Franciszek Ścigalski

Franciszek Salezy Błażej Wincenty Ścigalski (ur. 29 stycznia 1782 w Grodzisku Wielkopolskim^[1], zm. 27 sierpnia^[2] albo 27 września^[1] 1846 w Gnieźnie) — polski kompozytor, skrzypek i dyrygent (m.in. w katedrze gnieźnieńskiej)^[1][2][a].

Życiorys

Franciszek Ścigalski urodził się w Grodzisku Wielkopolskim^[1][2], Jego ojciec był muzykiem pochodzącym z Lwówka, wysokim urzędnikiem w Grodzisku i dyrektorem kapeli^[1]. Uczył się w Obrze, gdzie istniał klasztor cysterski i gdzie jego wuj był kopistą nut^[1]. Później uczęszczał do Gimnazjum im. Marii Magdaleny w Poznaniu^[1]. Nauczycielem muzyki był tam A. Braun, dyrygent kapeli kolegiackiej^[1]. Podjął działalność jako nauczyciel śpiewu i prowadzący zespół wokalno-instrumentalny w swym gimnazjum oraz jako nauczyciel gry na skrzypcach^[1]. Został członkiem kwartetu smyczkowego założonego przez ks. Antoniego H. Radziwiłła^[1][2]. W 1821 został dyrygentem kapeli katedralnej i piastował to stanowisko do 1827^[2]. Od 1825 powrócił na stanowisko nauczycielskie w gimnazjum^[1].

1 czerwca 1834 przeniósł się do Gniezna^[1][2]. Objął tam prowadzenie kapeli katedralnej oraz stanowisko pierwszego skrzypka (tytułowanego wirtuozem)^[1][2]. W czasie pracy w Gnieźnie zwiększył skład zespołu, zaktualizował repertuar o najnowsze utwory oraz wzbogacił go o własne kompozycje i aranżacje^[1]. Zajmował się także zbiorami bibliotecznymi i powiększał je^[1]. Był założycielem kapitularnej szkoły muzycznej i podjął się w niej nauki gry na skrzypcach, instrumentach dętych oraz śpiewu^[1]. Był ceniony przez społeczeństwo Gniezna^[1].

Jego żoną była Agnieszka Marcjanna Ogrodowicz, córka burmistrza Pyzdr Karola Ogrodowicza^[3][4][5]. Muzyczne tradycje rodziny kontynuował syn Tytus Arkadiusz (kopista nut)^[1]. Synowa była członkinią chóru katedralnego w Gnieźnie, a przyrodni brat Józef organistą w Grodzisku Wielkopolskim^[1].

Twórczość

Kompozycje Ścigalskiego zachowały się w archiwach klasztoru paulinów w Częstochowie i zbiorach pochodzących z Grodziska Wielkopolskiego^[2]. Przechowują je także archiwa archidiecezjalne w Poznaniu i Gnieźnie, Biblioteka Kórnicka i klasztory w Obrze, Gostyniu i poznańska fara^[1]. Wśród nich są^[2]:

• Missa solemnis in G (z Grodziska)
• Missa in B (z Grodziska)
• Missa in Es (z Grodziska)
• Salve Regina (z Grodziska)
• Symphinia in D (z Grodziska)
• Te Deum laudamus (z Grodziska)
• Litania ex D (z Grodziska)
• Veni Creator
• Symphonia Grande (opublikowana w 1969 w Krakowie)
• Requiem^[6]

Uwagi

Przypisy