Gwidon Maria Conforti

Święty
Gwidon Maria Conforti SX
Guido Maria Conforti
biskup prałat

Data i miejsce urodzenia	30 marca 1865 Ravadese (Parma, Włochy)
Data i miejsce śmierci	5 listopada 1931 Parma
Czczony przez	Kościół katolicki
Beatyfikacja	17 marca 1996 przez Jana Pawła II
Kanonizacja	23 października 2011 przez Benedykta XVI
Wspomnienie	5 listopada

Guido Maria Conforti

Arcybiskup ad personam

Kraj działania

Włochy

Data urodzenia

30 marca 1865

Data śmierci

5 listopada 1931

Biskup Parmy

Okres sprawowania

od 1907 do 1931

Arcybiskup Rawenny

Okres sprawowania

od 1902 do 1904

Kościół

22 września 1888

9 czerwca 1902

11 czerwca 1902

Multimedia w Wikimedia Commons

Sukcesja apostolska

Data konsekracji

11 czerwca 1902

Konsekrator

Lucido Maria Parocchi

Współkonsekratorzy

Felix-Marie de Neckere
Diomede Panici

Konsekrowani biskupi
Luigi Calza	12 kwietnia 1912

Współkonsekrowani biskupi
Leonida Mapelli	6 stycznia 1908
Luigi Maria Marelli	6 stycznia 1908

Gwidon Maria Conforti, właśc. wł. Guido Maria Conforti (ur. 30 marca 1865 w Ravadese pod Parmą, zm. 5 listopada 1931) – włoski ksiądz prałat, profesor i wicerektor seminarium duchownego, kanonik katedry, arcybiskup Rawenny (1902–1904) i biskup Parmy (1907–1931), założyciel Związku Misyjnego Księży (dzis. Papieski Związek Misyjny), święty Kościoła katolickiego.

Biografia

Urodził się w bardzo religijnej rodzinie. W wieku 11 lat wstąpił do seminarium w Parmie. Pragnął zostać misjonarzem, było to jednak niemożliwe z powodu słabego zdrowia. W 1888 roku otrzymał święcenia kapłańskie, potem zainaugurował działalność Emiliańskiego Seminarium dla Misji Zagranicznych, które w trzy lata później oficjalnie zostało zatwierdzone jako Kongregacja św. Franciszka Ksawerego dla Misji Zagranicznych (łac. Pia Societas Sancti Francisci Xaverii pro exteris missionibus), dziś nazywana Instytutem Ksaweriańskim. W 1902 Gwidon Maria Conforti został mianowany arcybiskupem Rawenny. Po dwóch latach z uwagi na stan zdrowia zrezygnował z funkcji. W 1907 objął urząd biskupi w Parmie, który sprawował do śmierci.

Zmarł w opinii świętości, mając 66 lat. Beatyfikował go Jan Paweł II w dniu 17 marca 1996 roku. Kanonizował go Benedykt XVI w dniu 23 października 2011^[1].