z zespołu Napastnik Polska Paweł Cimochowski Napastnik Polska Jakub Kowalski zimą dołączył do zespołu, UKS SMS Łódź Napastnik Polska Daniel Ołowniuk Napastnik Polska Adam Pomian Napastnik Polska Łukasz Stasiak Napastnik Polska Sebastian Świerzbiński źródło[114]:

Tabela ligowa

Nazwa M. Pkt. Z. R. P. Bramki M. Domowe M. Wyjazdowe Z. R. P. Bramki Z. R. P. Bramki 1. KSZO Ostrowiec Świętokrzyski 34 65 18 11 5 52-23 2. Sandecja Nowy Sącz 34 64 19 7 8 61-32 3. Start Otwock 34 61 17 10 7 45-36 4. OKS 1945 Olsztyn 34 60 18 6 10 63-41 5. Górnik Wieliczka 34 59 18 5 11 48-26 6. Ruch Wysokie Mazowieckie 34 55 16 7 11 54-28 7. Kolejarz Stróże 34 55 15 10 9 52-37 8. Pelikan Łowicz 34 54 15 9 10 44-33 9. Wigry Suwałki 34 53 15 8 11 41-35 8 2 7 15-15 7 6 4 26-20 10. Przebój Wolbrom 34 52 14 10 10 59-46 11. Sokół Aleksandrów Łódzki 34 49 14 7 13 36-42 12. Okocimski KS Brzesko 34 43 11 10 13 44-43 13. Hetman Zamość 34 43 12 7 15 37-37 14. Concordia Piotrków Trybunalski 34 42 12 6 16 41-49 15. Jeziorak Iława 34 34 10 4 20 35-46 16. Nida Pińczów 34 26 7 5 22 34-71 17. Stal Poniatowa 34 25 6 7 21 28-49 18. ŁKS Łomża 34 12 3 3 28 8-108 W wypadku takiej samej liczby punktów, o miejscu decydowała liczba punktów zdobytych w meczach bezpośrednich.

Najlepsi ligowi strzelcy
Liczba goli Narodowość Imię i Nazwisko 9 Daniel Ołowniuk 7 Karol Drągowski 5 Maciej Makuszewski 4 Łukasz Stasiak 3 Andrzej Niewulis 2 Sławomir Kleczkowski Kamil Lauryn Sebastian Radzio Sebastian Świerzbiński 1 Tomasz Bajko Jakub Kowalski Marcin Rogoziński źródło[115]:

Puchar Polski
Brak udziału

Wigry pierwszy sezon w zreorganizowanej II lidze zaczęły dość stabilnie, od zdobywania punktów w każdym meczu. Na pięć pierwszych spotkań, Wigry przegrały tylko jedno z Concordią Piotrków Tryb. Po udanym starcie sezonu, Wigrami zaczęły interesować się lokalne i ogólnopolskie media – znów na łamach gazet powrócił temat transferu stopera Wigier – Andrzeja Niewulisa, który był już blisko przejścia do GKS'u Bełchatów^[116].

Między piątą a szóstą kolejką II ligi do klubu przyszła porażająca dla suwalskich kibiców wiadomość – 19 sierpnia Rafał Trocki, do tej pory bohater i podpora suwalskiego zespołu, występujący w nim od ośmiu lat, zginął w wypadku samochodowym pod Augustowem. Piłkarz znajdował się w rodzinnych stronach, ponieważ wracał do formy po kontuzji ręki, spowodowanej innym wypadkiem^[117][118]. Wkrótce po pogrzebie, w klubie zapadła decyzja, iż numer siedem został zarezerwowany na zawsze dla Rafała Trockiego i nikt inny już nie założy koszulki z takim numerem w suwalskim klubie^[119].

Mimo przygnębiającej atmosfery w drużynie, w dalszych rozgrywkach Wigry radziły sobie nadspodziewanie dobrze. Po pierwszych dziesięciu kolejkach znajdowały się na drugim miejscu w tabeli i miały zaledwie dwupunktową stratę do lidera. Na tym etapie rozgrywek, oznaki nie dawały braki dwóch podstawowych zawodników z poprzedniego sezonu – bramkarza Rafała Gikiewicza, który przed sezonem odszedł do Jagielloni Białystok oraz środkowego obrońcy Pawła Baranowskiego wypożyczonego do Podbeskidzia Bielsko-Biała.

