Hazim al-Biblawi

Hazim al-Biblawi
حازم الببلاوي
Ilustracja
Hazim al-Biblawi (2012)
Data i miejsce urodzenia

17 października 1936
Kair

Premier Egiptu
Okres

od 16 lipca 2013
do 1 marca 2014

Przynależność polityczna

bezpartyjny

Poprzednik

Hiszam Kandil

Następca

Ibrahim Mahlab

Odznaczenia
Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Komandor Orderu Leopolda II (Belgia) Wielka Wstęga Narodowego Orderu Cedru (Liban)
Multimedia w Wikimedia Commons

Hazim Abd al-Aziz al-Biblawi, arab. ‏حازم الببلاوي‎ (ur. 17 października 1936 w Kairze) – egipski ekonomista i polityk, wicepremier i minister finansów Egiptu od 17 lipca do 1 grudnia 2011, premier Egiptu od 16 lipca 2013[1] do 1 marca 2014.

Życiorys

W 1957 ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Kairskim[2]. Ukończył także studia w zakresie ekonomii politycznej (1958) i prawa publicznego (1959) na tej samej uczelni. Studia ekonomiczne ukończył na uniwersytecie w Grenoble w 1961[2]. Doktoryzował się z 1964 na Uniwersytecie w Paryżu[2]. Od 1964 do 1983 był wykładowcą ekonomii na Uniwersytecie w Aleksandrii[2]. W 1974 uzyskał stopień profesora ekonomii. Wykładał także na Uniwersytecie Kairskim, uniwersytecie Ain Szams oraz na Uniwersytecie Amerykańskim w Kairze[3].

Od 1980 do 1983 pracował w Przemysłowym Banku Kuwejtu[2]. W latach 1995-2000 był sekretarzem wykonawczym Komisji Gospodarczo-Społecznej ds. Azji Zachodniej ONZ, zaś od 2001 przez dziesięć lat był doradcą w Arabskim Funduszu Walutowym[2].

Jest autorem książek i artykułów poświęconych bankowości, handlowi międzynarodowemu i rozwojowi ekonomicznemu[3], w językach arabskim, angielskim i francuskim[2]. Specjalizuje się w ekonomii krajów Bliskiego Wschodu[3]. Uważany jest za zwolennika gospodarki wolnorynkowej[3].

Działalność polityczna

Po rewolucji w Egipcie w 2011 był jednym z twórców Egipskiej Partii Socjaldemokratycznej[3].

Był wicepremierem[4] i ministrem finansów Egiptu między lipcem a grudniem 2011, w gabinecie powstałym po obaleniu rządów Husniego Mubaraka[5]. Zrezygnował ze stanowiska po zamieszkach, w których życie straciło 26 Koptów, zabitych przez siły porządkowe[1][4].

9 lipca 2013, sześć dni po wojskowym zamachu stanu, który odsunął od władzy prezydenta Muhammada Mursiego związanego z Bractwem Muzułmańskim, został mianowany premierem Egiptu. Był kandydatem kompromisowym, poparła go konserwatywna salaficka partia an-Nur, która wcześniej odrzuciła kilka innych kandydatur[5]. Jego gabinet zaprzysiężono 16 lipca 2013[6].

Utworzenia rządu Biblawiego nie uznali Bracia Muzułmanie, którzy rozpoczęli demonstracje protestacyjne. 14 sierpnia 2013 rząd polecił rozpędzenie ich obozów w Kairze. Decyzję tę uzasadniał rozprzestrzenianiem się w kraju anarchii, zarzucił również demonstrantom atakowanie posterunków policyjnych i szpitali. Stwierdził, że rząd będzie trzymał się "mapy drogowej" ogłoszonej przez wojsko w czasie przewrotu i ma na celu budowę demokratycznego państwa[7]. Na nadzwyczajnym posiedzeniu rządowym 18 sierpnia al-Biblawi wystąpił z propozycją ponownego zdelegalizowania Stowarzyszenia Braci Muzułmanów, które formalnie pozostaje nielegalne od 1954 (w roku tym zorganizowało nieudany zamach na prezydenta kraju Gamala Abdela Nasera[8]), lecz po rewolucji z 2011 rozpoczęło legalną aktywność publiczną jako organizacja pozarządowa[9].

