Henryk Łuczkiewicz
 | |||
| Data i miejsce urodzenia | 5 lipca 1826 | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 6 kwietnia 1891 | ||
| Profesor nauk medycznych | |||
| Specjalność: patologia | |||
| Alma Mater | |||
| Profesura | 1864 | ||
| Nauczyciel akademicki | |||
| Uczelnia | Akademia Medyko-Chirurgiczna w Warszawie | ||
| |||
Henryk Łuczkiewicz (ur. 5 lipca 1826 w Perespie, zm. 6 kwietnia 1891 w Warszawie[1]) – polski lekarz i profesor patologii ogólnej w warszawskiej Szkole Głównej.
Studiował medycynę na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie uzyskując w 1852 tytuł doktora medycyny, uzupełniał wiedzę w Pradze i Wiedniu. W 1860 roku został docentem patologii i terapii szczegółowej na Akademii Medyko-Chirurgicznej w Warszawie. Równocześnie był wykładowcą w Szkole Głównej w Warszawie.
Był autorem licznych prac publikowanych w warszawskiej prasie medycznej.
Wybrane prace
- O białaczce,
- Aforyzmy i rokowania Hipokratesa,
- O suchotach płucnych,
- Patologia ogólna
Przypisy
- ↑ Henryk Łuczkiewicz (M.J. Minakowski, Genealogia potomków Sejmu Wielkiego) [online], sejm-wielki.pl [dostęp 2021-01-17] .
Bibliografia
- Wielka Ilustrowana Encyklopedia Powszechna, Wydawnictwo „Gutenberg”, tom IX
Linki zewnętrzne
- Publikacje Henryka Łuczkiewicza w bibliotece Polona