Po świetnej serii dziesięciu gier, w suwalskim klubie rozpowszechniła się plaga kontuzji. Uniemożliwiło to piłkarzom Wigier kontynuowanie tak świetnej passy. W kolejnych czterech meczach suwalczanie zdobyli zaledwie jeden punkt. Piłkarską jesień zakończyli na ósmym miejscu z dorobkiem 33 punktów z dziewięciopunktową stratą do drugiego miejsca. W tamtej chwili stało się jasne dla suwalskich działaczy, że jeśli chcą myśleć o czołowej lokacie na koniec sezonu – zimą muszą dokonać poważnych wzmocnień.

Zgodnie z przewidywaniami, swoje sparingi w trakcie przerwy zimowej Wigry Suwałki rozegrały w niedaleko położonym Mariampolu na Litwie. W trakcie nich, zgodnie z koncepcją klubu, sprawdzani byli młodzi, perspektywiczni zawodnicy. Wśród zakontraktowanych graczy, znaleźli się 21-latek Jakub Kowalski z SMS'u Łódź i junior Sparty Augustów – Sebastian Radzio^[120].

Pierwszy mecz Wigier w rundzie wiosennej przeciw Concordii Piotrków Tryb. został przesunięty na inny termin z powodu złego stanu boiska^[121]. Tak więc, suwalczanie mieli o tydzień więcej czasu na przygotowanie się do startu rundy wiosennej i dobrze go wykorzystali. Potwierdzeniem tej teorii jest pewne zwycięstwo 3:0 w kolejnym meczu, przeciw drużynie z Aleksandrowa Łódzkiego. Przez kolejne siedem spotkań (wraz z meczem zaległym przeciw Concordii) Wigry zdobyły 11pkt. Ważnym meczem okazało się spotkanie z ówczesnym liderem w tabeli – zespołem KSZO. Dla suwalczan przedłużyło ono serię meczów bez porażki we wszystkich meczach wyjazdowych w rundzie wiosennej, natomiast dla KSZO pierwsze straty punktów na własnym stadionie po przerwie zimowej^[122]. Na sześć kolejek przed końcem sezonu, stało się jasne, iż Wigry będą walczyły do końca sezonu o bezpieczne utrzymanie się w lidze, bez możliwości grania baraży. Dwa kolejne mecze suwalczanie przegrali, w tym wyjazdowe spotkanie z Jeziorakiem Iława – jedną z najsłabszych drużyn w lidze. Konsekwencją tego było poddanie się trenera Zbigniewa Kaczmarka do dyspozycji zarządu. Zarząd klubu w oficjalnym oświadczeniu ogłosił, iż postanawia nie zwalniać trenera do końca sezonu, gdyż nagła zmiana trenera w końcówce rozgrywek prawdopodobnie nie przyniosłaby oczekiwanej poprawy wyników^[123].

W ostatnich czterech meczach sezonu Wigry zdobyły 9 punktów i ostatecznie uplasowały się na dziewiątym miejscu w tabeli. Przedsezonowe cele zostały spełnione, ponieważ wynik ten pozwolił suwalskiej drużynie utrzymać się w lidze, bez możliwości grania baraży. Najlepszym strzelcem Wigier został Daniel Ołowniuk z dziewięcioma golami na koncie, za nim znalazł się Karol Drągowski (7 bramek), a na trzecim miejscu – wypożyczony przed sezonem z SMSu Łódź Maciej Makuszewski, który walnie przyczynił się do utrzymania suwalskiego zespołu, strzelając dwie bramki w dwóch ostatnich meczach sezonu, które decydowały o zwycięstwie Wigier.

