Giuseppe Valdengo
| Data i miejsce urodzenia | 24 maja 1914 |
|---|---|
| Pochodzenie | włoskie |
| Data i miejsce śmierci | 3 października 2007 |
| Typ głosu | baryton |
| Gatunki | |
| Zawód | śpiewak |
Giuseppe Valdengo (ur. 24 maja 1914 w Turynie[1][2], zm. 3 października 2007 w Aoście[1]) – włoski śpiewak operowy, baryton.
Życiorys
Początkowo uczył się gry na skrzypcach i wiolonczeli w konserwatorium w Turynie[1][2]. Następnie za namową Franca Alfana podjął naukę śpiewu[1] u Michele Accoriuttiego[1][2]. Zadebiutował w 1936 roku w Parmie jako Figaro w Cyruliku sewilskim Gioacchino Rossiniego[1][2]. W 1938 roku wystąpił w mediolańskiej La Scali jako Piotr w Jasiu i Małgosi Engelberta Humperdincka[1]. Po wybuchu II wojny światowej był oboistą w orkiestrze wojskowej, następnie wrócił na scenę operową[1]. W 1947 roku jako Tonio w Pajacach Ruggera Leonvacalla debiutował w nowojorskiej Metropolitan Opera, z którą związany był do 1954 roku[1][2]. Współpracował z Arturo Toscaninim, który powierzył mu partię Jagona w nagraniu fonograficznym Otella Giuseppe Verdiego (1947), a następnie Amonastra w radiowej realizacji Aidy (1949) i tytułową rolę w nagraniu Falstaffa (1950)[1]. W 1954 roku śpiewał partię Falstaffa pod batutą Toscaniniego na otwarciu Piccola Scala w Mediolanie[1]. W 1956 roku osiadł we Włoszech, w 1966 roku zakończył karierę sceniczną[1].
Zagrał rolę Antonio Scottiego w filmie The Great Caruso[2]. Opublikował wspomnienia Ho cantato con Toscanini (wyd. Como 1962)[1][2].
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i j k l m Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 11. Część biograficzna t–v. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2009, s. 203. ISBN 978-83-224-0905-3.
- ↑ a b c d e f g Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 6 Stre–Zyli. New York: Schirmer Books, 2001, s. 3728. ISBN 0-02-865571-0.
