Gismondyt

Gismondyt

Właściwości chemiczne i fizyczne
Inne nazwy	gismondyn
Skład chemiczny	uwodniony glinokrzemian wapnia Ca[Al2Si2O8] x 4 H2O
Twardość w skali Mohsa	4,5
Przełam	nierówny, muszlowy
Łupliwość	niedostrzegalna
Układ krystalograficzny	jednoskośny
Gęstość minerału	2,12 – 2,28 g/cm³
Właściwości optyczne
Barwa	bezbarwny, jasnoróżowy, niebieskawy
Rysa	biała
Połysk	szklisty

Gismondyt (gismondyn) – minerał z gromady krzemianów, zaliczany do grupy zeolitów. Należy do grupy minerałów rzadkich.

Nazwa pochodzi od nazwiska włoskiego mineraloga Carlo Gismondiego (1762-1824), który odkrył po raz pierwszy ten minerał w 1817 r.

Właściwości

Zazwyczaj tworzy kryształy niemal zawsze zbliźniaczone (podwójna piramidy o kwadratowym przekroju – wyglądem zbliżonej do ośmiościanu). Czasami wykształca kryształy pseudorombowe o pokroju tabliczkowym. Charakterystyczna postać kryształów pozwala na identyfikację spośród innych minerałów paragenezy. Występuje w skupieniach półkulistych i snopkowych. Jest kruchy, przezroczysty. Współwystępuje z chabazytem, phillipsytem, thomsonitem, analcymem, kalcytem.

Występowanie

Produkt procesów hydrotermalnych, powstaje w pustkach skał wulkanicznych (w bazaltowych lawach).

Miejsca występowania: Włochy, Islandia, Niemcy, Czechy, USA – Hawaje, Australia.

W Polsce – został stwierdzony w okolicach Legnicy na Dolnym Śląsku.

Zastosowanie

• ma znaczenie naukowe
• ma znaczenie kolekcjonerskie

Zobacz też

• zeolit, krzemiany.

Bibliografia

• J. Parafiniuk: Minerały systematyczny katalog 2004, TG ”Spirifer” W-wa 2005
• O. Medenbach, C. Sussieck-Fornefeld: Minerały, „Świat Książki” 1996 r.
• R. Hochleitner: Minerały i kryształy, „Muza S.A.” 1994 r.

Linki zewnętrzne

• Zdjęcie i artykuł o gismondycie na stronie Webmineral (ang.)