24 lutego 2014 podał cały swój rząd do dymisji, bez podania bezpośredniego powodu tej decyzji[10].

Odznaczenia

Oznaczony Legią Honorową V klasy (1992), belgijskim Orderem Leopolda II III klasy (1992) oraz libańskim Narodowym Orderem Cedru II klasy (2000)[2]

Przypisy

  1. a b Egipt ma już premiera i wiceprezydenta. newsweek.pl, 9 lipca 2013. [dostęp 2013-07-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (11 lipca 2013)]. (pol.).
  2. a b c d e f g h CV Hazima al-Biblawiego na stronie Ministerstwa Finansów Egiptu. mof.gov.eg. [dostęp 2013-07-10]. (ang.).
  3. a b c d e Egypt's finance minister resigns, Beblawi officially appointed. ahram.org.eg. [dostęp 2013-07-10]. (ang.).
  4. a b Kirkpatrick D., Afify H.: A Top Egyptian Minister Quits in Protest Over Killings. nytimes.com. [dostęp 2013-07-10]. (ang.).
  5. a b Bacon J.: Compromise candidate appointed Egypt's prime minister. usatoday.com. [dostęp 2013-07-10]. (ang.).
  6. Tymczasowy rząd Egiptu zaprzysiężony. wp.pl, 16 lipca 2013. [dostęp 2013-07-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-01)]. (pol.).
  7. Premier Egiptu broni interwencji przeciwko zwolennikom Mursiego. wp.pl, 16 lipca 2013. [dostęp 2013-08-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-01)]. (pol.).
  8. Stępniewska-Holzer B., Holzer J.: Egipt. Stulecie przemian. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie DIALOG, 2006, s. 112-116. ISBN 978-83-89899-58-3.
  9. Egypt crisis: Cabinet to discuss Muslim Brotherhood
  10. Egypt interim government resigns unexpectedly
  • p
  • d
  • e
Wicekrólestwo Egiptu (1878–1914)
  • Nubar Pasza (1878–1879)
  • Taufik Pasza (1879)
  • Muhammad Szarif Pasza (1879)
  • Rijad Pasza (1879–1881)
  • Muhammad Szarif Pasza (1881–1882)
  • Mahmud Sami al-Barudi (1882)
  • Raghib Pasza (1882)
  • Muhammad Szarif Pasza (1882–1884)
  • Nubar Pasza (1884–1888)
  • Rijad Pasza (1888–1891)
  • Mustafa Fahmi Pasza (1891–1893)
  • Husajn Fachri Pasza (1893)
  • Rijad Pasza (1893–1894)
  • Nubar Pasza (1894–1895)
  • Mustafa Fahmi Pasza (1895–1908)
  • Butrus Ghali (1908–1910)
  • Muhammad Sa’id Pasza (1910–1914)
  • Husajn Ruszdi Pasza (1914)
Sułtanat Egiptu (1914–1922)
  • Husajn Ruszdi Pasza (1914–1919)
  • Muhammad Sa’id Pasza (1919)
  • Jusuf Wahba (1919–1920)
  • Muhammad Taufik Nasim Pasza (1920–1921)
  • Adli Jakan Pasza (1921–1922)
  • Abd al-Chalik Sarwat Pasza (1922)
Królestwo Egiptu (1922–1953)
Republika Egiptu (1953–1958)
Zjednoczona Republika Arabska (1958–1961)
Arabska Republika Egiptu (od 1961)

  • ISNI: 0000000084077822
  • VIAF: 110511964
  • LCCN: n83155999
  • GND: 17039753X
  • SUDOC: 162325827
  • BNE: XX1140844
  • NTA: 074200445
  • J9U: 987007303658705171