Hiperładunek

Ten artykuł od 2012-10 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Hiperładunek, słaby hiperładunek – wielkość fizyczna przypisywana cząstkom elementarnym. Jest oznaczana literą Y i zdefiniowana następująco:

Y = 2 (Q – I₃),

gdzie Q to ładunek elektryczny, a I₃ to trzecia składowa słabego izospinu.

Hiperładunek obok słabego izospinu jest podstawowym ładunkiem oddziaływania elektrosłabego. Bozonami cechowania oddziaływania elektrosłabego są bozony W1, W2, W3 i B. Grupą cechowania teorii oddziaływań elektrosłabych jest grupa SU(2)xU(1), dzieląca się na podgrupy SU(2) i U(1), gdzie generatorami podgrupy SU(2) są operatory izospinu, a generatorem podgrupy U(1) jest operator hiperładunku. Pola wszystkich cząstek elementarnych o ustalonej chiralności, w tym leptonów i kwarków są stanami własnymi hiperładunku.