François Cluzet

François Cluzet (2013)

Data i miejsce urodzenia

21 września 1955
Paryż

Zawód

aktor

Multimedia w Wikimedia Commons

François Cluzet (ur. 21 września 1955 w Paryżu) – francuski aktor filmowy i teatralny.

Życiorys

Dorastał w Paryżu, gdzie jego ojciec pracował jako kupiec. Porzucił szkołę w wieku 17 lat. Mając osiemnaście lat uczęszczał na lekcje do Cours Simon and Cours de Périmony et Cochet, gdzie studiował dramat pod kierunkiem Jeana Périmony'ego. W 1976 zadebiutował na scenie; następnych kilka lat spędził występując w teatrze.

Pojawił się po raz pierwszy przed kamerą w dramacie Koktajl Mołotowa (Cocktail Molotov, 1980). Następnie występował w filmach: komunistyczno-anarchicznym Wiwat socjalizm! (Vive la sociale!, 1983) jako młody Paryżanin i Mordercze lato (L'Été meurtrier, 1983) z Isabelle Adjani, otrzymując dwie nominacje do nagrody Césara. Grał ludzi mocnych i zdecydowanych, czasem obsesyjnie oddanych swemu zadaniu. Stworzył postać cenionego grafika, wielkiego wielbiciela jazzu i opiekuna czarnoskórego nowojorskiego saksofonisty w dramacie Około północy (Autour de minuit, 1986). Zagrał w opowieści o rasizmie i nietolerancji z punktu widzenia dziecka w filmie Czekolada (Chocolat, 1988). Pojawił się u boku Gérarda Depardieu w filmie Zbyt piękna dla ciebie (Trop belle pour toi, 1989).

W dramacie Agnieszki Holland Olivier, Olivier (1992) wystąpił jako weterynarz, który zostawia rodzinę i udaje się do pracy do Afryki. Następnie brał udział w obrazie o lotnictwie podczas I wojny światowej Boża iskra (L'instinct de l'ange, 1993). W filmie Piekło (L'Enfer, 1994) wcielił się w postać właściciela hotelu, który popadł w ogromne długi, stał się chorobliwie zazdrosny, popadł w depresję, a co za tym idzie w alkoholizm i lekomanię i krok po kroku zbliża się do obłędu, rujnując szczęście swojej rodziny.

Niedługo po tym, za rolę Antoine’a w czarnej komedii Nowicjusze (Les Apprentis, 1995) został nominowany do Cezara. Wystąpił w krótkometrażowym 8-minutowym filmie Rozmowa na szczycie (Dialogue au sommet, 1996). W thrillerze W potrzasku (Je suis un assassin, 2004) zagrał autora thrillerów, który ma zamordować żonę swojego kolegi.

Grał także w filmach hollywoodzkich, m.in. Pret-a-Porter (Prêt-à-porter, 1994) Roberta Altmana czy komedii romantycznej Francuski pocałunek (French Kiss, 1995) z Meg Ryan.

W 2011 zagrał w filmie Nietykalni (Intouchables).

Życie prywatne

Z nieformalnego związku z aktorką Marie Trintignant ma syna Paula (ur. 1992 w Nîmes). Jest także ojcem Blanche, Josepha i Marguerite.

