Frederik Nielsen
Pełne imię i nazwisko | Frederik Løchte Nielsen | ||
---|---|---|---|
Państwo | Dania | ||
Data i miejsce urodzenia | 27 sierpnia 1983 | ||
Wzrost | 188 cm | ||
Gra | praworęczny, oburęczny bekhend | ||
Status profesjonalny | 2001 | ||
Zakończenie kariery | 2022 | ||
Trener | Patrik Langvardt | ||
Gra pojedyncza | |||
Wygrane turnieje | 0 | ||
Najwyżej w rankingu | 190 (15 sierpnia 2011) | ||
Australian Open | 1R (2012) | ||
Roland Garros | 2Q (2011) | ||
Wimbledon | 3Q (2007) | ||
US Open | 1Q (2010, 2011) | ||
Gra podwójna | |||
Wygrane turnieje | 3 | ||
Najwyżej w rankingu | 17 (1 kwietnia 2013) | ||
Australian Open | 3R (2019) | ||
Roland Garros | QF (2020) | ||
Wimbledon | W (2012) | ||
US Open | 2R (2012, 2013, 2016, 2021) | ||
|
Frederik Løchte Nielsen (ur. 27 sierpnia 1983 w Kongens Lyngby) – duński tenisista, reprezentant kraju w Pucharze Davisa oraz Pucharze Hopmana, zwycięzca wielkoszlemowego Wimbledonu 2012 w grze podwójnej.
Wnuk duńskiego tenisisty – Kurta Nielsena.
Kariera tenisowa
Grę rozpoczął jako pięciolatek w Lyngby Tennis Club. Był mistrzem Danii w singlu i w deblu, zarówno w hali, jak i na otwartym terenie. Nielsen uzyskał status profesjonalny w 2001 roku. Od tego czasu wielokrotnie wygrywał i osiągał finały w zmaganiach rang ATP Challenger Tour i ITF Futures w grze podwójnej, natomiast w grze pojedynczej w kategorii ATP Challenger Tour dwa razy dochodził do finału, lecz za każdym razem przegrywał. W narodowym zespole w Pucharze Davisa wystąpił po raz pierwszy w 2003 roku.
Najwyższe – 190. miejsce w singlu osiągnął podczas notowania 15 sierpnia 2011 roku. Dnia 1 kwietnia 2013 roku zanotował 17. pozycję w deblu, co było jego najwyższą lokatą.
W styczniu 2012 roku, po udanym przebrnięciu kwalifikacji, Duńczyk zadebiutował w imprezie wielkoszlemowej. W I rundzie Australian Open przegrał w trzech setach z Kevinem Andersonem. W grze podwójnej również swój udział zakończył na pierwszej rundzie.
Podczas Wimbledonu 2012 zwyciężył w zawodach gry podwójnej mężczyzn. W zawodach wystąpił dzięki dzikiej karcie przyznanej przez organizatorów. Razem z partnerem, którym był Jonathan Marray, pokonali rozstawione pary, w tym m.in. najbardziej utytułowanych deblistów – braci Bryan. W meczu o mistrzostwo zmierzyli się z Robertem Lindstedtem oraz Horią Tecău, z którymi wygrali 4:6, 6:4, 7:6(5), 6:7(5), 6:3[1]. Łącznie w cyklu ATP Tour zwyciężył w trzech turniejach z sześciu rozegranych finałów.
W 2022 roku zakończył karierę zawodową[2].
Finały w turniejach ATP Tour
Legenda |
---|
Wielki Szlem |
Igrzyska olimpijskie |
Tennis Masters Cup / ATP Finals |
ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra podwójna (3–3)
Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Zwycięzca | 1. | 7 lipca 2012 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Jonathan Marray | Robert Lindstedt Horia Tecău | 4:6, 6:4, 7:6(5), 6:7(5), 6:3 |
Finalista | 1. | 23 września 2012 | Metz | Twarda (hala) | Johan Brunström | Nicolas Mahut Édouard Roger-Vasselin | 6:7(3), 4:6 |
Finalista | 2. | 12 stycznia 2013 | Auckland | Twarda | Johan Brunström | Colin Fleming Bruno Soares | 6:7(1), 6:7(2) |
Zwycięzca | 2. | 5 stycznia 2014 | Ćennaj | Twarda | Johan Brunström | Marin Draganja Mate Pavić | 6:2, 4:6, 10–7 |
Finalista | 3. | 13 kwietnia 2019 | Marrakesz | Ceglana | Matwé Middelkoop | Jürgen Melzer Franko Škugor | 4:6, 6:7(6) |
Zwycięzca | 3. | 5 maja 2019 | Monachium | Ceglana | Tim Pütz | Marcelo Demoliner Divij Sharan | 6:4, 6:2 |
Przypisy
Bibliografia
- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-08-31] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-08-31] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2013-08-31] (ang.).
- p
- d
- e
2001–2010 |
|
---|---|
2011–2020 | |
od 2021 |
- DSDE: Frederik_Løchte_Nielsen