Funkcje parzyste i nieparzyste

Fragment wykresu cosinusa – przykładu funkcji parzystej

Funkcje parzyste i nieparzyste – typy funkcji matematycznych cechujące się pewną symetrią przy zmianie znaku argumentu. Prowadzi to również do symetrii ich wykresów. Funkcja f {\displaystyle f} jest:

  • parzysta, jeżeli spełnia równanie f ( x ) = f ( x ) {\displaystyle f(x)=f(-x)} (symetria względem zmiany znaku argumentu)[1];
  • nieparzysta, jeżeli spełnia równanie f ( x ) = f ( x ) {\displaystyle f(-x)=-f(x)} (symetria względem jednoczesnej zmiany znaku argumentu i wartości funkcji)[2].

Równania te muszą być prawdziwe dla wszystkich x {\displaystyle x} należących do dziedziny funkcji f . {\displaystyle f.} Powyższe równości wymagają, aby wraz z x {\displaystyle x} do dziedziny należał również punkt x , {\displaystyle -x,} stąd dziedziny funkcji parzystych i nieparzystych muszą być symetryczne względem zera.

Przykłady

Istnieją funkcje, które nie są ani parzyste, ani nieparzyste, np. niestała funkcja wykładnicza, a jedynymi funkcjami będącymi jednocześnie parzystymi i nieparzystymi są funkcje stałe równe zeru w każdym punkcie swojej dziedziny.

Funkcje parzyste
  • wartość bezwzględna f ( x ) = | x | , {\displaystyle f(x)=|x|,}
  • funkcja potęgowa o parzystym wykładniku, f ( x ) = x 2 k , {\displaystyle f(x)=x^{2k},} gdzie k N , {\displaystyle k\in \mathbb {N} ,}
  • funkcja trygonometryczna f ( x ) = cos x , {\displaystyle f(x)=\cos x,}
  • funkcja hiperboliczna f ( x ) = cosh x , {\displaystyle f(x)=\cosh x,}
  • wielomiany zawierające niezerowe współczynniki tylko przy parzystych potęgach zmiennej (np. f ( x ) = x 10 + 2 x 6 x 2 + 4 {\displaystyle f(x)=x^{10}+2x^{6}-x^{2}+4} ),
  • funkcja sinc,
  • funkcja Dirichleta,
  • funkcja Weierstrassa,
  • funkcje prostokątna i trójkątna.
Funkcje nieparzyste
  • funkcja liniowa f ( x ) = a x {\displaystyle f(x)=ax} (proporcjonalność prosta),
  • funkcja potęgowa o nieparzystym wykładniku: f ( x ) = x 2 k + 1 , k N , {\displaystyle f(x)=x^{2k+1},k\in \mathbb {N} ,}
  • funkcje trygonometryczne f ( x ) = sin x , {\displaystyle f(x)=\sin x,} f ( x ) = tg x {\displaystyle f(x)=\operatorname {tg} x}   i   f ( x ) = ctg x , {\displaystyle f(x)=\operatorname {ctg} x,}
  • funkcje hiperboliczne f ( x ) = sinh x , {\displaystyle f(x)=\sinh x,} f ( x ) = tgh x {\displaystyle f(x)=\operatorname {tgh} \,\!x}   i   f ( x ) = ctgh x , {\displaystyle f(x)=\operatorname {ctgh} x,}
  • wielomiany o niezerowych współczynnikach tylko przy nieparzystych potęgach zmiennej (np. f ( x ) = x 7 + 6 x 5 10 x 3 + 3 π x {\displaystyle f(x)=x^{7}+6x^{5}-10x^{3}+{\sqrt {3\pi }}x} ),
  • funkcja signum,
  • funkcja błędu Gaussa,
  • funkcja Gudermanna,
  • całka Fresnela.

