|
Pełne imię i nazwisko | Gabriel Humberto Calderón |
Data i miejsce urodzenia | 7 lutego 1960 Rawson |
Wzrost | 170 cm |
Pozycja | pomocnik |
Kariera seniorska[a] |
Lata | Klub | Wyst. | Gole | 1976–1977 | El Porvenir | 25 | (3) | 1977–1978 | Racing Club | 28 | (3) | 1978 | Lanús | 24 | (0) | 1979–1981 | Racing Club | 85 | (13) | 1981–1983 | Independiente | 74 | (15) | 1983–1987 | Real Betis | 131 | (38) | 1987–1990 | Paris Saint-Germain | 102 | (11) | 1990–1992 | FC Sion | 47 | (17) | 1992–1993 | SM Caen | 36 | (2) | 1993–1994 | Lausanne Sports | 31 | (5) | | W sumie: | 583 | (107) | |
Kariera reprezentacyjna |
Lata | Reprezentacja | Wyst. | Gole | 1981–1990 | Argentyna | 23 | (1) | |
Kariera trenerska |
Lata | Drużyna | 1997–2000 | SM Caen | 2003 | Lausanne Sports | 2004–2005 | Arabia Saudyjska | 2007–2008 | Oman | 2008–2010 | Al-Ittihad | 2010–2011 | Al-Hilal | 2011–2012 | Baniyas | 2012–2013 | Bahrajn | 2014 | Real Betis | 2014–2016 | Al-Wasl | 2017 | Qatar SC | 2019–2020 | Persepolis | |
- ↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
|
Dorobek medalowy |
|
| Multimedia w Wikimedia Commons | |
Gabriel Humberto Calderón (ur. 7 lutego 1960 w Rawson, Patagonia) – argentyński piłkarz i trener piłkarski. Podczas kariery występował na pozycji pomocnika lub napastnika. Jako zawodnik grał m.in. w Paris Saint-Germain, z którym zdobył wicemistrzostwo Francji, Betisie Sewilla oraz klubach szwajcarskich. Z reprezentacją Argentyny brał udział w Mundialach 1982 oraz 1990, na którym podopieczni Carlosa Bilardo doszli do finału. Po zakończeniu kariery piłkarskiej Calderón pracował jako komentator sportowy, a niedługo potem rozpoczął pracę szkoleniową. W latach 2004-2005 był selekcjonerem reprezentacji Arabii Saudyjskiej, z którą wywalczył awans do Mundialu 2006. Od kwietnia 2007 do stycznia 2008 roku był trenerem kadry Omanu.
Kariera piłkarska
Był cenionym pomocnikiem i napastnikiem. Z reprezentacją Argentyny dwukrotnie uczestniczył w finałach mistrzostw świata, ale zarówno na Mundialu 1982, jak i 1990 najczęściej nie mieścił się w pierwszej jedenastce. Łącznie na obu turniejach rozegrał 486 minut. Występował w klubach argentyńskich, hiszpańskich i francuskich. Piłkarską karierę zakończył w wieku trzydziestu czterech lat w Szwajcarii.
Sukcesy piłkarskie
Kariera szkoleniowa
Po zakończeniu kariery sportowej pracował jako komentator w telewizji. Od 1997 roku przez trzy lata bez sukcesów prowadził SM Caen, a w sezonie 2002-2003 – Lausanne-Sports.
W 2004 roku został selekcjonerem reprezentacji Arabii Saudyjskiej, z którą wywalczył awans do Mundialu 2006. W grudniu 2005 roku został niespodziewanie zastąpiony przez Brazylijczyka Marcosa Paquetę. W 2007 roku poprowadził reprezentację Omanu w Pucharze Azji. W latach 2008-2010 był trenerem saudyjskiego Al-Ittihad.
Sukcesy szkoleniowe
Bibliografia
- Gabriel Calderón w bazie National Football Teams (ang.)
- 1 García
- 2 Simón
- 3 Alves
- 4 Carabelli
- 5 Sperandío
- 6 Rossi
- 7 Escudero
- 8 Barbas
- 9 Díaz
- 10 Maradona
- 11 Calderón
- 12 Seria
- 13 Rinaldi
- 14 Piaggio
- 15 Bachino
- 16 Torres
- 17 Meza
- 18 Lanao
- trener: Menotti
|
- 1 Al-Mazroui
- 2 Al-Noobi
- 3 Juma
- 4 Said
- 5 Fahad
- 6 Issam
- 7 Sultan
- 8 Badar
- 9 Saleh
- 10 Fawzi
- 11 Yousuf
- 12 A.Al Mahaijri
- 13 Al-Ghassani
- 14 Al Mushaifri
- 15 Ismail
- 17 Muzaffar
- 18 Hamed
- 20 Amad
- 21 Al Mukhaini
- 24 Y.Al Mahaijri
- 25 Al Shukairi
- 26 Ali
- 28 Al-Hadhri
- trener: Calderón
|