Sezon 2009/2010

Kadra zespołu

Pozycja Narodowość Imię i Nazwisko Uwagi Bramkarz Polska Karol Salik Bramkarz Polska Błażej Barwicki Bramkarz Polska Sebastian Piaścik zimą dołączył do zespołu, wychowanek Bramkarz Polska Damian Suszczewicz zimą dołączył do zespołu, wychowanek Obrońca Polska Marcin Rogoziński Obrońca Litwa Tomas Statkevičius zimą dołączył do zespołu, Kruoja Pokroje Obrońca Polska Przemysław Łapiński Obrońca Polska Paweł Pianka Obrońca Polska Przemysław Makarewicz Obrońca Polska Tomasz Chmielewski Obrońca Polska Tomasz Bajko Obrońca Polska Mateusz Sadło zimą dołączył do zespołu, wychowanek Obrońca Polska Maciej Kesler zimą odszedł z zespołu, Olimpia Zambrów Pomocnik Polska Tomasz Chmielewski Pomocnik Polska Michał Danilczyk Pomocnik Polska Karol Drągowski zimą odszedł z zespołu, ŁKS Łomża Pomocnik Polska Kamil Lauryn Pomocnik Polska Maciej Makuszewski Pomocnik Polska Kamil Lauryn Pomocnik Litwa Gediminas Paberžis zimą dołączył do zespołu, Peruno Wilno Pomocnik Polska Sebastian Radzio Pomocnik Polska Rafał Sadowski Pomocnik Nigeria Michael Olakitan Sanni zimą odszedł z zespołu, Rominta Gołdap Pomocnik Polska Krystian Słowicki zimą dołączył do zespołu, wychowanek Pomocnik Polska Damian Sobolewski Pomocnik Polska Marek Wójcikowski Pomocnik Polska Rafał Bujnowski zimą odszedł z zespołu, MOSP Jagiellonia Białystok Napastnik Polska Piotr Bobowicz Napastnik Polska Mateusz Chudziński zimą odszedł z zespołu, Chojniczanka Chojnice Napastnik Polska Jakub Kowalski Napastnik Litwa Gražvydas Mikulėnas zimą dołączył do zespołu, GKS Katowice Napastnik Polska Daniel Ołowniuk Napastnik Polska Michał Omilianowicz zimą dołączył do zespołu, wychowanek Napastnik Polska Adam Pomian Napastnik Polska Sebastian Świerzbiński Napastnik Polska Vitālijs Ziļs zimą odszedł z zespołu, Daugava Daugavpils źródło[124][125][126]:

Tabela ligowa

Nazwa M. Pkt. Z. R. P. Bramki M. Domowe M. Wyjazdowe Z. R. P. Bramki Z. R. P. Bramki 1. LKS Nieciecza 34 72 22 6 6 56-21 2. Kolejarz Stróże 34 61 17 10 7 53-35 3. Resovia 34 60 16 12 6 51-25 4. Okocimski KS Brzesko 34 59 17 8 9 46-42 5. Start Otwock 34 59 17 8 9 44-33 6. Świt Nowy Dwór Mazowiecki 34 58 17 7 10 57-46 7. Ruch Wysokie Mazowieckie 34 56 15 11 8 53-36 8. Wigry Suwałki 34 56 15 11 8 56-34 9 6 2 32-14 6 5 6 24-20 9. Jeziorak Iława 34 51 13 12 9 37-27 10. Pelikan Łowicz 34 45 12 9 13 39-36 11. Olimpia Elbląg 34 45 14 3 17 45-53 12. Stal Rzeszów 34 42 11 9 14 47-49 13. OKS 1945 Olsztyn 34 39 10 9 15 36-45 14. GKS Jastrzębie 34 38 10 8 16 43-50 15. Concordia Piotrków Trybunalski 34 34 9 7 18 34-49 16. Sokół Aleksandrów Łódzki 34 34 9 7 18 29-43 17. Przebój Wolbrom 34 20 5 5 24 35-73 18. Hetman Zamość 34 16 4 4 26 20-84 W wypadku takiej samej liczby punktów, o miejscu decydowała liczba punktów zdobytych w meczach bezpośrednich.