Własności

  • Jedyne różnowartościowe funkcje parzyste to funkcja pusta oraz funkcje określone jedynie w zerze[potrzebny przypis].
  • Oba zbiory funkcji parzystych i funkcji nieparzystych ze standardowymi działaniami dodawania i mnożenia przez liczbę stanowią przestrzenie liniowe.
  • Każdą funkcję f , {\displaystyle f,} dla której takie stwierdzenie ma sens, można przedstawić jako sumę funkcji parzystej g {\displaystyle g} i nieparzystej h , {\displaystyle h,} gdzie dla każdego x {\displaystyle x} z dziedziny
    g ( x ) = f ( x ) + f ( x ) 2 {\displaystyle g(x)={\frac {f(x)+f(-x)}{2}}} oraz h ( x ) = f ( x ) f ( x ) 2 . {\displaystyle h(x)={\frac {f(x)-f(-x)}{2}}.}
  • Przykładami powyższego rozkładu są e x = cosh x + sinh x {\displaystyle e^{x}=\cosh x+\sinh x} oraz e i x = cos x + i sin x . {\displaystyle e^{ix}=\cos x+i\sin x.}
  • Niech f 1 , f 2 {\displaystyle f_{1},\,f_{2}} będą funkcjami parzystymi, a g 1 , g 2 {\displaystyle g_{1},\,g_{2}} funkcjami nieparzystymi. Wtedy:
    • f 1 f 2 ,   g 1 g 2 {\displaystyle f_{1}\cdot f_{2},\ g_{1}\cdot g_{2}} oraz f 1 / f 2 ,   g 1 / g 2 {\displaystyle f_{1}/f_{2},\ g_{1}/g_{2}} (tam, gdzie określone) są funkcjami parzystymi,
    • f 1 g 1 {\displaystyle f_{1}\cdot g_{1}} oraz f 1 / g 1 {\displaystyle f_{1}/g_{1}} (tam, gdzie jest określona) są funkcjami nieparzystymi,
    • f 1 f 2 ,   f 1 g 1 ,   g 1 f 1 {\displaystyle f_{1}\circ f_{2},\ f_{1}\circ g_{1},\ g_{1}\circ f_{1}} jest funkcją parzystą ( {\displaystyle \circ } jest tu złożeniem funkcji),
    • g 1 g 2 {\displaystyle g_{1}\circ g_{2}} jest funkcją nieparzystą.

Wykresy

Wykres funkcji parzystej jest symetryczny względem osi O Y , {\displaystyle OY,} a nieparzystej jest symetryczny względem początku układu współrzędnych. Jeśli 0 {\displaystyle 0} należy do dziedziny nieparzystej funkcji f , {\displaystyle f,} to f ( 0 ) = 0 {\displaystyle f(0)=0} (wykres funkcji przechodzi przez początek układu współrzędnych).

Rozszerzenie na inne algebry

Zwykle pojęcia te stosuje się, gdy dziedziną funkcji jest podzbiór zbioru liczb rzeczywistych, czy w ogólności ciał. Definicje mają jednak sens także dla innych pierścieni, a nawet bardziej ogólnych grup.

Przypisy

  1. funkcja parzysta, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2021-11-17] .
  2. funkcja nieparzysta, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2021-11-17] .

Linki zewnętrzne

  • publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Parzystość i nieparzystość funkcji, Zachodniopomorski Uniwersytet Technologiczny w Szczecinie, matematyka.zut.edu.pl [dostęp 20223-10-10].
  • publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Piotr Stachura, Funkcje parzyste i nieparzyste, kanał Khan Academy na YouTube, 11 stycznia 2023 [dostęp 20223-10-10].
  • Eric W.E.W. Weisstein Eric W.E.W., Even Function, [w:] MathWorld, Wolfram Research  (ang.). [dostęp 2023-10-10].
  • Eric W.E.W. Weisstein Eric W.E.W., Odd Function, [w:] MathWorld, Wolfram Research  (ang.). [dostęp 2023-10-10].
  • p
  • d
  • e
pojęcia podstawowe
obraz
  • zbiór wartości
przeciwobraz
typy
ogólne
funkcje jednej zmiennej
funkcje wielu zmiennych
zdefiniowane samą
przeciwdziedziną
zdefiniowane dziedziną
i przeciwdziedziną
zdefiniowane
zbiorem wartości
odmiany działań
jednoargumentowych
zdefiniowane porządkiem
zdefiniowane algebraicznie
inne
pojęcia określone
głównie dla działań
jednoargumentowych
złożenie funkcji
(superpozycja)
struktury
definiowane funkcjami
inne powiązane
pojęcia
twierdzenia
uogólnienia