Data i miejsce urodzenia | 31 marca 1969 Lecce |
Wzrost | 173 cm |
Pozycja | pomocnik |
Kariera juniorska |
Lata | Klub | 1967–1970 | Bettini Quadraro | |
Kariera seniorska[a] |
Lata | Klub | Wyst. | Gole | 1986–1992 | Lecce | 156 | (13) | 1992–1994 | Cagliari Calcio | 54 | (4) | 1994–1997 | AS Roma | 76 | (8) | 1997–2000 | Inter Mediolan | 56 | (6) | 2000–2002 | SSC Napoli | 24 | (1) | | W sumie: | 366 | (32) | |
Kariera reprezentacyjna |
Lata | Reprezentacja | Wyst. | Gole | 1998–1999 | Włochy | 8 | (2) | |
Kariera trenerska |
Lata | Drużyna | 2006–2007 | Africa Sports | 2007–2008 | Lanciano | 2008–2009 | Crotone | 2009–2010 | Frosinone Calcio | 2010–2011 | US Grosseto | 2011–2012 | FC Lugano | 2012 | US Grosseto | 2013 | US Grosseto | 2013 | US Lecce | 2014 | US Catanzaro | 2016 | Catania | 2017 | Sambenedettese | 2018 | Sambenedettese | 2019 | SS Cavese | 2020–2021 | Dinamo Tirana | 2021– | Malediwy | |
- ↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
|
| Multimedia w Wikimedia Commons | |
Francesco Moriero (ur. 31 marca 1969 w Lecce) – włoski piłkarz, występujący na pozycji prawego pomocnika. Nosił przydomek "Checco", co oznacza łobuz.
Kariera klubowa
Piłkarską karierę Moriero rozpoczął w zespole US Lecce. W sezonie 1986/1987 zadebiutował w jego barwach w Serie B, a już w następnym sezonie był podstawowym zawodnikiem tego klubu i przyczynił się do awansu do Serie A. W pierwszej lidze Włoch zadebiutował 9 października 1988 w przegranym 1:2 wyjazdowym spotkaniu z Hellas Werona. W Lecce spędził trzy sezony w Serie A, ale w sezonie 1990/1991 spadł do drugiej ligi i spędził w niej kolejny rok. Latem 1992 powrócił do pierwszej ligi i podpisał kontrakt z zespołem Cagliari Calcio. W 1993 roku zajął z nim wysokie 6. miejsce w lidze, a rok później 12.
Latem 1994 Moriero opuścił Sardynię i trafił do stolicy Włoch do tamtejszej Romy. W zespole "giallorossich" prowadzonym przez Carla Mazzone od początku występował w wyjściowej jedenastce. W 1995 roku zajął z Romą 5. miejsce w lidze, a rok później powtórzył to osiągnięcie. W 1997 roku była to 12. pozycja. Latem Francisco zmienił klub i przeszedł do mediolańskiego Internazionale. W sezonie 1997/1998 jako podstawowy zawodnik klubu wywalczył wicemistrzostwo Włoch, co było jego największym sukcesem w klubowej karierze. W kolejnych dwóch sezonach grał jednak w mniejszej liczbie meczów z powodu kontuzji i urazów i rozegrał w nich tylko 26 spotkań. W 2000 roku Moriero odszedł do beniaminka Serie A, SSC Napoli. Zespół zajął jednak przedostatnie miejsce i został zdegradowany do Serie B. Na drugim froncie Moriero występował przez rok i ostatecznie w 2002 roku zakończył piłkarską karierę w wieku 33 lat.
Kariera reprezentacyjna
W reprezentacji Włoch Moriero zadebiutował 28 stycznia 1998 roku w wygranym 3:0 towarzyskim meczu ze Słowacją. Natomiast w kwietniowym meczu z Paragwajem (3:1) zdobył 2 gole. W tym samym roku został powołany do kadry prowadzonej przez Cesarego Maldiniego na Mistrzostwa Świata we Francji. Tam był podstawowym zawodnikiem "Squadra Azzurra" i wystąpił we wszystkich meczach swojej drużyny: grupowych z Kamerunem (3:0), Austrią (2:1) i Norwegią (1:0), a także w przegranym po rzutach karnych ćwierćfinale z Francją. W kadrze Włoch wystąpił łącznie w 8 meczach i strzelił 2 gole.
Kariera trenerska
W 2006 roku Moriero ukończył szkołę trenerską Coverciano. W tym samym roku został zatrudniony na stanowisku pierwszego trenera klubu Africa Sports National Abidżan z Wybrzeża Kości Słoniowej. W listopadzie został zatrzymany przez włoską policję z powodu defraudacji pieniędzy, a w 28 listopada został wypuszczony po 12 dniach. 27 lipca 2007 został zwolniony ze stanowiska, a jego miejsce zajął dotychczasowy asystent Salvatore Nobile. 3 sierpnia został pierwszym trenerem SS Lanciano, grającego w Serie C1. Następnie prowadził FC Crotone i Frosinone Calcio.
Bibliografia
- Francesco Moriero w bazie National Football Teams (ang.)
