Głośnik plazmowy
Głośnik plazmowy – rodzaj głośnika bezmembranowego, w którym funkcję membrany pełni łuk elektryczny wytwarzający plazmę.
Historia
W 1946 roku Siegfried Klein użył wyładowania koronowego do wytworzenia dźwięku. Wynalazek zadziałał, a Klein opatentował wynalazek pod francuskim patentem numer 1,041,790 i amerykańskim numer 2,768,246. W 1954 urządzenie było produkowane w USA, a pierwszy głośnik wyprodukowano w 1956 roku[1].
Opis
Głośnik plazmowy oparty jest na układzie trafopowielacza wytwarzającym wysokie napięcie elektryczne i łuk elektryczny za pomocą iskrownika. Łuk elektryczny modulowany sygnałem elektrycznym, podawanym z zewnętrznego źródła, wytwarza plazmę, która powoduje zmiany gęstości powietrza. Zmieniające się natężenie prądu płynącego przez łuk elektryczny, powoduje zmiany ciśnienia powstające wskutek zmian temperatury łuku elektrycznego wytwarzającego plazmę[1].
Główną zaletą głośników plazmowych jest odtwarzanie częstotliwości sięgających nawet 100 kHz. Wadą głośników plazmowych jest wytwarzanie ozonu, który w dużych ilościach w zamkniętym pomieszczeniu jest szkodliwy dla zdrowia[2].
Zobacz multimedia związane z tematem: Głośnik plazmowy |
Przypisy
Linki zewnętrzne
- Głośnik plazmowy. ely.pg.gda.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-30)].. Naukowe Koło Studentów Elektryków przy Wydziale Elektrotechniki i Automatyki Politechniki Gdańskiej
- Demonstracja działania głośnika plazmowego
- Demonstracja działania głośnika plazmowego