Najlepsi ligowi strzelcy
Liczba goli Narodowość Imię i Nazwisko 11 Gražvydas Mikulėnas 7 Daniel Ołowniuk 6 Maciej Makuszewski Sebastian Świerzbiński 5 Sebastian Radzio 4 Vitālijs Ziļs 3 Rafał Sadowski 2 Mateusz Chudziński Przemysław Łapiński 1 Jakub Kowalski Przemysław Makarewicz źródło[127]:

Puchar Polski
Runda przedwstępna 29 lipca 2010, 17:00 Wisła Puławy Konrad Nowak  40' Wojciech Kępka  77' 2:0 (1:0) Wigry Suwałki Stadion Miejski w Puławach Widzów: 600

Zarząd Wigier rozpoczął przygotowania do nowego sezonu od przedłużenia umowy z dotychczasowym trenerem Zbigniewem Kaczmarkiem. Z klubu odeszło kilku piłkarzy, m.in. Andrzej Niewulis, który przeszedł do Jagiellonii Białystok; Łukasz Stasiak powrócił z wypożyczenia do Concordii Piotrków Tryb. oraz Janusz Bucholc i Piotr Rybkiewicz, którym skończyły się kontrakty^[128].

Wigry wznowiły treningi 24 czerwca. W okresie przygotowawczym do sezonu, w barwach Wigier z drużyną trenowało dziewięciu nowych piłkarzy, w tym czterech obcokrajowców: dwóch Białorusinów, Litwin i Nigeryjczyk^[129][130]. Część z nich, została sprawdzona w sparingach. Pierwszy z meczów kontrolnych, z pierwszoligowym Zniczem Pruszków, Wigry przegrały, tracąc dwie bramki i nie strzelając ani jednej^[131]. Kolejny pojedynek Wigry rozegrały z zespołem z litewskiej drugiej ligi – FK Alytis Alytus. Suwalczanie wygrali to spotkanie 3:1^[132]. Trzeci mecz kontrolny suwalczanie rozegrali z potentatem pierwszej ligi litewskiej Vetrą Wilno. Przegrali go 0:2^[133]. 9 lipca na oficjalnej stronie internetowej klubu podano oświadczenie o rozwiązaniu kontraktu za porozumieniem obu stron z rezerwowym bramkarzem Przemysławem Masłowskim^[134]. Kolejny mecz sparingowy Wigry rozegrały z Jagiellonią Białystok, który przegrały 0:4^[135]. Następny mecz kontrolny również zakończył się niepowodzeniem suwalczan – przegrana 1:4 z ówczesnym liderem pierwszej ligi litewskiej Sūduvą Mariampol^[136]. W kolejnym meczu Wigry odnotowały zwycięstwo, spotkanie z Turem Bielsk Podlaski zakończyło się wynikiem 2:0 dla suwalczan^[137]. Ostatni mecz sparingowy przed rozpoczęciem rozgrywek ligowych z Sokołem Sokółka, Wigry rozegrały na swoim stadionie. Spotkanie zwyciężyli suwalscy piłkarze wynikiem 3:0^[138].

