Górna Mezopotamia

Ten artykuł od 2014-07 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Górna Mezopotamia, także Al-Dżazira (arab. ‏الجزيرة‎, Al-Ǧazīra, tłum. ‘wyspa’; kurd. میزۆپۆتامیای سەروو, Mîzopotamyay Serû; tur. Yukarı Mezopotamya) – region wyżynny w północno-zachodnim Iraku, wschodniej Syrii i częściowo w południowo-wschodniej Turcji, w dorzeczu Tygrysu i Eufratu, część historycznej Mezopotamii.

W okresie panowania kalifatu, od nazwy osiadłych plemion arabskich, słynącą z rozbójnictwa Górną Mezopotamię dzielono na Dijar Bakr (arab. ‏ديار بكر‎, Diyār Bakr) nad górnym Tygrysem, ze stolicą w Amidzie (obecnie Diyarbakır), Dijar Rabi’a (arab. ‏ديار ربيعة‎, Diyār Rabīʿa) na dalszym odcinku Tygrysu, prawie po Bagdad (z głównym ośrodkiem w Mosulu) oraz Dijar Mudar (arab. ‏ديار مضر‎, Diyār Muḍar) nad Eufratem, którego głównym ośrodkiem była Ar-Rakka, ale ważnymi miastami były także Edessa i Harran.