Ferrari F300

Kategoria

Formuła 1

Konstruktor

Ferrari

Projektant

Ross Brawn
Rory Byrne
Willem Toet

Dane techniczne

Nadwozie

monokok z kompozytu włókna węglowego o strukturze plastra miodu

Zawieszenie
przednie

niezależne typu push-rod, podwójne wahacze, skręcane drążki skrętne, sprężyna krążkowa, amortyzatory teleskopowe, stabilizator poprzeczny

Zawieszenie
tylne

niezależne typu push-rod, podwójne wahacze, skręcane drążki skrętne, sprężyna krążkowa, amortyzatory teleskopowe, stabilizator poprzeczny

Silnik

Ferrari 047 3.0 V10

Skrzynia biegów

Ferrari, półautomatyczna, 7 biegów + wsteczny

Paliwo

Shell

Opony

Goodyear

Historia

Debiut

Grand Prix Australii 1998

Kierowcy

Michael Schumacher
Eddie Irvine

Używany

1998

Wyścigi

Wygrane

Pole position

Najszybsze okrążenie

Ferrari F310B

Ferrari F399

Multimedia w Wikimedia Commons

Ferrari F300 – samochód Formuły 1, zaprojektowany przez Rossa Brawna, Rory'ego Byrne'a i Willema Toeta, skonstruowany przez Ferrari na sezon 1998. Kierowcami samochodu byli Michael Schumacher i Eddie Irvine.

Historia

Model F300 został zaprojektowany jako zupełnie nowy samochód wokół nowych przepisów, uwzględniających mniejszy rozstaw osi i nowe, rowkowane opony, które zastąpiły slicki. Nowatorsko rozwiązany został problem projektu aerodynamicznego, który w następnych latach zapewnił Ferrari przewagę nad rywalami. Zastosowano nowy silnik o oznaczeniu 047, charakteryzujący się kątem nachylenia między rzędami cylindrów wynoszącym 80 stopni. Zmodyfikowano zawieszenie samochodu – przednie amortyzatory nadal były zamontowane pionowo, natomiast drążki skrętne były skręcane, a zarówno z przodu jak i z tyłu zastosowano zawieszenie typu push-rod.

W 1998 roku Michael Schumacher i Ferrari ponownie walczyli o tytuły mistrzowskie, jednakże w roli głównego konkurenta Jacques’a Villeneuve’a i Williamsa zastąpili Mika Häkkinen i McLaren. Decydującym wyścigiem sezonu było Grand Prix Japonii, ale błąd na starcie oraz uszkodzenie opony w trakcie wyścigu pozbawiły Schumachera szans na tytuł mistrzowski. Mimo to Niemiec wygrał sześć wyścigów (Argentyna, Kanada, Francja, Wielka Brytania, Węgry i Włochy), a Ferrari zdobyło 133 punkty w klasyfikacji konstruktorów.

Wyniki w Formule 1

Legenda oznaczeń w tabelach wyników Wyświetl szablon na nowej stronie
Oznaczenie	Wyjaśnienie
Złoty	Zwycięzca lub mistrzostwo
Srebrny	2. miejsce lub wicemistrzostwo
Brązowy	3. miejsce lub II wicemistrzostwo
Zielony	Ukończył, punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy zdobył co najmniej jeden punkt na przestrzeni sezonu, poza trzema powyższymi opcjami)
Niebieski	Ukończył, nie punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy nie zdobył co najmniej jednego punktu na przestrzeni sezonu)
Czerwony	Nie zakwalifikował się (NZ)
Czerwony	Nie prekwalifikował się (NPK)
Różowy	Nie ukończył (NU)
Różowy	Niesklasyfikowany (NS) (w klasyfikacji generalnej, gdy nie został sklasyfikowany w żadnym wyścigu sezonu)
Czarny	Zdyskwalifikowany (DK)
Czarny	Wykluczony (WYK/EX)
Biały	Nie wystartował (NW)
	Kontuzjowany (K/INJ)
	Wyścig odwołany (OD/C)
Bez koloru	Został wycofany (WYC/WD)
	Nie przybył (NP/DNA)
	Nie brał udziału w treningach (NT/DNP)
	Nie został zgłoszony (–)
Pogrubienie	Start z pole position
Kursywa	Najszybsze okrążenie wyścigu
†	Nie ukończył, ale jego rezultat został zaliczony ze względu na przejechanie więcej niż 90% dystansu wyścigu.
*	Sezon w trakcie
^1/2/3	Punktowana pozycja w sprincie kwalifikacyjnym
Lista systemów punktacji Formuły 1

Sezon	Zespół	Silnik	Kierowcy	Wyniki w poszczególnych eliminacjach																Wyniki kierowców		Wyniki konstruktora
1998																				Pkt.	Msc.	Pkt.	Msc.
	Scuderia Ferrari Marlboro	Ferrari	Michael Schumacher	NU	3	1	2	3	10	1	1	1	3	5	1	NU	1	2	NU	86	2	133	2
	Scuderia Ferrari Marlboro	Ferrari	Eddie Irvine	4	8	3	3	NU	3	3	2	3	4	8	NU	NU	2	4	2	47	4	133	2