Wybrana filmografia

1980: Koktajl Mołotowa (Cocktail Molotov), reż. Diane Kurys
1980: Dumny koń (Le Cheval d'orgueil), reż. Claude Chabrol
1982: Sprzedawca kapeluszy (Les Fantômes du chapelier), reż. Claude Chabrol
1982: Od pierwszego wejrzenia (Coup de foudre), reż. Diane Kurys
1983: Mordercze lato (L'Été meurtrier), reż. Jean Becker
1983: Wiwat socjalizm! (Vive la sociale !), reż. Gérard Mordillat
1984: Les Enragés, reż. Pierre-William Glenn
1985: États d'âme, reż. Jacques Fansten
1985: Elsa, Elsa, reż. Didier Haudepin
1985: Rue du départ, reż. Tony Gatlif
1986: Około północy (Round Midnight/Autour de minuit), reż. Bertrand Tavernier
1987: Stowarzyszenie złoczyńców (Association de malfaiteurs), reż. Claude Zidi
1987: Jaune revolver, reż. Olivier Langlois
1987: Czekolada (Chocolat), reż. Claire Denis
1988: Force majeure, reż. Pierre Jolivet
1988: Sprawa kobiet (Une affaire de femmes), reż. Claude Chabrol
1988: Ich dwoje (Deux), de Claude Zidi
1989: Un tour de manège, reż. Pierre Pradinas
1989: Zbyt piękna dla ciebie (Trop belle pour toi), reż. Bertrand Blier
1989: Rewolucja francuska (La révolution française), reż. Robert Enrico
1991: À demain, reż. Didier Martiny
1992: Olivier, Olivier, reż. Agnieszka Holland
1992: Sexes faibles, reż. Serge Meynard
1992: Boża iskra (L'Instinct de l'ange), reż. Richard Dembo
1994: Le Vent du Wyoming, reż. André Forcier
1994: Piekło (L'Enfer), reż. Claude Chabrol
1994: 3000 scénarios contre un virus (segment L'Appel d'un ami)
1994: Prêt-à-Porter (Prêt-à-porter), reż. Robert Altman
1995: Francuski pocałunek (French Kiss), reż. Lawrence Kasdan
1995: Huzar (Le Hussard sur le toit), reż. Jean-Paul Rappeneau
1995: Les Apprentis, reż. Pierre Salvadori
1996: Enfants de salaud, reż. Tonie Marshall
1996: Le Silence de Rak, reż. Christophe Loizillon
1996: Rozmowa na szczycie (Dialogue au sommet), reż. Xavier Giannoli
1997: Le Déménagement, reż. Olivier Doran
1997: Francuska ruletka (Rien ne va plus), reż. Claude Chabrol
1997: La Voie est libre, reż. Stéphane Clavier
1998: Egzamin o Północy (L'Examen de minuit), reż. Danièle Dubroux
1998: Fin août, début septembre, reż. Olivier Assayas
1998: Słodka bezczynność (Dolce Farniente), reż. Nae Caranfil
2002: Przeciwnik^[1] (L’Adversaire) reż. Nicole Garcia
2002: Mon accident, reż. Christian Vincent
2002: Wariaci z Karaibów (Mais qui a tué Pamela Rose ?), reż. Éric Lartigau
2002: Janis i John (Janis et John), reż. Samuel Benchetrit
2002: France boutique, reż. Tonie Marshall
2002: La Famille Guérin (serial TV)
2003: Quand je vois le soleil, reż. Jacques Cortal
2003: W potrzasku (Je suis un assassin), reż. Thomas Vincent
2004: La cloche a sonné, reż. Bruno Herbulot
2005: Nie mów nikomu (Ne le dis à personne), reż. Guillaume Canet
2005: Utracone królestwo (Le domaine perdu), reż. Raúl Ruiz
2006: Quatre étoiles, reż. Christian Vincent
2007: Moje miejsce pod słońcem (Ma place au soleil), reż. Eric de Montalier
2007: La Vérité ou presque, reż. Sam Karmann
2007: Gra w czworokącie (Détrompez-vous), reż. Bruno Dega
2008: Więzy krwi (Les liens du sang), reż. Jacques Maillot
2008: Niebo nad Paryżem (Paris), reż. Cédric Klapisch
2009: Początek (À l'origine), reż. Xavier Giannoli
2009: Po jednym na drogę (Le dernier pour la route), reż. Philippe Godeau
2010: Blanc comme neige, reż. Christophe Blanc
2010: Niewinne kłamstewka (Les petits mouchoirs), reż. Guillaume Canet
2011: Mon père est femme de ménage, reż. Saphia Azzeddine
2011: L'art d'aimer, reż. Emmanuel Mouret
2011: Nietykalni (Intouchables), reż. Eric Toledano i Olivier Nakache