Frank Wykoff

Frank Wykoff
Ilustracja
Frank Wykoff (1936)
Pełne imię i nazwisko

Frank Clifford Wykoff

Data i miejsce urodzenia

29 października 1909
Des Moines

Data i miejsce śmierci

1 stycznia 1980
Altadena

Wzrost

178 cm

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Stany Zjednoczone
Igrzyska olimpijskie
złoto Amsterdam 1928 lekkoatletyka
(sztafeta 4 × 100 m)
złoto Los Angeles 1932 lekkoatletyka
(sztafeta 4 × 100 m)
złoto Berlin 1936 lekkoatletyka
(sztafeta 4 × 100 m)
Multimedia w Wikimedia Commons

Frank Clifford Wykoff (ur. 29 października 1909 w Des Moines, zm. 1 stycznia 1980 w Altadenie[1]) – amerykański lekkoatleta sprinter, trzykrotny mistrz olimpijski.

Jako pierwszy człowiek w historii zdobył trzy złote medale olimpijskie w biegu sztafetowym, za każdym razem poprawiając lub wyrównując rekord świata. Podczas amerykańskich kwalifikacji przed igrzyskami olimpijskimi w 1928 zwyciężył w biegu na 100 metrów zostawiając w pokonanym polu m.in. Charliego Paddocka. Został również mistrzem USA (AAU) na tym dystansie[2]. Na igrzyskach w Amsterdamie zajął 4. miejsce w biegu na 100 metrów, zaś w sztafecie 4 × 100 metrów zdobył złoty medal (Wykoff biegł na pierwszej zmianie, a po nim James Quinn, Charles Borah i Henry Russell). Sztafeta w finale wyrównała rekord świata wynikiem 41,0 s[1][3].

Od 1929 Wykoff studiował na Uniwersytecie Południowej Kalifornii. Został akademickim mistrzem USA (NCAA) na 100 jardów w 1930 i 1931[4], akademickim mistrzem IC4A w 1930, 1931 i 1932[5] oraz mistrzem USA (AAU) na tym dystansie w 1931[2]. W maju 1930 ustanowił rekord świata w biegu na 100 jardów wynikiem 9,4 s. W 1931 był członkiem sztafety 4 × 110 jardów, która w barwach Uniwersytetu Południowej Kalifornii pobiła rekord świata czasem 40,8 s[6].

Na igrzyskach olimpijskich w 1932 w Los Angeles startował tylko w sztafecie 4 × 100 metrów, która zdobyła złoty medal olimpijski poprawiając rekord świata na 40,0 s. Wykoff wystąpił na ostatniej zmianie (przed nim biegli Robert Kiesel, Emmett Toppino i Hector Dyer). Na kolejnych igrzyskach olimpijskich w 1936 w Berlinie Wykoff znowu zajął 4. miejsce w finale biegu na 100 metrów, a w sztafecie zdobył swój trzeci złoty medal poprawiając rekord świata na 39,8 s. (skład sztafety: Jesse Owens, Ralph Metcalfe, Foy Draper i Wykoff na ostatniej zmianie)[1][7].

Później Wykoff pracował w systemie szkolnictwa w Kalifornii aż do przejścia na emeryturę w 1972. Był dyrektorem szkół specjalnych.

Przypisy

  1. a b c Frank Wykoff [online], olympedia.org [dostęp 2020-07-05]  (ang.).
  2. a b United States Championships (Men 1876–1942) [online], GBRAthletics [dostęp 2021-06-03]  (ang.).
  3. Progression of IAAF World Records. 2015 Edition [online], IAAF, s. 133 [dostęp 2020-07-05]  (ang.).
  4. NCAA Division I Championships (Men) [online], GBRAthletics [dostęp 2021-06-03]  (ang.).
  5. IC4A Championships (1876–1942) [online], GBRAthletics [dostęp 2021-06-03]  (ang.).
  6. Progression of IAAF World Records. 2015 Edition [online], IAAF, s. 14, 137 [dostęp 2020-07-05]  (ang.).
  7. Progression of IAAF World Records. 2015 Edition [online], IAAF, s. 134 [dostęp 2020-07-05]  (ang.).
  • p
  • d
  • e

