Hieronim Romer

Hieronim z Chyszowa Romer^[a] (ur. 1821, zm. 6 czerwca 1888 w Markowcach) – polski właściciel ziemski.

Życiorys

Hieronim z Chyszowa Romer wywodził się z gałęzi szlacheckiej rodu Romerów herbu Jelita^[1]. Urodził się w 1821^[1]. Był synem Walentego z Wierzbicy na ziemi lubelskiej, żołnierza kościuszkowskiego^[1].

Od około 1845 był gubernialnym praktykantem konceptowym C. K. Guberni Krajowej we Lwowie, skierowanym do pracy przy urzędzie c. k. cyrkułu sanockiego^[2]. W tym charakterze w lutym 1846 uczestniczył na ziemi sanockiej w przygotowaniach konspiracyjnych celem wzniecenia walk w ramach powstania krakowskiego, przygotowanego na 21/22 lutego 1846, po czym znalazł się na przygotowanej przez cyrkuł sanocki liście uczestników konspiracji^[3].

W 1860^[4] poślubił Felicję Józefę Truskolaską herbu Ślepowron^[1] (ur. 1840 w Markowcach, wnuczka Franciszka Truskolaskiego, córka Franciszka Truskolaskiego, siostra Kazimierza Truskolaskiego)^[5].

W drugiej połowie XIX wieku posiadał dobra ziemskie w Markowcach, wraz z tamtejszym dworem (wcześniej należące do rodziny Truskolaskich)^[6][7][8]. W latach 80. posiadał zarówno dobra w Markowcach, jak też w Dudyńcach^[9] (uprzednio należące do Leopoldyny Horodyńskiej^[10]). Kierował radą parafialną podczas budowy kościoła Wszystkich Świętych w Dudyńcach w latach 1871-1876, wraz z żoną przyczynili się do jego wyposażenia, w tym w 1883 ufundowali ołtarz świętego Walentego, co upamiętnia tablica fundacyjna przy nim ustanowiona^[11][12].

Z grupy większych posiadłości został wybrany do Rady c. k. powiatu brzozowskiego, której był na członkiem od około 1869 do około 1872, pełniąc funkcję członka wydziału powiatowego^[13]. Był członkiem C. K. Powiatowej Komisji Szacunkowej w Sanoku około 1870/1871^[14], następnie około 1870-1872 był członkiem C. K. Powiatowej Komisji Szacunkowej w Brzozowie^[15], po czym od około 1874 do około 1883 ponownie zasiadał w C. K. Powiatowej Komisji Szacunkowej w Sanoku^[16][17]. Z grupy większych posiadłości był wybierany na członka Rady c. k. powiatu sanockiego: w kadencji od około 1874 do około 1877, pełniąc funkcję członka wydziału powiatowego^[18], później był członkiem w kadencji od około 1881 do około 1884^[19] oraz ponownie w kadencji od około 1884 do 1888^[20], podczas której w 1885 wybrany zastępcą prezesa (marszałka) wydziału powiatowego^[21][22].

Był czynnym członkiem C. K. Galicyjskiego Towarzystwa Gospodarskiego^[23], należał do oddziału sanocko-lisko-brzozowsko-krośnieńskiego^[24], potem do oddziału sanocko-lisko-krośnieńskiego^[25]. Do końca życia pełnił funkcję detaksatora wydziału okręgowego w Sanoku Galicyjskiego Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego z siedzibą we Lwowie^[26].

Był członkiem deputacji miasta Sanoka, która w 1880 spotkała się z podróżującym po Galicji cesarzem Austrii Franciszkiem Józefem I w Krakowie i we Lwowie^[27]. Był powszechnie szanowany za swoją działalność publiczną, pracowitość, która przyniosła mu majątek oraz za jednakowy stosunek do ludzi wszystkich stanów^[28][29]. Znany ze swojej religijności, co roku w okresie wielkiego postu wraz ze znajomymi udawał się na klauzurowe rekolekcje do ojców jezuitów w Starej Wsi^[28][29]. Zmarł nagle 6 czerwca 1888 w Markowcach w wieku 66 lat^[29][30][28]. Został pochowany na cmentarzu w Dudyńcach 8 czerwca 1888^[28]. Pogrzeb prowadził proboszcz z Jaćmierza, ks. Bronisław Stasicki, a nad grobem przemawiał wiceprezes Rady c. k. powiatu krośnieńskiego, Jan Trzecieski^[28].

Z żoną Felicją miał syna Stanisława (ur. 1861) i córkę Marię (ur. 1869)^[1][31][28]. Śmierć Romera nastąpiła niedługo przed planowanym na 9 czerwca 1888 ślubem jego córki ze Stanisławem Łepkowskim (synem Rafała, dyrektora Galicyjskiego Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego)^[28]. W późniejszych latach właścicielami Markowiec zostali Jachimowscy (w 1889 Kazimierz Jachimowski poślubił Marię Romer)^[7]. Jego żona Felicja zmarła w 1920 w Markowcach i została pochowana na cmentarzu w Niebieszczanach^[32].

Zobacz też

• Jerzy Bułharyn, Kajetan Dominikowski, Julian Goslar, Adolf Kern, Teofil Wojciech Ostaszewski, Antoni Radomski, Henryk Korybut Woroniecki – inni konspiratorzy na Sanocczyźnie w 1846

Uwagi

Przypisy

Bibliografia

• Jerzy Sewer Dunin-Borkowski: Rocznik szlachty polskiej. T. 2. Lwów: Księgarnia K. Łukaszewicza, 1883, s. 1-799.