Georgina von Wilczek
Księżna Liechtensteinu | |||
Okres | od 7 marca 1943 | ||
---|---|---|---|
Jako żona | |||
Poprzedniczka | |||
Następczyni | |||
Dane biograficzne | |||
Dynastia | Wilczkowie | ||
Data i miejsce urodzenia | 24 października 1921 | ||
Data i miejsce śmierci | 18 października 1989 | ||
Przyczyna śmierci | |||
Ojciec | Ferdynand von Wilczek | ||
Matka | Norbertine Kinsky von Wchinitz und Tettau | ||
Małżeństwo | Franciszek Józef II | ||
Dzieci | Jan Adam II, Filip Erazm, Mikołaj Ferdynand, Nora Elżbieta, Wacław Franciszek Józef | ||
Odznaczenia | |||
|
Georgina von Liechtenstein, właśc. Georgina Norberta Johanna Franziska Antonie Marie Raphaela von und zu Liechtenstein, urodzona jako Georgina von Wilczek (ur. 24 października 1921 w Grazu, zm. 18 października 1989 w Grabs) – księżna Liechtensteinu w latach 1943–1989, żona księcia Franciszka Józefa II.
Życiorys
Georgina przyszła na świat w austriackim Graz jako córka hrabiego Ferdynanda von Wilczka i jego żony Norbertine z rodu Kinsky[1][2]. Uczyła się w prywatnym gimnazjum Sacré Cœur w Wiedniu, a następnie w szkole dla dziewcząt z internatem w Rzymie[1]. Po ukończeniu szkoły średniej odbyła studia językowe na Uniwersytecie Wiedeńskim, zdając egzaminy z języków angielskiego, francuskiego i włoskiego[1].
7 marca 1943 roku wyszła za mąż za księcia Liechtensteinu Franciszka Józefa II, który już od pięciu lat rządził w kraju. Miała z nim pięcioro dzieci[3]:
- książę Jan Adam II (ur. 14 lutego 1945) – późniejszy książę Liechtensteinu;
- książę Filip Erazm (ur. 19 sierpnia 1946)
- książę Mikołaj Ferdynand (ur. 24 października 1947)
- księżniczka Nora Elżbieta (ur. 31 października 1950)
- książę Wacław Franciszek Józef (1962 – 1991)
Po ślubie wprowadziła się wraz z mężem do zamku w Vaduz i jako pierwsza księżna w historii zamieszkała w Księstwie. Była znana ze swojego bardzo dużego zaangażowania w życie mieszkańców, którzy nazywali ją księżną Giną. W 1945 roku osobiście pomagała uchodźcom na granicy z Austrią w Schaanwaldzie[1]. 30 kwietnia 1945 roku z jej inicjatywy powstał Liechtensteiński Czerwony Krzyż, któremu przewodniczyła w latach 1945–1985[1]. Organizacja angażowała się w pomoc humanitarną w krajach rozdartych wojną, a później także w pomoc na terenie Liechtensteinu. W 1956 roku księżna Gina otworzyła pierwszy dom dziecka pod protektoratem LCK w Triesen, a w 1972 roku pierwsze pogotowie ratunkowe[1]. Udzielała się również w lokalnym Stowarzyszeniu Pomocy Rodzinie. Angażowała się także w pomoc osobom starszym i przewlekle chorym, a także osobom z niepełnosprawnością[1]. Wspierała harcerstwo i uczestniczyła w harcerskich imprezach. Prowadziła kampanie na rzecz wprowadzenia praw wyborczych kobiet[1]. Pasjonowała się turystyką górską, odbyła górskie wędrówki po Alpach. Jej imieniem został nazwany jeden z najważniejszych szlaków górskich w kraju Fürstin Gina Weg (Sareis w Malbun – Augstenberg – Pfälzerhütte)[1]. Całe zaangażowanie sprawiło, że była lubiana przez Liechtensteińczyków.
Przypisy
- p
- d
- e
|