Fritz Cremer
 | |||
| Data i miejsce urodzenia | 22 października 1906 | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 1 września 1993 | ||
| Narodowość | niemiecka | ||
| Dziedzina sztuki | rzeźbiarstwo, malarstwo, grafika | ||
| |||
| Strona internetowa | |||
Fritz Cremer (ur. 22 października 1906 w Arnsbergu, zm. 1 września 1993 w Berlinie) – niemiecki rzeźbiarz, malarz, grafik i rysownik.
Życiorys
W latach 1922–1928 uczył się kamieniarstwa w Essen[1]. Jako czeladnik kamieniarski wykonał kilka rzeźb projektu Willa Lammerta. Uczęszczał na kursy sztuki w szkole Folkwanga w Essen. W latach 1929–1934 studiował w Vereinigte Staatsschulen für freie und angewandte Kunst Berlinie u Wilhelma Gerstla, a następnie do 1940 doskonalił swoje umiejętności w mistrzowskiej pracowni Pruskiej Akademii Sztuk Pięknych[1].
W latach 1934–1938 odbywał podróże studyjne po Europie[1] – początkowo do Paryża, potem do Londynu, gdzie spotkał Bertolta Brechta i Helenę Weigel. Po II wojnie światowej osiedlił się początkowo w Wiedniu, gdzie w latach 1946–1950 wykładał na Uniwersytecie Sztuki Stosowanej[1]. W 1950 zamieszkał w Berlinie, w NRD i objął klasę mistrzowską w Niemieckiej Akademii Sztuki[1], w której w latach 1974–1983 pełnił funkcję wiceprezesa. Odbył podróże studyjne do Związku Radzieckiego, Chin i Egiptu.
Poglądy
W 1929 został członkiem Komunistycznej Partii Niemiec. W czasie II wojny światowej nawiązał bliski kontakt z Czerwoną Orkiestrą, w której działali rzeźbiarze Kurt Schumacher i Walter Küchenmeister. W latach 1940–1944 służył w Wehrmachcie w Grecji, w jednostce artylerii przeciwlotniczej w Eleusis i na Krecie. Po powrocie do Niemiec został w 1946 członkiem Socjalistycznej Partii Jedności Niemiec.
Życie prywatne
Był synem tapicera Alberta Cremera. Po jego śmierci w 1908 wdowa Christine z dziećmi Fritzem i Emmy zamieszkała w Essen-Relinghausen. Po jej śmierci Fritz wychowywał się w rodzinie górnika.
Około 1930 pozostawał w związku z austriacką tancerką Hanną Berger. W 1942 Berger należąca do Czerwonej Orkiestry została uwięziona przez Gestapo. W 1944 udało się jej uciec. W 1950 Cremer poślubił malarkę i ceramiczkę Christę von Carnap.
Zmarł w Berlinie i został pochowany na cmentarzu w dzielnicy Pankow.
Twórczość
Rzeźbił portrety (Bertold Brecht, 1956) i akty (Ewa, 1949; Młoda miłość, 1961). Jednak głównie tworzył rzeźby pomnikowe, poświęcone martyrologii więźniów hitleryzmu, w tym najbardziej znaną, monumentalną rzeźbę grupową zrealizowaną dla Buchenwaldu, przedstawiającą więźniów zrywających się do walki (1952–1958). Stworzył też pomnik dla byłego obozu w Ravensbrück (1959–1960) i Pomnik bojowników o Hiszpanię (1968)[1]. W przeciwieństwie do obowiązującego w NRD socrealizmu, rzeźby Cremera nie unikają ekspresyjnej stylizacji i naturalizmu.
Cremer był też wybitnym akwarelistą i grafkiem, autorem m.in. cyklu litografii Noc Walpurgii (1955)[1].
Galeria
-
Bertolt Brecht -
Opłakująca -
Kroczący wzwyż -
Pomnik w KL Ravensbrück (fragment) -
Pomnik w KL Mauthausen -
Pomnik w KL Buchenwald
Przypisy
Bibliografia
- Bernhard Nowak: Welt der Kunst – Fritz Cremer; Berlin 1965.
- Diether Schmidt: Fritz Cremer. Verlag der Kunst, Dresden 1973.
Linki zewnętrzne
- Oficjalna strona artysty
- Fritz Cremer w Galerie Schwind. galerie-schwind.de:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-25)].
Kontrola autorytatywna (osoba):