Inauguracją sezonu był mecz z beniaminkiem ligi – Olimpią Elbląg. Mecz rozgrywany na wyjeździe zakończył się porażką suwalczan 0:1^[139]. W kolejnym spotkaniu rozgrywanym w ramach Pucharu Polski w Puławach z miejscową Wisłą suwalczanie również odnieśli klęskę^[140]. Następny mecz z LKS Nieciecza, który był rozgrywany w Suwałkach zakończył się bezbramkowym remisem^[141]. Był to pierwszy punkt zdobyty przez suwalczan w tym sezonie. W tym meczu zadebiutował testowany przed sezonem Nigeryjczyk Michael Olakitan Sanni^[142], który dwa dni przed spotkaniem dostał pozwolenie na pracę w Unii Europejskiej^[143]. Po trzeciej kolejce ligowej i przegranym spotkaniu z Ruchem Wysokie Mazowieckie^[144], do klubu powrócił Maciej Makuszewski, któremu nie powiodło się podpisać kontraktu z zagranicznym AC Ajaccio i występującą w Ekstraklasie Polonią Bytom^[145]. Ponadto zespół wzmocnił 22 letni napastnik Vitālijs Ziļs, który występował w juniorskich reprezentacjach Łotwy^[146][147]. Wzmocnienia miały rozwiązać problem ze skutecznością, gdyż suwalski klub w czterech pierwszych spotkaniach sezonu nie zdobył ani jednej bramki^[147]. Przełamanie nadeszło już w następnym meczu, kiedy to Wigry na swoim stadionie zremisowały 1:1 z Pelikanem Łowicz. Bramkę dla gospodarzy zdobył Sebastian Świerzbiński^[148]. Na pierwsze zwycięstwo w sezonie, kibice suwalskiego klubu musieli czekać do szóstej kolejki ligowej, kiedy Wigry podejmowały Kolejarz Stróże. Mecz zakończył się rezultatem 3:2^[149], a dla gospodarzy bramki zdobyli Daniel Ołowniuk (dwie) i Vitālijs Ziļs. W międzyczasie nietypowy wynik w meczu ligowym zdobył jeden z młodzieżowych zespołów Wigier. Juniorzy starsi OSiR Wigry Suwałki pokonali Krypniankę Krypno 33:0^[150]. W kolejnych spotkaniach pierwszy zespół Wigier nie doznawał porażki. Dzięki passie dziewięciu meczów bez przegranej od meczu z Ruchem Wysokie Mazowieckie Wigry awansowały do górnej połowy tabeli ligowej. Klubem który przerwał hossę suwalskiego zespołu był Okocimski KS Brzesko, który w meczu rozgrywanym w ramach 13 kolejki ligowej, pokonał Wigry 2:1^[151]. W kolejnych pięciu spotkaniach do końca pierwszej serii gier, Wigry odniosły cztery zwycięstwa i jeden remis. Umożliwiło to suwalskiemu klubowi uplasowanie się na ósmej pozycji w ligowej tabeli na półmetku sezonu. Pierwszy mecz rozpoczynający drugą serię spotkań, który de facto był rozgrywany jeszcze w listopadzie 2009r, Wigry przegrały. Spotkanie rozgrywane na wyjeździe z LKS Nieciecza, zakończyło się rezultatem 2:0 dla gospodarzy^[152].

Po zakończeniu rundy jesiennej, klub zorganizował konkurs na najlepszego piłkarza minionej rundy. Konkurs wygrało dwóch piłkarzy, którzy zdobyli równą liczbę głosów przyznawanych przez kibiców. Byli to Marcin Rogoziński i Maciej Makuszewski^[153]. Z początkiem grudnia, zarząd Wigier przystąpił do formowania kadry na rundę wiosenną. Na początku tego miesiąca rozwiązano kontrakty z Maciejem Keslerem, Mateuszem Chudzińskim oraz Tomaszem Kotwicą^[154], zaś przedłużono wypożyczenie Jakuba Kowalskiego z SMS-u Łódź^[155]. Ponadto pożegnano się z Karolem Drągowskim i Vitālijsem Ziļsem^[156]. Na początku stycznia 2010r, o półtora roku przedłużono kontrakt z Przemysławem Makarewiczem^[157]. Powiodło się również utrzymanie w kadrze jednego z najlepszych zawodników w rundzie jesiennej – Macieja Makuszewskiego^[158]. Przygotowania do rundy wiosennej rozpoczęły się 12 stycznia^[156]. 13 stycznia klub poinformował o porozumieniu z doświadczonym litewskim napastnikiem – Gražvydasem Mikulėnasem i podpisaniu z nim półrocznego kontraktu^[159]. Transfer ten media okrzyknęły dużym sukcesem Wigier, gdyż udało się ściągnąć mistrza Polski, Chorwacji, Litwy i Łotwy do klubu występującego w drugiej lidze^[160][161].

W połowie stycznia, drużyna Wigier udała się na obóz przygotowawczy do Mariampola na Litwie. Podczas obozu, zespół wziął udział w towarzyskim turnieju Euroregion Niemen Cup 2010^[162]. W półfinale tego turnieju suwalski klub pokonał zespół Czarni Olecko^[163], a w finale poległ z Sūduvą Mariampol^[164]. 4 lutego zakończył się obóz przygotowawczy na Litwie, a dzień później Wigry rozegrały mecz sparingowy z Jagiellonią Białystok^[165]. Spotkanie rozgrywane w Białymstoku Wigry przegrały 0:1^[166]. Po zgrupowaniu na Litwie, Wigry podpisały kontrakt z dwoma litewskimi zawodnikami: Tomasem Statkieviciusem i Gediminasem Paberzisem^[167]. W kolejnych meczach sparingowych suwalczanie pokonali FK Šiauliai 1:0^[168], bezbramkowo zremisowali z FBK Kowno^[169], zwyciężyli z FK Banga Gargżdai 3:0^[170] i FK Tauras Taurogi 3:0^[171], przegrali z Sūduvą Mariampol 0:1^[172] i zremisowali z Sokołem Sokółka 2:2^[173]. Po meczach sparingowych, trener Wigier Zbigniew Kaczmarek zadecydował o wypożyczeniu Michaela Sanniego do Rominty Gołdap^[174]. Ostatni mecz sparingowy przed rozpoczęciem sezonu Wigry rozegrały z FK Alytis Alytus. Suwalczanie pokonali przeciwników 5:0^[175].