  • p
  • d
  • e
Mistrzowie Stanów Zjednoczonych w biegu na 100 metrów
1876–1878
New York Athletic Club
  • 1876: McIvor
  • 1877: Wilmer
  • 1878: Saportas
1879–1888
NAAAA
  • 1879: Value
  • 1880: Myers
  • 1881: Myers
  • 1882: Waldron
  • 1883: Waldron
  • 1884: Ford[A]
  • 1885: Ford[A]
  • 1886: Ford[A]
  • 1887: Sherrill
  • 1888: Westing[B]
1888–1979
Amateur Athletic Union
  • 1888: Westing[B]
  • 1889: Owen
  • 1890: Owen
  • 1891: Cary
  • 1892: Jewett
  • 1893: Stage
  • 1894: Lee
  • 1895: Wefers
  • 1896: Wefers
  • 1897: Wefers
  • 1898: Jarvis
  • 1899: Duffey
  • 1900: Long
  • 1901: Sears
  • 1902: Walsh
  • 1903: Hahn
  • 1904: Robertson
  • 1905: Parsons
  • 1906: Seitz
  • 1907: Huff
  • 1908: Hamilton
  • 1909: Martin
  • 1910: Rosenberger
  • 1911: Henry
  • 1912: Drew
  • 1913: Drew
  • 1914: Loomis
  • 1915: Loomis
  • 1916: Ward
  • 1917: Ward
  • 1918: Henke
  • 1919: Hayes
  • 1920: Murchison[C]
  • 1921: Paddock
  • 1922: McAllister
  • 1923: Murchison
  • 1924: Paddock
  • 1925: Hussey
  • 1926: Borah
  • 1927: Bowman
  • 1928: Wykoff[C]
  • 1929: Tolan
  • 1930: Tolan
  • 1931: Wykoff
  • 1932: Metcalfe[C]
  • 1933: Metcalfe
  • 1934: Metcalfe
  • 1935: Peacock
  • 1936: Owens
  • 1937: Walker
  • 1938: Johnson
  • 1939: Jeffrey
  • 1940: Davis
  • 1941: Ewell
  • 1942: Davis
  • 1943: Davis
  • 1944: Young
  • 1945: Ewell
  • 1946: Mathis
  • 1947: Mathis
  • 1948: Ewell
  • 1949: Stanfield
  • 1950: Bragg
  • 1951: Golliday
  • 1952: Smith
  • 1953: Bragg
  • 1954: Bragg
  • 1955: Morrow
  • 1956: Morrow
  • 1957: King
  • 1958: Morrow
  • 1959: Norton
  • 1960: Norton
  • 1961: Budd
  • 1962: Hayes
  • 1963: Hayes
  • 1964: Hayes
  • 1965: Anderson
  • 1966: Greene
  • 1967: Hines
  • 1968: Greene
  • 1969: Crockett
  • 1970: Crockett
  • 1971: Meriwether
  • 1972: Taylor
  • 1973: Williams
  • 1974: Williams
  • 1975: Quarrie, Williams[D]
  • 1976: Garpenborg, Woods[D]
  • 1977: Quarrie, Williams[D]
  • 1978: Edwards
  • 1979: Sanford
1980–1992
The Athletics Congress
od 1993
Mistrzostwa USA

Portal:Lekkoatletyka

  1. a b c Zwycięzca został wyłoniony po run-off
  2. a b W 1888 odbyły się mistrzostwa NAAAA i AAU
  3. a b c d e f g h i j k l m Oznacza lata, w których mistrzostwa były również eliminacjami do igrzysk olimpijskich, w innych latach były to odrębne imprezy
  4. a b c Najlepszy Amerykanin w biegu finałowym, w mistrzostwach AAU występowały też inne kraje
Do 1927 oraz w latach 1929–1931, rozgrywano biegi na 100 jadrów (91,44 metra)