- Miklós (1991–1993)
- Dwóch rosyjskich trenerów (1993–1994)
- Stănculescu (1994–1995)
- Cortez (1996–1997)
- Solokho (1998)
- Stojkow (1999)
- Stănculescu (1999–2000)
- Jankech (2001–2003)
- Neca (2003–2004)
- Stojkow (2005–2007)
- Jankech (2007–2008)
- Urbányi (2009–2010)
- Cruciani (2011)
- Urbányi (2011–2013)
- Nashid (Ayya) (2013–2014[A])
- Mamić (od 2014)
|
- Jakova (1950)
- Gjinali (1950–58)
- Konçi (1959–1961)
- Shaqiri (1961–?)
- Jareci (1966–73)
- Peqini (1974–75)
- Shehu (1975–77)
- Lubonja (1979–81)
- Frashëri (1985–86)
- Birçe (1989–90)
- Bajko (1991)
- Sejdini (1992–93)
- Zëri (1994)
- Sejdini (1994–97)
- Xhafa (1997)
- Sejdini (1998–99)
- Kasmi (1999–00)
- Duro (2000)
- Sejdini (2000–01)
- Hafizi (2001)
- Sejdini (2001–02)
- Ţicleanu (2002–03)
- Canaj (2003)
- Marko (2003)
- Sejdini (2004)
- Pasculli (2004–2005)
- Canaj (2005)
- Cabrero (2005)
- Katalinić (2005)
- Bici (2005)
- Sejdini (2006)
- Jupi (2006–07)
- Canaj (2007–08)
- Daja (2008)
- Zuleta (2008)
- Dalić (2008–09)
- Muça (2009–10)
- Blanco (2010)
- Daja (2010–11)
- Mërgjyshi (2011)
- Sejdini (2011)
- Mërgjyshi (2011–12)
- Zhupa (2012)
- Mehmeti (2012–13)
- Dalipi (2013)
- Mehmeti (2013–15)
- Allmuça (2015–19)
- Manzoni (2019)
- Cammarata (2019–20)
- Moriero (2021)
- Uku (2021)
- Shkëmbi (2021–22)
- Devolli (2022)
- Vanoli (2022)
- Dede (2022–23)
- Mehmeti (od 2023)
|
- Ferrero (1927–1928)
- Plemich (1928–1930)
- Piselli (1930–1931)
- Molnár (1931)
- Calò (1934–1935)
- Plemich (1936–1937)
- Hajos (1937–1938)
- Rebuffo (1938–1939)
- Cubi (1939–1941)
- Plemich (1941–1942)
- Degni (1942–1944)
- Indrizzi (1944–1945)
- Hirzer (1945)
- Plemich (1945–1946)
- Brezzi (1946–1947)
- Anguilla (1947)
- Dossena (1947–1948)
- Costantino (1948)
- Magnozzi (1948)
- Plemich (1948–1949)
- Costantino (1949)
- Migliorini (1949–1950)
- Paterno (1950)
- Brezzi (1950–1951)
- Levratto (1951–1952)
- Magni (1952–1953)
- Degni (1953)
- Vianello (1953–1954)
- Costantino (1954–1955)
- Riparbelli (1955)
- Russo (1955–1956)
- Gallea (1956)
- Alfonso (1956–1958)
- Starace (1958)
- Vianello (1958–1959)
- Alfonso (1959–1960)
- Bovoli (1960–1962)
- Giunchi (1962)
- Andreoli (1962–1964)
- Alfonso (1964–1965)
- Vianello (1965–1966)
- Soffrido (1966)
- Alfonso (1966–1967)
- Seghedoni (1967–1968)
- Dugini (1968)
- Bersellini (1968–1971)
- Corradi (1971–1973)
- Neri (1973)
- Losi (1973–1974)
- Chiricallo (1974–1976)
- Renna (1976–1977)
- Giorgis (1977–1978)
- Santin (1978–1979)
- Mazzia (1979–1981)
- Di Marzio (1981–1982)
- Corso (1982–1983)
- Fascetti (1983–1986)
- Santin (1986)
- Mazzone (1986–1990)
- Boniek (1990–1991)
- Bigon (1991)
- Sensibile (1991–1992)
- Bigon (1992)
- Bolchi (1992–1993)
- Sonetti (1993–1994)
- Marchesi (1994)
- Lenzi (1994)
- Spinosi (1994–1995)
- Reja (1995)
- Ventura (1995–1997)
- Prandelli (1997)
- Pereni (1997–1998)
- Sonetti (1998–1999)
- Cavasin (1999–2002)
- Rossi (2002–2004)
- Zeman (2004–2005)
- Gregucci (2005)
- Baldini (2005–2006)
- Rizzo (2006)
- Zeman (2006)
- Papadopulo (2006–2008)
- Beretta (2008–2009)
- De Canio (2009–2011)
- Di Francesco (2011)
- Cosmi (2011–2012)
- Lerda (2012–2013)
- Toma (2013)
- Gustinetti (2013)
- Moriero (2013)
- Lerda (2013–2014)
- Pagliari (2014–2015)
- Bollini (2015)
- Asta (2015)
- Braglia (2015–16)
- Padalino (2016–17)
- Rizzo (2017)
- Maragliulo (2017)
- Liverani (2017–20)
- Corini (2020–21)
- Baroni (od 2021)
|