Gottfried von Hohenlohe
 | Ten artykuł od 2018-09 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu. |
 Gottfried von Hohenlohe | |
 Herb Gottfrieda von Hohenlohe jako wielkiego mistrza | |
| wielki mistrz Zakonu Krzyżackiego | |
| Okres | od 1297 |
|---|---|
| Poprzednik | Konrad von Feuchtwangen |
| Następca | Siegfried von Feuchtwangen |
| Dane biograficzne | |
| Data urodzenia | 1265 |
| Data i miejsce śmierci | 19 października 1310 |
Gottfried von Hohenlohe (ur. 1265, zm. 19 października 1310 w Mergentheim) – wielki mistrz zakonu krzyżackiego w latach 1297-1303.
Życiorys
Syn Krafta I von Hohenlohe i Willeborgi von Wertheim oraz krewny wielkiego mistrza Heinricha III von Hohenlohe, ponieważ obaj pochodzili z tego samego rodu Hohenlohe[1].
Gottfried von Hohenlohe pochodził z rodu bogatych feudałów wirtemberskich osiadłych w miejscowości Hohenloch pod Uffenheim. Do zakonu krzyżackiego wstąpił w 1279 r. W 1290 r. został komturem we Frankonii, a w 1294 r. awansował do urzędu mistrza krajowego na terenie Niemiec. Jako bliski współpracownik wielkiego mistrza Konrada von Feuchtwangena został wybrany jego następcą na kapitule zakonnej w Wenecji w 1297 r.
Z uwagi na bierną postawę, jaką wykazywał w sprawie dalszego rozwoju państwa zakonu krzyżackiego na terenie Prus i Inflant, a także nierealizowanie żądań stawianych przez te prowincje, został zmuszony do złożenia urzędu wielkiego mistrza przez kapitułę zebraną w 1303 r. w Kłajpedzie. Oficjalną abdykację podpisał na kapitule generalnej zakonu w Elblągu 18 października 1303 r. opuścił Prusy i udał się do Niemiec, gdzie otrzymał w zarząd baliwat frankoński. W Niemczech nadal tytułował się wielkim mistrzem krzyżackim i uzurpował sobie wszystkie jego kompetencje. Stanął na czele opozycji i doprowadził do krótkotrwałego rozłamu w szeregach braci zakonnych. Rezydował w Ulm, w 1307 r. przeniósł się do Mergentheim. Pochowany został w Marburgu.
Przypisy
- ↑ Paweł Pizuński, Poczet wielkich mistrzów krzyżackich Wydawnictwo Arenga Skarszewy, s.52.
- p
- d
- e
Kontrola autorytatywna (osoba):