Pierwszy mecz rundy wiosennej, który Wigry miały rozegrać z Pelikanem Łowicz został przełożony na późniejszy termin. Powodem dla którego Wydział Gier PZPN zdecydował się na tę decyzję były złe stany nawierzchni u większości drugoligowych klubów^[176]. W takiej sytuacji, meczem inaugurującym rozpoczęcie rozgrywek po prawie pięciomiesięcznej przerwie było spotkanie z Przebojem Wolbrom. Wigry zwyciężyły to spotkanie 4:1, a dwie z bramek zdobył nowy nabytek Gražvydas Mikulėnas^[177]. Kolejne spotkanie rozgrywane na wyjeździe z Kolejarzem Stróże suwalski klub zremisował 1:1, a bramkę dla suwalczan zdobył także Mikulėnas^[178]. Następne spotkanie rozgrywane w Suwałkach, podczas którego gospodarze podejmowali Jezioraka Iławę, suwalczanom udało się wygrać 1:0, a zwycięską bramkę zdobył Maciej Makuszewski^[179]. Po trzytygodniowej przerwie w rozgrywkach, spowodowanej żałobą narodową po katastrofie polskiego samolotu rządowego w Smoleńsku, Wigry rozegrały dwa zaległe mecze z początku rundy wiosennej. Oba mecze suwalczanie przegrali: 0:2 z Ruchem Wysokie Mazowieckie^[180] i 0:2 z Pelikanem Łowicz^[181]. Spotkaniem w którym suwalczanie się przełamali, był mecz rozgrywany w Otwocku z tamtejszym Startem (4:3 dla Wigier)^[182]. Trzy kolejne mecze podopieczni Zbigniewa Kaczmarka zremisowali: 4:4 ze Stalą Rzeszów^[183], 0:0 z GKS Jastrzębie^[184], 1:1 z Sokołem Aleksandrów Łódzki^[185]. Passę tę przełamało spotkanie z Concordią rozgrywane w Piotrkowie Trybunalskim, które Wigry wygrały 2:1^[186]. Następny mecz rozgrywany w ramach 30 kolejki ligowej, suwalczanie przegrali – 0:1 z Okocimskim KS Brzesko^[187]. Trzy kolejne mecze Wigry zwyciężyły: mecz z Hetmanem Zamoźć walkowerem, który wycofał się z rozgrywek ligowych^[188]; 4:0 z Stomil Olsztyn (piłka nożna)^[189] i 3:0 ze Świtem Nowy Dwór Mazowiecki^[190]. Ostatnie spotkanie sezonu, w którym Wigry już nie miały szans na awans do wyższej klasy rozgrywkowej, był mecz Resovią. Suwalczanie przegrali to spotkanie 2:3^[191]. Po zakończeniu sezonu Wigry uplasowały się na ósmej pozycji w ligowej tabeli ze stratą pięciu punktów do drugiego miejsca premiującego awansem. Zdobycz 56 punktów zaliczył zespół z Wysokiego Mazowieckiego, który uplasował się siódmej pozycji jednakże Wigry miały gorszy bilans bezpośrednich spotkań z tym zespołem, dlatego zajęły ósme miejsce. Najlepszym strzelcem w barwach Wigier okazał się Gražvydas Mikulėnas z jedenastoma bramkami na koncie, który do zespołu dołączył w przerwie zimowej.

Sezon 2022/2023

25 czerwca 2022 roku zarząd klubu poinformował, że z przyczyn finansowych Wigry nie przystąpią do rozgrywek II ligi, i rozpoczną sezon 2022/2023 w IV lidze podlaskiej^[192].

Przypisy